9 พฤศจิกายน 2549 05:16 น.
mido kits
ความรักน่ะหรอ ?
บางครั้ง ..
ก็รู้สึกเหมือนกับว่า "มันได้ผ่านพ้นไปแล้ว"
แต่พอได้ฟังเพลง เพลงนึง มันก็กลับมาอีกทุกครั้ง
แต่พอได้ฟังเพลง เพลงนึง มันก็กลับมาอีกทุกครั้ง
คิดถึงเวลาในอดีต คิดถึงบรรยากาศในอดีต
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ปัจจุบัน ไม่ได้คิดถึงจุดไหนในปัจจุบัน
แต่เวลาในอดีต ไม่ว่าจะทำยังไงก็คงจะทำให้มันกลับมาไม่ได้
ที่เสียดายที่สุด .
ก็คงเพราะรู้ว่าทำให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งไม่ได้แล้ว !
การที่คนสองคนอยู่ด้วยกันแล้วมีความรู้สึกดีเกิดขึ้น
มันคงจะเกิดกับฝ่ายเดียวไม่ได้ ( จริงมั้ย ? )
แต่ความจริง ..
เหตุผลกับความรู้สึก มันก็ซับซ้อนเกินกว่าที่จะเข้าใจได้
ความรัก .. ไม่ใช่ว่าทุกคนจะหาเจอ
ความเหมาะสม กับ ความรัก อะไรกันแน่ที่เราต้องเลือก ?
มันไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะทำได้ตามความต้องการ
จะมีซักกี่คนที่มีชีวิตสมบูรณ์แบบอย่างที่เค้าหวังเอาไว้
เรื่องราวที่ได้ผ่านไปแล้ว ถ้าเลือกที่จะจำสิ่งดี ๆ
ก็คงจะต้องทนเจ็บปวดกับความคิดถึงตลอดไป ...
แต่ถ้าเลือกที่จะลืม ..
ความทรงจำที่ดีในชีวิตก็คงจะหมดไปอีกเหมือนกัน !
ถ้าต้องเสียสละบางอย่าง เพื่อแลกกับช่วงเวลาดี ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น
หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้นั้น มันเป็นสิ่งที่ควรทำรึเปล่า ?
ความรักของคู่รักคืออะไรก้อได้ที่เราอยากให้เป็น
บางทีรักอาจจะคือการสูญเสีย
หรืออาจตรงกันข้ามเป็นความสุขแสนวิเศษก้อได้ นั่นคือ
"รัก"ไม่สามารถออกแบบได้
แต่เลือกที่จะรัก เลือกที่จะให้ความรักเป็นไปในสิ่งที่ดี
หรือไม่ดีได้โดยขึ้นอยู่กับคนสองคนที่รักกันเท่านั้น
แต่...........ในความเป็นจริงแล้ว
ไม่มีใครสามารถห้าม.........ความรักได้ หรอก
อย่าหวังว่า...ใครจะเป็นได้อย่างใจเราต้องการ
เพราะตัวเราบางครั้งก็ไม่ได้อย่างใจตัวเองเช่นกัน
อย่าหวังว่า...จะต้องให้ใครรักเราตลอดไปโดยไม่เปลี่ยนแปลง
เพราะเราเองก็พร้อมจะเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาเมื่อเรารักใคร
อย่าหวังว่า...ใครจะเข้าใจเราทุกเรื่อง
เพราะบางเรื่องเราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
อย่าหวังว่า...จะมีใครสักคนอยู่เพื่อเรา
เพราะบางครั้งเราเองก็ยังไม่รู้ว่าจะอยู่เพื่อใคร
อย่าหวังว่า..ใครคนหนึ่งจะดีและสวยงามสำหรับเราตลอดไป
เพราะเราเองบางครั้งก็ไม่ได้ดีกับเขาเสมอไปไม่ใช่เหรอ
26 ตุลาคม 2549 14:08 น.
mido kits
ความรัก กับ หนังสือ
อย่าตัดสินหนังสือว่าดี.......แค่ปกมันสวย
อย่าบอกว่า.....น่ารักเหลือเกินแค่คุยกันหนเดียว
คนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเลย
ใช้ว่าจะมีหนังสือเล่มแรกที่ชอบไม่ได้
. ..................
