7 กรกฎาคม 2547 13:08 น.
milkkyway
ไม่เคยเลยสักคราที่จะเลิกห่วงหา
ไม่เคยแม้แต่จะเลิกห่วงใย
แต่ที่ห่างไกลเพราะห่วงใยกายา
เกรงว่าจะทำให้กายาไม่สบาย
ที่หยุดที่ห่างเพราะให้โอกาส
อยากให้เธอได้วาดความฝันอันสดใส
ให้เธอมีความสุขกายสบายใจ
ให้เธอได้สดใสในทุกคืน
หากแม้ความห่างทำให้กลับกลาย
ฉันก็ยินดีคลายความหมองเศร้า
ยังยินดีให้ในมิตรของผองเรา
ร่วมยินดีแม้จะเศร้าในอุรา
หากวันนี้คือความอ้างว้าง
โดนปล่อยว่างเพราะห่างไกลในทิศหน
คิดถึงใครคนหนึ่งที่เคยยล
เค้าจะรู้ไหมมีคนห่วงใยมิเสื่อมคลาย...
ด้วยความห่วงใยและศรัทธาในความดีที่ตั้งไว้ จะยังคงยึดมั่นในความห่วงใยตลอดไป และมิเสื่อมคลายลงไป....
ด้วยหวังให้พบในเส้นทางฝันที่สมหวัง...
6 กรกฎาคม 2547 17:02 น.
milkkyway
เหนื่อยล้ากับการเดินทาง
กับในห้วงเวลาที่ห่างหาย
รู้สึกเหมือนตนเฝ้างมงาย
มุ่งหมายมาดมั่นเกินความจริง
ลืมนึกตัวตนแค่เพียงเต่า
หงษ์อย่างเค้าหรือจะมาหวลถวิล
ลืมมองตัวมองตนแค่เพียงดิน
แค่ธุลีกลิ่นละอองในพื้นพสุธา
ทำเท่าที่มีสิทธิ์พอทำได้
ทำด้วยใจหวังดีและห่วงหา
ทำด้วยความซื่อ(บื่อ)ตลอดมา
ทำดีจนลืมดูเวลาว่ามิสมควร
ทำจนใครบางคนทนมิไหว
ทำจนใจหวลไห้แสนขื่นขม
ขอแค่เพียงเค้ามีสุขอยู่กับผู้คน
ส่วนคนทำนั่งตรมอยู่ลำพัง
คงได้แค่เป็นดั่งเพียงสายลมผ่าน
เป็นสะพานคอยเชื่อมต่อในความฝัน
เป็นเพียงแค่สารถีส่งคนเค้าข้ามกัน
พอเค้าถึงฝั่งฝันก็จากลา....
ก็แค่คนธรรมดามีค่าน้อย
ก็แค่คอยห่วงใยสม่ำเสมอ
แค่ได้ให้กำลังใจที่ไหวเบรอ
ก็สุขใจล้นเอ่อเสียมากมาย...
จากวันนี้และวันต่อๆ ไป
จะยังคงยิ้มให้และหยอกเย้า
แม้จะมีเพียงแค่เรากับแสงเงา
ก็ยังคงให้กำลังใจเสมอมิเสื่อมคลาย
...แม้เป็นได้เพียงในฝันก็ตามที...
หน้าส่วนตัว
736
