13 พฤศจิกายน 2548 14:03 น.
milkkyway
เทศกาลลอยกระทงมาเยือน
พี่พ้องน้องเพื่อนมาสังสรรค์
ร้อยกระทงส่งความสุขถ้วนทั่วกัน
ขอสุขสันต์กับความงามตามประเพณี
สาวสวยรวยรื่นชมชื่นนัก
อนุรักษ์นางนพมาศสง่าศรี
งามพร้อมกายวาจาและท่วงที
ตามแบบวิถีไทยแต่ดั่งเดิม
ขอให้ทุกข์ลอยล่องไปตามลำน้ำ
ขอให้นำความสุขล้วนมากมีเพิ่ม
เรื่องร้าย ๆ ใด ๆ อย่าได้เติม
ขอให้ดั่งริ่เริมวันใหม่ใจสบาย
สุขสมหวังถ้วนทั่วในคู่ชื่น
ผ่านวันคืนในคู่รักของหนุ่มสาว
แม้แก่เฒ่าก็ครองคู่อยู่นานเนา
ที่แน่นอนขอให้เรามีสุขกันทุกท่านเอย.
16 ตุลาคม 2548 12:39 น.
milkkyway
...ทุกข์ที่ทั่งถมใจให้แบกรับ
มากสดับสิ่งรู้สิ่งที่เห็น
แม้มากมายหลายหลากยากจักเป็น
อาจบีบเค้นห้วงใจในร้าวรอน
...สิ่งที่ยึดมั่นคงไว้ในใจแท้
ท่านให้แก้ด้วยใจเพื่อทอดถอน
คือสติคงมั่นมิหวั่นคลอน
ที่บั่นทอนให้คิดด้านทำลาย
...ทุกชีวิตมีสิทธิ์คิดทุกอย่าง
ตามแนวทางของคนแต่ละสาย
เค้าก็มีความคิดจิตและกาย
ไม่มุ่งร้ายกับเค้าเท่านั้นพอ
...ต้องยิ้มรับกับทุกเสียงและความคิด
เราอาจคิดต่างจากเค้าพาเศร้าหมอง
มองอีกมุมเค้าก็ดีตามครรลอง
อาจได้ตรองมองดูตัวของเราเอง
...อาจมีบ้างบางครั้งถูกทำร้าย
ที่ยังเฝ้ามุ่งร้ายและข่มเหง
อาจมิใช่ใครอื่นคือเราเอง
เพราะไปเร่งให้กรรมทำร้ายตัว
...หากคิดแล้วจะรู้ในทุกสิ่ง
แท้ที่จริงทำใจไม่มัวหมอง
ยิ้มกับทุกข์ทุกสิ่งอย่างไตร่ตรอง
ไม่มีหมองยิ้มให้เค้าจากหัวใจ...
...เพราะอาจไม่รู้อาจทำผิดด้วยมิรู้ ก็ปรับปรุงตัวเอง
อาจจะไม่มีใคร ๆ มองเห็น แต่ทุกความคิดก็พึงหวังดีจากใจ...
...ขอมอบใจยิ้มแย้มนี้แด่ทุกดวงใจ...
เป็นกำลังใจให้ทุกคนและตนเอง
2 ตุลาคม 2548 14:36 น.
milkkyway
หากวันหนึ่งอาจไร้ซึ่งการมองเห็น
และอาจเป็นวันที่ฉันหายไปไหน
ในวันนั้นจะมีไหมหนอใคร
ที่จะยังห่วงใยในกันและกัน....
บนท้องฟ้าแม้ไร้ดาวเคียงคู่ฟ้า
ยังมีดวงจันทราคู่เคียงไม่เหหัน
ฉันอาจเป็นแค่กลุ่มดาวไกลแสงจันทร์
อยู่ห่างจากตาวันนานนับปี...