คนที่บอกจะไม่แต่งงาน
มักแซงหน้าแจกการ์ดก่อนคนอื่นเสมอ
อย่าตกใจเมื่ออ่านหนังสือระดับ Best seller แล้วไม่ชอบ
ถ้ารักคนคนเดียวกับที่คนอื่นรัก...คงแย่งกันน่าดู
การชอบหนังสือสักเล่มไม่ได้หมายความว่า
หนังสือเล่มนั้น....มีเนื่อหาดีทุกหน้า
การรู้สึกดีกับใครสักคน
ไม่จำเป็นว่า....เขาต้องไม่มีข้อเสียอะไรเลย
..................
อย่าเสียดายเวลา
ถ้าอ่านหนังสือบ้างเล่มจบแล้วพบว่า...ไม่ใช้แบบที่ชอบ
จงรู้สึกดีกับการใช้เวลากับใครสักคนหนึ่งอย่างเต็มที่
เพราะอย่างน้อยที่ผ่านมา
ย่อมต้องมีช่วงเวลา...ที่มีความสุขบ้าง...อย่างแน่นอน
แม้วันหนึ่งจะรู้ว่า....เขาหรือเธอคนนั้นไม่ใช้เลยสักนิด
เพราะอย่างน้อย...เราก็ได้เรียนรู้และรู้จักตัวเองมากขึ้น
และพร้อมที่จะใช้บทเรียนที่ได้รับมา
ตามหาคนของเราต่อไป
...................
การอ่านหนังสือสักเล่มต้องใช้เวลา
เราทุกคนไม่สามารถรู้จักใครสักคนได้ดีตั้งแตวันแรก
หนังสือมี.....เนื่อหา......ข้อคิด.....บทความดีๆ
ต่างๆมากมาย....หลากหลายแบบให้ศึกษา
ทดลองอ่านดูสักหน่อย...ก่อนที่จะตัดสินใจ..ว่า..น่าเบื่อ
การให้โอกาสใครสักคน...ก็เป็นการเปิดโอกาสให้ตัวเองเช่นกัน
ได้ใช้เวลา ศึกษา เรียนรู้ ข้อดี ข้อผิดผลาดของกันละกัน
อย่าใช้เพียงแต่อารมหรือความชิดใกล้มาตัดสินว่าใช่หรือไม่ใช่
...................
บางครั้ง....สิ่งที่เราไม่เคยเห็นประโยชน์และมองผ่านมันไป
วันหนึ่งมันอาจจะมีค่า มีความหมายสำหรับเรา
เหมือนกับเรื่องราวของความรัก
ทุกๆครั้งที่เราได้มอบความรักให้กับใครสักคนนั้น
แม้ว่าทุกๆอย่างจะเดินทางมาถึงตอนจบของความรัก
แต่คนทั้งคู่ยอมได้รับอะไรจากสิ่งต่างๆที่ผ่านมาโดยไม่รู้ตัว
อย่างน้อยก็ได้พบกัน ได้บทเรียนที่มีค่าเพิ่มอีกบทหนึ่ง
บทเรียนที่จะนำไปสร้างความรักครั้งใหม่
ให้มีรากฐานที่ดีกว่าที่ผ่านมา
...................
หนังสือแต่ละเล่มที่ผ่านไป
ได้สอนให้ฉันเข็มแข็ง......ขึ้น
สอนให้ฉันได้รู้จักโลกที่ป็นจริง
ละสอนให้ฉันได้รู้จักใจของตัวเอง
. ..................
แม้ว่าตอนจบของแต่ละเล่มจะไม่สมใจ
แต่ฉันก็ไม่เคยหยุด ท้อ หรือ กลัวที่จะค้นหาต่อไป
ฉันจะอ่านต่อไป
จนกว่าจะเจอ ....หนังสือของฉัน....
25 ตุลาคม 2549 11:23 น.
mido kits
ยางลบ
สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า
เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ .. เราห้ามใช้ " ยางลบ "
ตอนนั้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย
แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ
สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตาม
จินตนาการ
เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป
ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่า..
