24 มีนาคม 2548 15:35 น.
milkkyway
ฉันรับรู้สิ่งที่เธอต้องแบกรับ
ช่างยากนักที่จะรับบนสองบ่า
บางครั้งทำเธอทดท้อทรมา
จนดวงหน้าหมองหม่นแทบหมดแรง...
สิ่งที่ทำนั้นยากจะสำเร็จ
ต้องทนทุกข์รับน้ำหนักด้วยลำแข้ง
บางครั้งยากยิ่งนักจะชี้แจง
ขอเรี่ยวแรงคนช่วยให้พ้นไป...
สิ่งที่ฉันนั้นทำได้อยู่ตรงนี้
คือกำลังใจที่มีจะยกให้
ทั้งกำลังทางกายและทางใจ
ที่หวังพอช่วยได้ให้คลายลง...
บางครั้งคำพูดหวานทำเธอปลื้ม
แต่หากทำล้มทั้งยืนจนลืมหลง
ฉันยอมเป็นแขนข้างขวาฉุดเธอตรง
ให้มั่นคงดีกว่าพูดเพียงวาจา...
แม้ว่าการกระทำมิพิสูจน์
ในคำพูดของฉันจากสีหน้า
แต่ขอให้เธอจ้องมองในแววตา
จะรู้ว่าพร้อมเสมอก้าวเดินเคียง...
...ให้เธอรับรู้ว่าอยู่ในใจเสมอของฉันเอง...
...แด่คนสำคัญ...
13 มกราคม 2548 19:36 น.
milkkyway
หัวใจฟ้านั้นมีเพียงแค่หนึ่ง
ที่หวังพึงยอดภูที่สั่นไหว
หัวใจฟ้าร่ำร้องหาอยู่มิไกล
ฟากฝั่งนั้นรู้หรือไม่ว่าเฝ้ารอ...
ห้วงใจนั้นยกให้ทั้งดวงจิต
แต่ห่วงใยมิ่งมิตรจึงอยากขอ
ให้รักนั้นมิร้างไกลยังถักทอ
แม้อาจท้อก็อย่าหวั่นหรือครั่นคราม...
รู้แต่ห่วงทุกยามที่ห่างหาย
รู้แต่ห่วงมากมายทุกทุกยาม
รู้ว่าห่วงมากล้นจนติดตาม
แม้จักข้ามขุนเขามิหวั่นกลัว...
กลัวนะกลัวว่ามากไปจะเกินรับ
กลัวความลับในใจจักล้นตัว
จึงมีบ้างบางครั้งฟ้ามืดมัว
แต่หัวใจฟ้านั้นมิเคยจะมืดมน...
...เพราะห้วงใจมากล้นด้วยคำนึง...
...ณ วันนี้หรือวันไหนหัวใจฟ้ามิเคยแปรเปลี่ยน
ฟ้าจะยังอยู่คู่ขุนเขา แม้จักมีขวากหนามก็ตามที่...
...ขอเพียงขุนเขานี้ยังคงเดิม...
18 ธันวาคม 2547 20:40 น.
milkkyway
ห้วงค่ำคืนเหน็บหนาวดาวพรมฟ้า
หมู่เมฆาลอยคว้างกลางวิถี
เดือนกระจ่างพร่างนภาท่ามนที
ดั่งวารีลอยล่องของดวงดาว
ฉันถักทอเรียงร้อยดาวน้อยนิด
ให้มิ่งมิตรผู้อยู่ไกลในคืนหนาว
เดือนเคลื่อนคล้อยร้อยเรียงเคียงคู่ดาว
ช่วยยิ้มพราวแทนข้าว่าห่วงใย
ยามดึกนั้นเธอตื่นอยู่หรือเปล่า
ส่วนข้านั้นเหน็บหนาวมิข่มได้
หากเธอนั้นกินอิ่มเป็นสุขใจ
ข้าคนไกลก็สุขใจไปพร้อมกัน
หากเธอป่วยเจ็บไข้ใจทุกข์ร้อน
จะช่วยผ่อนคลายพิษจากตัวนั้น
จะเป็นน้ำดับไฟที่ร้อนครั้น
ให้เธอนั้นเป็นสุขและทุกข์คลาย
1 ธันวาคม 2547 18:10 น.
milkkyway
ณ วันนี้มีลมหนาวผ่านแผ่วแผ่ว
ฉันแว่วเสียงสำเนียงเธอพร่ำเพ้อหา
ในลมหนาวมีคิดถึงตลอดมา
ห่มกายาด้วยลมหนาวแทนอุ่นไอ
ฉันฝากเสียงไปกับเพลงของใบไม้
ให้กล่อมใจยามเธอเหงาเศร้าขื่นขม
มีดวงดาวบนฟ้าไกลกับสายลม
ให้เธอสมหวังทุกครานิทราไกล...
เพลงใบไม้จากสายลมดุจดั่งคลื่น
น้ำค้างตื่นพร่างพราวห่มใบไม้
ให้ชุ่มชื่นดั่งในฝันอันวิไล
จากต้นไม้ที่ฉันปลูกจากใจเธอ....
26 พฤศจิกายน 2547 11:40 น.
milkkyway
ถนนดวงดาว...
คืนเหงาเหงารุมเร้าในดวงจิต
ในห้วงคิดคำนึงคนึงหา
ฝากอักษรแทนความคิดในจิตมา
ให้รู้ว่ากายห่างใช่ห่างใจ
ยามค่ำคืนดาวน้อยลอยเกลื่อนฟ้า
กาลเวลาผ่านผันลอยเลื่อนไหล
ถนนแห่งดวงดาวทอดยาวไกล
ไปถึงใครคนหนึ่ง ณ ยอดภู
สายลมแว่วแผ่วกระซิบระริกระรื่น
ในค่ำคืนแทนไออุ่นจากภูผา
โอบอ้อมกอดเคล้าคลอแทนกายา
ในนิทราเกาะเกี่ยวไปไม่เลือนจาง
ในคืนนี้ดาวจะกล่อมให้นอนฝัน
ในคืนจันทร์เพ็ญกระจ่างกลางลมหนาว
ฝากหมู่ดาวฟากฟ้าบอกเรื่องราว
แทนคำกล่าวจากฉันผู้ฝันไกล
...คิดถึงจากดวงใจใครหนึ่งคน....
หน้าส่วนตัว
1180
