16 ตุลาคม 2548 12:39 น.
milkkyway
...ทุกข์ที่ทั่งถมใจให้แบกรับ
มากสดับสิ่งรู้สิ่งที่เห็น
แม้มากมายหลายหลากยากจักเป็น
อาจบีบเค้นห้วงใจในร้าวรอน
...สิ่งที่ยึดมั่นคงไว้ในใจแท้
ท่านให้แก้ด้วยใจเพื่อทอดถอน
คือสติคงมั่นมิหวั่นคลอน
ที่บั่นทอนให้คิดด้านทำลาย
...ทุกชีวิตมีสิทธิ์คิดทุกอย่าง
ตามแนวทางของคนแต่ละสาย
เค้าก็มีความคิดจิตและกาย
ไม่มุ่งร้ายกับเค้าเท่านั้นพอ
...ต้องยิ้มรับกับทุกเสียงและความคิด
เราอาจคิดต่างจากเค้าพาเศร้าหมอง
มองอีกมุมเค้าก็ดีตามครรลอง
อาจได้ตรองมองดูตัวของเราเอง
...อาจมีบ้างบางครั้งถูกทำร้าย
ที่ยังเฝ้ามุ่งร้ายและข่มเหง
อาจมิใช่ใครอื่นคือเราเอง
เพราะไปเร่งให้กรรมทำร้ายตัว
...หากคิดแล้วจะรู้ในทุกสิ่ง
แท้ที่จริงทำใจไม่มัวหมอง
ยิ้มกับทุกข์ทุกสิ่งอย่างไตร่ตรอง
ไม่มีหมองยิ้มให้เค้าจากหัวใจ...
...เพราะอาจไม่รู้อาจทำผิดด้วยมิรู้ ก็ปรับปรุงตัวเอง
อาจจะไม่มีใคร ๆ มองเห็น แต่ทุกความคิดก็พึงหวังดีจากใจ...
...ขอมอบใจยิ้มแย้มนี้แด่ทุกดวงใจ...
เป็นกำลังใจให้ทุกคนและตนเอง
2 ตุลาคม 2548 14:36 น.
milkkyway
หากวันหนึ่งอาจไร้ซึ่งการมองเห็น
และอาจเป็นวันที่ฉันหายไปไหน
ในวันนั้นจะมีไหมหนอใคร
ที่จะยังห่วงใยในกันและกัน....
บนท้องฟ้าแม้ไร้ดาวเคียงคู่ฟ้า
ยังมีดวงจันทราคู่เคียงไม่เหหัน
ฉันอาจเป็นแค่กลุ่มดาวไกลแสงจันทร์
อยู่ห่างจากตาวันนานนับปี...
หวังจะมีสักวันดาวฉายแสง
แค่กะพริบวาวแววไม่หน่ายหนี
แม้แสงเพียงเล็กน้อยที่จะมี
ให้ใคร ๆ ได้เห็นสักนาทีก็คงพอ..
แต่ช่างไกลเหลือเกินดาวอย่างฉัน
ยิ่งนับวันเหมือนห่างไกลเกินจากขอ
หรือว่าฉันนั้นดวงเล็กไม่โตพอ
เริ่มจะท้อแล้วหนอจันทร์ช่างห่างไกล...
หน้าส่วนตัว
1324