ฉันสามารถวาดภาพๆ นั้นด้วยความมั่นใจ
และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ
การเข้าใจ
ธรรมชาติของความผิดพลาด
ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น
และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้
ก็คือ
การที่ฉันเข้าใจว่า ธรรมชาติของความผิดพลาด
คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว
จะคงอยู่อย่างถาวร
ฉันไม่ได้รับอนุญาติให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้
สมอง ต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว
การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้
อ้อนวอนขอแหกกฎ เพื่อใช้ยางลบกลับไปลบ
แก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ
รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความ
ระแวดระวังมากขึ้น
ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
เพราะถึงอย่างไร ฉันเชื่อว่าเราทุกคนสามารถแก้ไขภาพชีวิตของเราได้
และเมื่อนั้นเราจะพบภาพชีวิตที่สวยงามของเรา
24 ตุลาคม 2549 06:07 น.
mido kits
คำนำ
คุณเคยคิดและรู้สึกบ้างไหมว่าบางครั้งก็มีอะไรแปลกๆ เข้ามาในชีวิตเพื่อให้เราได้เรียนรู้จากมุมมอง จากด้านสว่าง ยามเช้า ไปสู่ด้านมืด ยามค่ำคืน ทุกๆวัน กงล้อชะตากรรมยังคงหมุนเวียนหนุนนำ ทุกๆชีวิตไปเรือยๆ เคยบ้างไหมที่เวลาเราอยู่ในโลกแห่งราตรียามค่ำคืน ที่รายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย เราดื่มน้ำแห่งแสงจันทร์ และหัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน แต่เสียวหนึ่งในจิตใจกลับรู้สึกเดียวดาย และอ่างว้าง เพียงแต่ว่าไม่อยากรับรู้ให้รู้สึกเจ็บปวด จึงได้แต่ปล่อยให้ วันเวลาผ่านไปคืนแล้วคืนเล่า เพียงเพื่อว่าไม่อยากคิดถึงวันพรุ่งนี้ บางคนก็มีรอยแผลในจิตใจ อยู่ลึกๆ จนไม่อยากพูดออกมา
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เทพแห่งกาลเวลาจะเป็นคนบอกและเฉลย อนาคตให้เราได้รับรู้ เพียงแต่มีข้อแม้ว่า จะต้องปล่อยตัวของเราเอง ให้ไหลไปตามกระแสแห่งกาลเวลา และขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแต่และคน ว่า ลึกๆในใจแล้ว แต่ละคนต้องการอะไร
เคยไหม ที่เราได้คุยกับใครสักคนหนึ่ง ในช่วงเวลาไม่กี่ชั้วโมง ก็รู้สึกปลดปล่อยใจ อย่างบอกไม่ถูก แม้เรื่องที่พูดคุยนั้น จะไม่มีสาระสักเท่าไร และถ้าเราไม่เคยได้พบ และเห็นหน้าค่าตาของกันและกัน มีเพียงแต่เสียงที่ส่งมาตามสาย ของคลืนอากาศให้ได้ยิน และเราก็รู้สึกอยากพบ และเจอะเจอสักครั้งเพื่อที่จะได้เก็บภาพหน้าตา ของแต่และคนไว้ในความทรงจำเล็กๆ พร้อมด้วยความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันและกัน ตลอดไป แม้ว่าวันหนึ่งวันใด อาจจะลืมเลือนกันไปบ้างก็ตาม
เจ้าหญิงตอนดึก