หวังจะมีสักวันดาวฉายแสง
แค่กะพริบวาวแววไม่หน่ายหนี
แม้แสงเพียงเล็กน้อยที่จะมี
ให้ใคร ๆ ได้เห็นสักนาทีก็คงพอ..
แต่ช่างไกลเหลือเกินดาวอย่างฉัน
ยิ่งนับวันเหมือนห่างไกลเกินจากขอ
หรือว่าฉันนั้นดวงเล็กไม่โตพอ
เริ่มจะท้อแล้วหนอจันทร์ช่างห่างไกล...
13 พฤษภาคม 2548 09:23 น.
milkkyway
เก็บงำความรู้สึกห้วงใจ
ข้างในมิอาจเผยได้
ขณะฟังเสียงร่ำไห้
แท้หัวใจใครหนึ่งคน...
ปวดปร่าร้าวรานจริงหนอ
รู้ตัวเพียงพอ..ทำใจนี้ให้อดทน
รักนั้นห่างไกลมิร้อนรน
หัดทนเจียมตนเจียมใจ..
เค้านั้นดั่งเช่นจันทรา
ส่วนข้าฤาค่าไฉน
กระต่ายค่าน้อยเยี่ยงไร
ฝันไกลเป็นดั่งดารา...
แค่เพียงเค้าฝันถึงข้า
ก็ปลื้มอุรา...แม้จะฝันข้าผู้เดียว
วันหนึ่งอาจได้ก้อยเกี่ยว
ท่องเที่ยวอยู่บนจันทรา...
ยิ้มกริ่มยิ่งนักได้ฝัน
แท้วันเดือนคู่ดารา
ควรหรือจักคู่ตัวข้า
ดั่งภุมรา...ปีกหรือจะกล้าแข็งพอ...
30 มีนาคม 2548 13:08 น.
milkkyway
ฉันรู้ดีว่าที่ทำนั้นมันผิด
ฉันรู้ดีมิควรคิดพิศมัย
ที่ได้ทำเหมือนไม่คิดสิ่งใด ๆ
แต่รู้ว่าทำลงไปด้วยใจจริง...
บางครั้งสิ่งที่ทำอาจดูแปลก
คิดผิดแผกจากใครเค้าเสียทุกสิ่ง
ดูภายนอกสงบเงียบดั่งน้ำนิ่ง
แต่แท้จริงคิดห่วงใยตลอดมา...
ในใจนั้นมิเคยคิดจะทำร้าย
ทั้งทางกายและใจรู้เถิดหนา
เพราะรู้ตัวอาจมิมีค่าราคา
แถมพูดจาก็ตรงตามอย่างที่ใจ...
ที่หวังคิดหวังไว้เธอไม่รู้
แต่กลับดูทำไปน่าหมั่นไส้
คิดอยากรักสิ่งที่เธอนั้นห่วงใย
แค่อยากให้เธอสุขใจก็พอเพียง...
รู้ตัวว่ามีค่าทำมิได้
ก็เลยใช้หัวใจฉันยอมเสี่ยง
ยอมจะถูกประฌามจากหลายเสียง
ขอแค่เพียงเธอยิ้มได้สบายดี...
การทำสิ่งที่พูดนั้นยากนัก
แม้จะหนักเพียงใดใจมิหนี
ฉันจะยิ้มทั้งน้ำตาด้วยยินดี
แม้วันนี้เป็นคนที่...เธอเกลียดชัง...
-----------------------------------------------------
...ฉันยอมรับสิ่งที่เธอนั้นเป็นอยู่
และเฝ้าดูด้วยห่วงใยมิหน่ายหนี
อยากให้เจอคนที่พร้อมและแสนดี
แม้จะมีรอยยิ้มทั้งน้ำตา...จากฉันเอง...
...แม้น้ำตาของฉันจะดูน้อย
ถึงดูด้อยกว่าใครใครที่พบได้
แต่คือคราบน้ำตาความจริงใจ
ที่หวังดีเสมอไป...ตราบสิ้นลม...
หน้าส่วนตัว
1145
