1 มีนาคม 2549 21:53 น.
milkkyway
...คิดถึงแต่เหมือนจะพูดออกมาไม่ได้
เพราะไม่รู้ว่าหัวใจเธอกำลังเปลี่ยนไปหรือเปล่า
ดูเหมือนความไกลห่างจะมากีดกั้นเรา
หรือว่าความเปลี่ยวเหงารุมเร้าให้ยิ่งห่างไกล...
...ตลอดเวลาสิ่งต่างต่างที่ผ่านมาฉันรับรู้
ฉันเฝ้าดูและห่วงใยอยู่มิได้จากไปไหน
หากแต่วันนี้ดูเหมือนมีบางสิ่งเปลี่ยนไป
เพราะความห่างไกลหรือว่าใจเราเริ่มจะไกลกัน...
7 กุมภาพันธ์ 2549 18:42 น.
milkkyway
...สายลมพรูพัดผ่านสายน้ำ
แผ่นลำธารกระทบฝั่งไม่หยุดนิ่ง
คลื่นพัดเรือข้ามฟากริมตลิ่ง
อ้อยอิ่งส่งคนข้ามก่อนออกไป...
..แสงแดดอ่อนอ่อนไออุ่นยามเช้า
เงาสะท้อนในน้ำจากเรือใหญ่
พัดความเหงาความคิดถึงและห่วงใย
ฝากให้คนห่างไกลได้รับรู้ยามคำนึง..
..อีกหนึ่งวันที่ความเหงารุมเร้า
จากคนเก่าเก่าในห้วงแห่งมุมหนึ่ง
ขอฝากลมแห่งสายน้ำให้ส่งถึง
เธอผู้ตรึงในใจมิเคยคลาย..
..ไม่ว่าจะล้มลุกเหนื่อยล้าอย่าสิ้นหวัง
คนข้างหลังยังส่งใจอยู่มิหนีหาย
แม้อาจมิสามารถไปยืนอยู่เคียงข้างกาย
หากไออุ่นเธอกระจายอยู่เสมอดั่งข้างเคียง..
19 มกราคม 2549 18:52 น.
milkkyway
..เริ่มจะห่างร้างไกลดั่งลาลับ
เหมือนลมพัดผ่านมาแล้วจางหาย
เคยพูดจาหยอกเย้าก่อนมิคลาย
แต่ไฉนกลับกลายเหมือนร้างลา..
..หรือเพราะความเหินห่างพรากเราสอง
ไกลเกินกว่าจะหันมองเห็นตรงหน้า
หรือว่ามีใครบางคนงามจับตา
จนพี่ยาห่างออกไปไกลทุกที่..
..หรือเค้างามไออุ่นละมุนละไม
ทำเราห่างกันไกลได้เพียงนี้
หรือเพราะว่าระยะทางข้ามวารี
ทำให้พี่อ้างว้างยามห่างกัน..
..เหงานะเศร้ารู้ไหมหัวใจเจ้า
ก่อนมีเงาคอยเคยถามยามโศกศัลย์
มาบัดนี้ไกลห่างเหมือนคืนวัน
ที่ผ่านผันหลายเพลาน่าน้อยใจ..
..คงเพราะฉันคนนี้มิชวนพักตร์
ไม่น่ารักทรัพย์ก็น้อยเกินฝันใฝ่
กว่าจะได้แต่ละชิ้นแทบขาดใจ
เก็บไว้ให้ก็มิกล้าดูน่าอาย..
..คนอื่นอื่นเค้าก็มีทั้งรูปทรัพย์
ทุกสิ่งสรรพอำนวยเกินมาหลาย
ทั้งเวลาก็มาล้นชวนสบาย
แต่กลายกลับฉันอยู่ตรงข้ามกัน..
..รูปไม่มีแถมทรัพย์ยังน้อยนิด
แค่จะคิดเหมือนไม่มีโอกาสฝัน
ต้องทำมาหาเลี้ยงตัวทุกวัน
ใครจะหมั่นมาแลชะแง้มอง..
..ก็แค่คนเดินดินกินข้าวแกง
ได้อาศัยเรี่ยวแรงหาข้าวของ
ปุถุชนอยากให้มีคนเหลียวมอง
หวังตระกรองคู่กันฝันบนดิน..
..แต่วันนี้เธอคงลืมฉันไปแล้ว
โอ้พี่แก้วลืมวันฝันถวิล
วันของเราคงยากได้ยลยิล
ใครใครยินว่าเค้ามาเฝ้ารอ..
..ก็รู้ดีว่าตัวมีค่านิดน้อย
แค่กระต่ายเฝ้าคอยรักที่ก่อ
ได้แต่แหงนมองฟ้าน้ำตาคลอ
เค้าให้รอแล้วไม่บอกความนัยใจให้รู้เลย...