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ มีเรื่องราวเกิดขึ้นบางอย่างในช่วงเวลาแห่งความทรงจำของ สิงโตตัวหนึ่ง สิงโตตัวนี้เป็น สิงโตขี้เมา สิงโตได้ผ่านเรื่องราวทั้งร้ายและดี ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา เรื่องร้ายๆ สำหรับ สิงโตขี้เมาคือ ความผิดหวังกับความรัก เพราะว่าโชคชะตาของ สิงโตขี้เมา ได้ถูกสาปไว้ ว่า จนกว่าชะตาชีวิตของเจ้าจะจบลง เจ้าจะได้พบแต่ความผิดหวัง ของความรักเท่านั้น เมื่อก่อนสิงโต ไม่ได้ขี้เมาแบบนี้ แต่เพราะเขา ได้พบกับความรัก และเป็นความผิดหวังกับรักแรก หลังจากนั้นมาก็ได้เริ่มกินเหล้าเรื่อยๆมา และก็ผิดหวังกับความรักเรื้อยๆมา ครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนการมาเป็นสิงโตขี้เมา และเขาก็ได้รู้ตัว ว่า โชคชะตาของเขาถูกสาปไว้ ไม่มีทางที่จะท่อนคำสาปนี้ได้ สิงโตจึงต้องพบกับความผิดหวังตลอดไปเท่านั้น
และเมื่อเวลาผ่านไปปีแล้ว ปีเล่า สิงโตขี้เมาก็ได้ตัดสินใจเดินทาง ออกจากถิ่นฐานเดิมของเขา เพื่อออกไปผจญภัยยังดินแดนต่างๆ สิงโตขี้เมาได้เดินทางรอมแรมในดินแดนต่างๆ หลายปี จนมาถึงดินแดนแห่งหนึ่ง ที่เรียกว่า ดินแดนสนุก สิงโตขี้เมาได้พักและอยู่ที่นี้ ในระยะเวลาหนึ่ง ก็ได้พบและรู้จัก เพื่อนๆ หลายๆคน และด้วยความทะเล้นของ สิงโตขี้เมา ได้ตั้งเป็นแก๊ง ร่วมกับเพื่อนๆ ของเขา เป็นแก๊ง คนโฉด พรรค ชาย รัก ชาย งะ และเล่นทะลึ่งตึงตังพูดจะเอาตูดกันไป จะเอาตูดกันมาระหว่างเพื่อนๆ และต่อมาในคืนหนึ่ง สิงโตขี้เมาก็ได้พบกับเจ้าหญิงผู้เลอโฉม เธอคือ เจ้าหญิงตอนดึก เป็นเจ้าหญิงแสนสวย และได้เป็นเพื่อนคุยกับสิงโตขี้เมา แต่ด้วยช่วงเวลาที่เจ้าหญิงมีนั้นมีจำกัดและน้อย เป็นโลกเบื้องหลังยามค่ำคืนเท่านั้น สิงโตขี้เมาจึงได้พบและเจอกับเจ้าหญิงหลัง เวลา ตี 3 เป็นต้นไป
เจ้าหญิงตอนดึก มีภาระหน้าที่ ที่จะต้องทำของเจ้าหญิงเอง ให้เรียบร้อยซะก่อน และจึงจะมาพบและเป็นเพื่อนคุยเล่นกับสิงโตขี้เมาได้ เจ้าหญิงตอนดึก ได้คุยและเล่าเรื่องราวต่างๆของเธอให้สิงโตขี้เมาฟังบาง ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีอยู่ สิงโตขี้เมาจึงรู้ว่าที่แท้เจ้าหญิงตอนดึกก็ รักเมา เหมือนกัน จึงคุยกันอย่างสนุกสนาน สิงโตขี้เมาได้บอก เจ้าหญิงตอนดึก ว่า เป็นเจ้าหญิงกินเหล้ามากๆไม่ดีนะ และเจ้าหญิงได้ตอบกับมาว่า เลิกก็ได้นะ เหอๆๆ สิงโตขี้เมาได้ฟังก็รู้สึกประทับใจ แต่ก็รู้ว่าเจ้าหญิงตอนดึก เลิกไม่ได้หลอก แต่ก็ยังพูดออกมา เจ้าหญิงตอนดึกถามสิงโตขี้เมาว่า ทำไหมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นละ อย่าเศร้าเลย มามะ มายิ้มดีกว่า เดียวเราจะสอนเธอยิ้มเอง ยิ้มตามเรานะ ใช้แบบนั้นแหละดีมาก ยิ้มแบบนี้เขาเรียกว่า ยิ้มพิมพ์ใจ มามะ มายิ้มกัน เหอๆๆ ด้วยวัยเด็กของเจ้าหญิงเองนั้น ไม่ค่อยจะสดใสสักเท่าไรนัก เจ้าหญิงจึงมีเรื่องที่เศร้าบ้าง ดีบ้าง เก็บเอาไว้ในใจของเจ้าหญิงตอนดึกเอง
