17 สิงหาคม 2547 11:25 น.
milkkyway
เปลี่ยวเหงาแสนเศร้าอาดูร
สิ้นศูนย์หายใจแผ่วสิ้น
เก็บขังน้ำตาร่วงริน
แทบสิ้นเรี่ยวแรงหยัดกาย
หัวใจเพียงหนึ่งพึงฝาก
มีรักเพียงหนึ่งชิดใกล้
มีใครที่คอยห่วงใย
มีหัวใจให้เพียงหนึ่งเดียว
วันนี้เหมือนใจร้าวรอน
ทอดถอนอาวรณ์หวลไห้
คนดีที่อยู่แสนไกล
ค่อย ๆ แผ่วไกลไปทุกที
นั่งมองดูจันทร์ราวฝัน
เก็บวันและคืนหมองศรี
สร้างกำลังใจต่อตนมี
เพื่อชีวีได้ยืนหยัดกาย
พึงหวังให้คนอยู่ไกล
มีใจที่แสนสุขสันต์
อวยพรในทุกคืนวัน
จากฉันคนนี้ที่เปล่าดาย
ความหวังดีที่เสริมต่อ
ยังขอให้เธอไม่มีหาย
ทุกนาทีมิเคยมลาย
จมหายไปจากใจเรา
แม้เหลือเพียงหนึ่งคือร่าง
แม้ใจปล่อยวางความเหงา
แม้จะต้องมีแค่เพียงเงา
แม้จะต้องเศร้ากับน้ำตา...
11 สิงหาคม 2547 20:31 น.
milkkyway
ยาวิเศษมีค่าจะหาไหน
อยู่ไม่ไกลเกินกว่าจะหาได้
ก็คนใกล้ตัวเราทุกคนไง
รู้หรือไม่ก็ คุณแม่ แน่แท้เทียว
แม่คือร่มโพธิ์ไทรของลูกลูก
แม่เฝ้าพันเฝ้าผูกลูกหาไหน
แม่มีรักแน่แท้จากดวงใจ
จะมีใครรักเราเท่าแม่นั้น...
ในยามที่ยังมีชีวีอยู่
เจ้าควรชูเชิดท่านอย่าห่างหาย
เฝ้าประคองดูแลท่านอย่าได้คลาย
เดี๋ยวจะสายเกินกว่าจะได้ทำ...
...รักแม่ ดูแลแม่วันนี้เถิดนะ...
10 สิงหาคม 2547 12:52 น.
milkkyway
วันนี้ขอมาทายถามปัญหา
ใครมียาวิเศษตอบได้ไหม
แม้สุดสิ้นดินฟ้านภาลัย
หาไม่ได้อีกแล้วคนสำคัญ
คือผู้ใดรู้ไหมใคร่ขอถาม
ทุกโมงยามเฝ้าพัดวียามป่วยไข้
อยู่เป็นเพื่อนทุกคราแม้ไม่มีใคร
คอยห่วงใยมาตลอดให้ปลอดภัย..
คำว่า รัก อาจไม่มีออกจากปาก
แม้ทุกข์ยากก็มิเคยจะหน่ายหนี
ถึงผ่านวันพ้นเดือนสักกี่ปี
เค้าคนนี้ดูแลมิเปลี่ยนแปลง
ทุกหยาดหยดรินไหลออกจากอก
แม้ดินปรกก็มิอาจจะขาดหาย
ถึงแม้สิ้นฟ้าดินม้วยมลาย
แม้ชีพสลายก็จับประทับทรวง...
to be continue...
หน้าส่วนตัว
727