..ยินดีนะพร้อมจะพูดในคำนี้
ด้วยไมตรีไม่คิดปิดเฉลย
พร้อมจะเดินหลีกทางให้ทรามเชย
ขอแค่เอ่ยให้รู้กันว่าฝันไป..
..มีไหมหนอฝันนั้นอยู่ไม่ไกลเกิน..
..ฝันไปไกลหนอเจ้ากระต่ายไพร..
20 ธันวาคม 2548 08:03 น.
milkkyway
รอนรอนลมพัดพามาหนาว
แรมร้างร้าวรุ่มเร้าให้เหงาหนอ
ระหว่างอยู่เดียวดายเริ่มทดท้อ
ค่อยค่อยก่อเกิดรู้สึกพาเหงาใจ
วันนี้อยู่ไกลสุดปลายฟ้า
สองตาเฝ้าแลหาอยู่หนไหน
เป็นห่วงเธอยิ่งนักคนห่างไกล
เป็นอย่างไรสบายกายหรือไข้รุ่ม
ยามนี้คงมีเพียงลมที่เป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือนให้เราดั่งไฟสุม
นอกหนาวในร้อนมาเร้ารุม
กลัดกลุ้มเดียวดายที่ไกลเกิน
ส่งแรงใจจากฉันคนไกลนี้
ทุกนาทีด้วยความรักไม่ห่างเหิร
แม้อาจดูบางทีเหมือนส่วนเกิน
ดั่งดุ่มเดินอยู่กลางเพียงผู้เดียว
อยากนะอยากจะบอกให้เธอรู้
ว่าเป็นห่วงเธออยู่ใจแน่นเหนียว
แต่บ้างทีดั่งเธออยากอยู่ผู้เดียว
ฉันต้องเหลียวแอบมองทั้งตรอมตรม
จะบอกเธอได้ไหมเล่าเธอคนดี
ทุกครั้งมีแต่รักมาคอยห่ม
ให้หัวใจอุ่นไอไม่ระทม
ได้ชื่นชมแม้เดียวดายก็อุ่นใจ...
...............................................
...แทนความคิดถึง...
ไกลห่างกันครั้งใด หัวใจไม่เคยว่างงาน
เพราะว่าคิดถึง เธอทุกวัน เป็นคนสำคัญที่ฝันอยากเจอ
*คิดถึงเสมอ เพียงเจอคนหน้าคล้าย ๆ
ฟังคนพูดเรื่องใด หัวใจก็แปลเป็นเธอ
นับแม้เศษนาที คอยวันที่กลับมาเจอ
ไม่เห็นก็ห่วงเสมอ ฝันถึงเธอในใจยามเหงา*
**เปิดดูหรือยัง ข้อความมือถือส่งไป
เสื้อยืดของขวัญปีใหม่ลองใส่ดูบ้างหรือเปล่า
ห่วงตัวเองบ้างนะ งานหนักก็พักสักคราว
วันใดที่ใจสุดเหงา ฝากดาวบอกว่าคิดถึง**
ไกลห่างกันลับตา มองฟ้าเฝ้าคอยรำพึง
อยากฝากคำของใจคำหนึ่ง ส่งฝากคิดถึงจากใจไปเจอ
ซ้ำ * / **
วันใดที่ใจสุดเหงา สบตาดาวแทนความคิดถึง
24 พฤศจิกายน 2548 17:50 น.
milkkyway
จันทร์เอ่ยจันทร์เจ้าขาข้าเหงานัก
ข้าคอยทักเจ้าเสมอมิจางหาย
แต่ไฉนใยเจ้าเมินดั่งคนอาย
หรือกระต่ายเช่นข้ามิคู่ควร
คืนวันเพ็ญจันทราสว่างใส
แต่หัวใจของข้าดั่งเศร้าหวล
คอยอยู่นะจะทายทักเจ้าจันทร์นวล
อย่าแปรปรวนเลยเจ้าข้าเฝ้ารอ
กี่เพลาป่านฉะนี้ที่ข้าเฝ้า
รอดูเจ้าเสมอมาและเฝ้าขอ
กลัวนะกลัวตัวมีค่ามิควรพอ
เค้าตัดพ้อจันทร์สูงกว่าข้าอ่อนใจ
เป็นไปได้หรือจันทร์ฝันของข้า
เฝ้าอิจฉาเดือนดาราบนฟ้าใส
ดาวสวยเด่นคู่สมจันทร์อำไพ
กระต่ายไพรฤามีใครที่หมายปอง...
...เฝ้ามองจันทร์อีกค่ำคืนที่ผ่านไป...
...ขอคนไกลให้สบายไร้โรคา...
หน้าส่วนตัว
1212