แต่ด้วยความที่สิ่งโตขี้เมายังไม่รู้จักเจ้าหญิงดี สักเท่าไรนัก ก็ดูงงที่เจ้าหญิงตอนดึกเล่าเรื่องราวในชีวิตของเจ้าหญิงเอง ให้สิงโตขี้เมาฟัง และยังชวนสิงโตขี้เมาไป รักเมา ที่ประสาท หลังน้อยของเจ้าหญิงเองอย่างไม่ถือตัว เจ้าหญิงตอนดึกยังบอกกับสิงโตขี้เมา ว่า เราทำกับข้าวเป็นหลายอย่างนะ และอร่อยด้วย เดี๋ยวเราจะทำเป็ดให้นายกิน เหอๆๆ สิงโตขี้เมาจึงถามแบบกวนๆ กับเจ้าหญิงตอนดึก ว่า เราเป็นผู้ชายนะไว้ใจเราหรือ และเรื่องที่เราบอกเจ้าหญิงเราอาจจะโกหกเจ้าหญิงก็ได้นะ เจ้าหญิงตอนดึกบอกไม่เป็นไร ถ้าเราจริงใจกับเขาก่อนเดียวเขาก็จริงใจตอบกับมาเอง เหอๆๆ สิงโตขี้เมาได้ฟังก็รู้สึกประทับใจ จึงเริ่มเปิดใจเล่าเรื่องราวต่างๆของเขาเองให้เจ้าหญิงได้ฟังบ้าง
เจ้าหญิงตอนดึกอยากชวนสิงโตขี้เมาไป กินเหล้าที่ประสาทหลังน้อยๆของเจ้าหญิงเอง สิงโตขี้เมาก็ว่า ได้ แต่ถ้าเราไปถึงประสาทแล้ว เราตีเจ้าหญิงตอนดึกให้ตาย และเอาเหล้าทีมีอยู่ในประสาทของ เจ้าหญิงตอนดึกไปหมดเลยได้ไหม และเราจะไม่ข่มขืนเจ้าหญิง ขอเพียงแต่เหล้าอย่างเดียว ได้เจ้าตอนดึกได้ฟังก็หัวเราะ เหอๆๆ ถ้าทำอย่างนั้นช่วยข่มขืนด้วยนะ ไม่งั้นหากลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง อ้ายเขาตายเลย ฉันออกจะสวยขนาดนี้ ไม่คิดทำอะไรฉันบ้างเลยหรือ สิงโตขี้เมาได้ฟังก็หัวเราะ 5555 แต่สิงโตขี้เมาเองก็ติดธุระยังไม่มีโอกาส ได้ไปประสาทตามคำเชิญของเจ้าหญิงตอนดึกสักที่ แต่ก็ยังเจอกับเจ้าหญิงตอนดึกเรือยๆ หลังตี 3 เจ้าหญิงตอนดึกมีเวทมนต์ อยู่ 3-4 บท
เวทมนต์ที่เจ้าหญิงตอนดึกมี บทที่ 1 เจ้าหญิงตอนดึกจะเปลี่ยนร่างเป็นนางฟ้าตาทะหลนได้ บทที่ 2 จะเปลี่ยนเป็นเจ้าหญิงทรงไทย บทที่ 3 ที่สิงโตขี้เมาเห็นและชอบมาก เพราะว่าเจ้าหญิงตอนดึก จะเปลี่ยนเป็น กระต่ายน้อยแสนสวยสีชมพู เจ้าหญิงตอนดึกชอบสีชมพูมาก และได้บอกกับสิงโตขี้เมาว่า เธอเป็นสิงโตดูหน้ากลัว เลยไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาคุยด้วย เราจะให้มนต์บทสุดท้ายกับเธอ เธอจะได้ดูน่ารักเข้ากับเราที่เป็นกระต่ายสีชมพูไง พอพูดจบเจ้าหญิงตอนดึกก็ร่ายมนต์ สิงโตขี้เมาร้องว่า อย่า ด้วยความตกใจ โอ้แม่เจ้าฉันกลายเป็นอะไรเนื้ย ทำไหมฉันกลายเป็นแบบนี้ ฉันกลายเป็น เสือสีชมพู งะ มันดูน่ารักเกินไป ต่อไปนี้ก็ไม่มีใครกลัวฉันละซิ เจ้าหญิงตอนดึกว่า เธอเป็น เสือสีชมพู นะดีแล้ว เหอๆๆ หลังจากนั้นมา สิงโตขี้เมา ก็กลายเป็น เสือสีชมพู แทน อ่า อ้ายจัง เขินงะ และอยู่มาวันหนึ่ง เจ้าหญิงตอนดึกก็หายไปไม่มาพบ กับเสือสีชมพูอีกเลย อย่างที่กล่าวไว้ตอนต้นว่า วัยเด็กของเจ้าหญิงตอนดึกนั้นไม่ค่อยสดใสสักเท่าไรนัก
