16 ตุลาคม 2548 12:39 น.

...ใจยิ้มแย้ม...

...ทุกข์ที่ทั่งถมใจให้แบกรับ
มากสดับสิ่งรู้สิ่งที่เห็น
แม้มากมายหลายหลากยากจักเป็น
อาจบีบเค้นห้วงใจในร้าวรอน

...สิ่งที่ยึดมั่นคงไว้ในใจแท้
ท่านให้แก้ด้วยใจเพื่อทอดถอน
คือสติคงมั่นมิหวั่นคลอน
ที่บั่นทอนให้คิดด้านทำลาย

...ทุกชีวิตมีสิทธิ์คิดทุกอย่าง
ตามแนวทางของคนแต่ละสาย
เค้าก็มีความคิดจิตและกาย
ไม่มุ่งร้ายกับเค้าเท่านั้นพอ

...ต้องยิ้มรับกับทุกเสียงและความคิด
เราอาจคิดต่างจากเค้าพาเศร้าหมอง
มองอีกมุมเค้าก็ดีตามครรลอง
อาจได้ตรองมองดูตัวของเราเอง

...อาจมีบ้างบางครั้งถูกทำร้าย
ที่ยังเฝ้ามุ่งร้ายและข่มเหง
อาจมิใช่ใครอื่นคือเราเอง
เพราะไปเร่งให้กรรมทำร้ายตัว

...หากคิดแล้วจะรู้ในทุกสิ่ง
แท้ที่จริงทำใจไม่มัวหมอง
ยิ้มกับทุกข์ทุกสิ่งอย่างไตร่ตรอง
ไม่มีหมองยิ้มให้เค้าจากหัวใจ...


...เพราะอาจไม่รู้อาจทำผิดด้วยมิรู้ ก็ปรับปรุงตัวเอง
อาจจะไม่มีใคร ๆ มองเห็น แต่ทุกความคิดก็พึงหวังดีจากใจ...

...ขอมอบใจยิ้มแย้มนี้แด่ทุกดวงใจ...
เป็นกำลังใจให้ทุกคนและตนเอง