27 มิถุนายน 2546 17:12 น.
Mercury
ได้ยินเสียงไหม.ลมหายใจของฉัน
รู้สึกไหมนั่น....เจ้าความหวั่นไหว
รับรู้หรือเปล่า....ความปวดร้าวจากความห่างไกล
สัมผัสได้ไหม...ว่าใครคิดถึงเธอ....
เพียงแผ่วลมผ่าน...ก็สะท้านจนปวดร้าว
ใจเจ็บเหน็บหนาวน้ำตาพราวและล้นเอ่อ
อยากอบอุ่นไออยู่ในอ้อมกอดเธอ
เหมือนเช่นเดิมอยู่เสมอ คือรักเธอตลอดไป
27 มิถุนายน 2546 10:02 น.
Mercury
มันจะสายไปแล้วเชียวหรือ
ที่ฉันจะขอจับมือเธอเอาไว้
แล้วสารภาพทุกคำจากหัวใจ
และขอให้เธออภัยให้กัน
ไม่เคยยอมใครมากมายเท่านี้
และรู้ตัวดีว่าเป็นเพราะฉัน
แต่ครั้งนี้มีหัวใจเป็นเดิมพัน
เพราะรู้แล้วว่าฉันรักเธอเพียงใด
มองที่ตาฉันและบอกกันสักครั้ง
ว่าเธอนั้นยังรักกันใช่ไหม
ไม่กล้าหวังนักหรอกนะ ว่าเธอจะให้อภัย
แต่ขอโอกาสคนเหลวไหลได้แก้ตัว
27 มิถุนายน 2546 10:00 น.
Mercury
หลับตาลงช้าๆเพราะอ่อนล้าเหลือเกิน
ทุกย่างก้าวที่ฉันเดินไม่มีเธอเคียงข้าง
เหลืออยู่ในใจคืออุ่นไอจาง-จาง
ที่ยังคงติดค้างจากวันที่เธอไป...
หลับตาขึ้นอีกครั้งอย่างพรายพร่า
และในไม่ช้าน้ำตาก็รินไหล
เธอคงไม่รู้ว่าคนที่ใช้เวลาอยู่อย่างปวดใจ
ไม่มีวันลืมเธอได้..แม้เสี้ยวหนึ่งในวินาที...
27 มิถุนายน 2546 09:54 น.
Mercury
ขอโทษทีที่ฉันไม่ใจอ่อน
หรือยอมเธอเหมือนแต่ก่อน คงไม่ใช่
ฉันเจ็บแล้วรู้จักจำ และทำใจ
ที่ผ่านมาให้ผ่านไปไม่หวนคืน
ตั้งแต่วันที่เธอเดินจากไป
ฉันก็พร้อมที่จะกลายเป็นคนอื่น
ไม่มีที่ในหัวใจให้เธอยื่น
ไม่ขอฝืนเห็นหน้าคนที่ได้ชื่อว่าไม่จริงใจ
26 มิถุนายน 2546 12:56 น.
Mercury
ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน
ไม่ว่าเธอจะวางฉันไว้ตรงไหน
แค่ปลายเท้าเบื้องล่างหรือกลางใจ
ก็สาดส่องแสงไปไม่เปลี่ยนแปลง
แม้เจ็บปวดเพียงใดจะไม่หวั่น
เติมน้ำตาแทนวันน้ำมันแห้ง
ถึงริบหรี่ร้าวรอนหรืออ่อนแรง
ก็ไม่หมดแสงแห่งรักเลยสักครา
หน้าส่วนตัว
709