ที่เจ้าหญิงตอนดึกหายไปนั้น เพราะถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการให้กับ อณาจักร อาริเดียน นั้นเอง อณาจักร อาริเดียน นั้นทำการค้าขายกับอณาจักรน้อย ใหญ่ ต่างๆ และที่นั้น ไม่ใช้มีแต่เจ้าหญิงตอนดึกเท่านั้น ยังมีเจ้าหญิงผู้เลอโฉมมากมาย หลายพระองค์ด้วยกัน เจ้าหญิงทุกๆพระองค์ที่อยู่ที่นี้ นั้นมีหน้าที่ ที่จะต้องดูแล และคอยตอนรับ พันธมิตร ทูล และพ่อค้าต่างอณาจักร ที่เดินทางมาติดต่อค้าขายกับอณาจักร อาริเดียน และหน้าที่ของเจ้าหญิง ทุกพระองค์ที่นี้ ก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร ด้วยความงามของเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่นี้ไม่มีใครแพ้กันเลย จึงมีโชคชะตาที่คล้ายๆกัน หน้าที่ของเจ้าหญิงทุกพระองค์ คือต้องคอยต้อนรับ เหล่าพันธมิตร ทูล และพ่อค้า ต้องลงมาคอยดูแล ที่นั่งกับโต๊ะอาหารและคอยเป็นเพื่อนพูดคุยด้วย เพื่อให้การเจรจา และการค้าขายสำเร็จ และมีหลายครั้งที่จะเจอกับคนดีบ้าง ไม่ดีบ้าง บางครั้งต้องคอยรับอารมณ์ หรือนิสัยที่ไม่ดีของ เหล่าพันธมิตร ทูล และพ่อค้า เหล่านี้ที่มา
แต่ในใจลึกๆ ของเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่นี้ ก็หวังที่จะได้พบกับใครสักคนที่เข้าใจ และยอมรับในตัวพระองค์บ้าง เจ้าหญิงบางพระองค์ก็ได้พบแล้ว บางพระองค์ก็ยังไม่พบ หรือที่บางพระองค์คบอยู่ก็สร้างความปวดร้าว และเจ็บช้ำน้ำใจมาก เป็นโชคชะตาที่สบายตัว แต่อาจจะไม่สบายใจสักเท่าไรนัก เพราะว่านับวัน เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ กลับมาถึงเรื่องของสิงโตขี้เมา ที่กลาย เป็น เสือสีชมพู เสือสีชมพูก็ไม่มีโอกาสได้เจอ กับเจ้าหญิงตอนดึกอีกเลย สิ่งที่ทำได้ คือ การมารอเจ้าหญิงตอนดึกที่เดิม เวลาเดิม เป็นจริงอย่างที่เจ้าหญิงว่า มีคนมาทักและคุยกับเสือสีชมพูมากขึ้น
คนทัก : เฮๆๆ นายลิง เราเห็นนายนั่งตรงนี้ นานแล้วนะ รอใครอยู่
เสือสีชมพู : เดียวกินซะเลย เราเป็นเสือ ต่างหาก ดูยังไงเป็นลิง
คนทัก : โทษที่ดูผิดไป แล้วมานั่งร้องไห้ รอใครอยู่ตรงนี้
เสือสีชมพู : เรามารอเพื่อนเรา แต่เธอยังมาสักที่
คนทัก : เราเห็นนายนั่งนานแล้วนะ แล้วเพื่อนจะมาเมื่อไรละ
เสือสีชมพู : ไม่รู้ซิ เธอคงไม่มาแล้วแหละ
คนทัก : ไม่มาแล้วทำไม่ยังนั่งรออยู่อีกละ
เสือสีชมพู : เราจะลองรอดู เผื่อว่าเธอจะมา
และต่อมา เสือสีชมพู ก็ได้ข่าวว่าเจ้าหญิงตอนดึก ไม่ได้อยู่ที่ดินแดนสนุกแล้ว แต่ถูกส่งตัวไปยัง อณาจักร อาริเดียน เสือสีชมพูก็ได้ลองหาข่าว เจ้าหญิงตอนดึก จากนักเดินทางที่ผ่านมา
เสือสีชมพู : ขอโทษครับคุณนักเดินทาง
นักเดินทาง กันจัง : มีอะไรหรือ คุณเสือ
เสือสีชมพู : คุณผ่านอณาจักร อาริเดียน มาหรือเปล่า
นักเดินทาง กันจัง : ใช้เราผึ่งผ่านมา มีอะไรหรือ
เสือสีชมพู : คุณได้ข่าวหรือพบเจอกับเจ้าหญิงตอนดึกหรือเปล่าครับ
นักเดินทาง กันจัง : ออใช้ เราเห็นเจ้าหญิงตอนดึก อยู่ที่นั้นแหละ
เสือสีชมพู : ผมอยากเดินทางไปตามหาเจ้าหญิงตอนดึก ครับ
นักเดินทาง กันจัง : นายมีเงิน ค่าเดินทางหรือเปล่า
เสือสีชมพู : ไม่มีครับ
นักเดินทาง กันจัง : ค่าเดินทางไปที่นั้น ค่าใช้จ่ายเยอะมากนะ
เสือสีชมพู : หรือครับ ผมจะลองหาดู ขอบคุณมากครับ
เสือสีชมพู เราจะทำไงดีนะไม่มีเงินค่าเดินทางเลย และถ้าไปที่นั้นจะได้พบเจ้าหญิงตอนดึกหรือเปล่านะ เอ่ หรือเราจะรอคอยอยู่ที่นี้ต่อไป เผื่อว่าสักวันเจ้าหญิงตอนดึกจะกลับมา เสือสีชมพูได้แต่หวังว่า อาจจะมีสักวัน ที่จะได้เจอ และพูดคุยกับเจ้าหญิงตอนดึกอีกสักครั้ง และถ้าเป็นคุณละจะเลือกทางเดินไหน
ชีวิตคนเราไม่มีทางให้เลือกเดินสักเท่าไร
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ความทรงจำและมิตรภาพที่เกิดขึ้นและหว่าง คน 2 คน จะยังคงอยู่ต่อไป และความทรงจำของ เจ้าหญิงตอนดึก จะอยู่ในใจของ เสือสีชมพู ตลอดไป
A
และแล้ว เสือสีชมพูก็ได้หางานทำ และเก็บเงินไปเรื่อยๆ ต่อมาเสือสีชมพูได้กลายเป็น นักล่าฝัน 15 วันครั้ง คือทุกวันที่ 1 และ 16 ของเดือน แต่ละงวดทุ่มทุนซื้อ แต่ไม่เคยถูกเลย โอ้ ชีวิตช่างหน้าเศร้าจริงหน่อ บัดสบจริงๆ จน เครียด กินเหล้า ทำให้เสือสีชมพู จนลง จนลง จนลง ละก็ จน จน จน จนตายงะ เหอๆๆ
B
เสือสีชมพูได้ไปพบเพื่อนเก่า ละขอยืมเงินจากเพื่อน เป็นค่าเดินทางและเดินทางไปยัง อณาจักร อาริเดียน ได้สำเร็จ แต่ว่าเมื่อเข้าไปถึง อณาจักร อาริเดียน ได้แล้ว ก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่คลาดฝัน โอ้ เจ้าหญิงทุกพระองค์ ช่างงามนัก เลยหลงละเลง อยู่กับเจ้าหญิงองค์อื่นๆ จนลืม เจ้าหญิงตอนดึก เหอๆๆ
C
เสือสีชมพูได้ยืมเงินเพื่อนและ เดินทางไปถึง อณาจักร อาริเดียน และได้ตามหา เจ้าหญิงตอนดึก แต่เจ้าหญิงตอนดึก ไม่ยอมออกมาพบและหลบหน้า เสือสีชมพู ทำให้การเดินทางมาของเสือสีชมพู นั้นเสียเที่ยวและต้องผิดหวัง เดินทางกลับไปตั้งหน้า ตั้งตา ใช้หนีที่ยืมมาหัวโตเลย เหอๆๆ
D
เสือสีชมพุได้ รอคอยการกลับมาของ เจ้าหญิงตอนดึก แต่เจ้าหญิงตอนดึก ก็คิดว่า เสือสีชมพู น่าจะรู้ข่าวและเดินทางมาหา ต่างคน ต่างรอ รอแล้ว รอเล่า จนเสือสีชมพู ได้ป่วยตายลง เพื่อนๆ ที่รู้ข่าวเสือสีชมพู ได้เห็นใจและซาบซึ้งกับความโง่ ที่เสือสีชมพูรอคอยเจ้าหญิง เลยได้สร้าง อณุสาวรี เสือโง่ผู้รอคอย ให้ ส่วนเจ้าหญิงก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ของเธอต่อไป เหอๆๆ
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ทุกชีวิตที่ยังคงอยู่บนโลกใบนี้ ก็จะยังคงต้องดำรงชีวิต ตามทางเดินของแต่ละคนต่อไป โดยมีกรรมของแต่ละคนเป็นตัวผลักดัน
บทส่งท้าย
อะไรคือ ความหมายของการพบกัน ?
อะไรคือ ความหมายของการพลัดพรากจากกัน ?
ชีวิต คืออะไร ?
การดำรงอยู่ของการมีชีวิตอยู่ มีความหมายอะไรอีกมากมาย ให้เราได้ค้นหา และเสียงเรียกร้องของความเศร้า และการมีชีวิตอยู่ ของผู้แพ้ก็ยังคงอยู่ มีเพียงเวลากับตัวของผู้แพ้เองเท่านั้น ที่จะต้องทำความเข้าใจ ด้วยตัวของตัวเอง และเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม หากผู้แพ้ไม่ตัดใจ และทำความเข้าใจ ผู้แพ้เองก็จะต้องติดอยู่กับช่วงเวลาที่ปวดร้าว
หากเขาหรือเธอ ทำความเข้าใจ และหาความหมายของ การมีชีวิตอยู่ได้และยืนขึ้น ด้วยความเข้มแข็ง เขาก็จะก้าวผ่านกำแพง แห่งความเศร้าออกมาได้ และได้ก้าวขึ้นบันไดไปอีกขั้นหนึ่ง ความจริงคือความจริง ใจเราไม่จำเป็นต้องลืม สิ่งที่เราไม่อยากลืม เพียงแต่เก็บเอาไว้ในความทรงจำ ที่เราอยากจำไว้ ให้ความทรงจำในส่วนลึกของจิตใจ ที่บริสุทธิ์ ที่จะรักใครสักคน ได้รัก ความรักคือความรัก เป็นดังความสวยงามที่ เป็นดังทุ่งดอกไม้นานาพันธ์ ที่ส่งกลิ่นหอมรัน จวนใจ เมื่อได้แอบนึก หรือ คิดถึงเขาหรือเธอ ด้วยความบังเอิญ เราจะแอบมีรอยยิ้มอยู่ที่มุมปากเล็กๆ และก็รู้สึกชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก ว่าทำไหมถึงเป็นอย่างนี้ แล้ว เราทำไหมต้องคิดถึงเขาด้วย พร้อมกับส่งเสียงถอนใจ แผ่วๆ เบาๆ ออกจากรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แล้วก็คิดขึ้นในใจว่าตอนนี้เธอหรือเขา จะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะทำอะไรอยู่นะ อะไรคือสิ่งที่มาแทนความหมายของ ความว่างเปล่าภายในจิตใจ
สิ่งที่เรามีอยู่ คือตัวเรากับใจของเราเอง ไม่มีอะไร อยู่ข้างในตั้งแต่แรกแล้ว ในตอนที่เราเกิด หลังจากที่ลืมตาขึ้น ตัวเราก็ค่อยๆ เก็บเรื่องราว ต่างๆ เข้าไปในความทรงจำ แห่งความรู้สึก ถึงความอบอุ่นในอ้อมกอด แห่งความรัก และเราก็เก็บเรื่องราวต่างๆ ไว้เหมือนกระปุกออมสินใบน้อย จนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้น จึงไม่มีอะไร ในความว่างเปล่า ตั้งแต่แรก และก็ไม่มี ความว่างเปล่าในเรื่องราวเช่นกัน
บทสรุปส่งท้าย ของการพบกันนั้น เป็นทางเลือกของแต่ละคน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่างน้อย ความรู้สึกของความเป็น เพื่อนก็ยังคงอยู่ ตลอดไป ขอบคุณมาก กับการที่เข้ามาทักท้ายกัน ให้รู้สึกอิ่มเอิบหัวใจ ให้ได้รู้จัก และให้ได้เรียนรู้ ซึ่งกันและกัน ให้ได้ห่วงใยกันและกัน ก่อนที่จะต้องแยก จากกันและกัน ไปตราบนานเท่านาน
มอบให้กับ เจ้าหญิงตอนดึก จาก มิโด้ ชายผู้ถูกสาป
หน้าส่วนตัว
595
