29 กรกฎาคม 2546 18:49 น.
Mercury
ปิดประตูลงกลอน
ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ
1 1000 ฉันก็นับ
ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที
เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้
ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้
แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี
จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา
เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้
แต่ที่ก้องอยู่คือคำของเขา
ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา
มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา
เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา
ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา
จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า
เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน
29 กรกฎาคม 2546 18:40 น.
Mercury
ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
และสัมผัสที่เคยคุ้นเช่นนี้
จะตัดใจจากไปอย่างไรดี
ก่อนแสงแห่งวันพรุ่งนี้จะกลับมา
ถ้อยคำพร่ำรำพันนั้นอ่อนหวาน
นานเท่านานที่หัวใจนั้นใฝ่หา
อยากอยู่เคียงใกล้ในทุกเวลา
ใต้แสงจันทร์อันเจิดจ้า-ฟ้าเกลื่อนดาว
ฟังนะฟังเสียงแผ่วบางจากหัวใจ
แต่ไม่รู้เธอจะได้ยินหรือเปล่า
คำว่ารัก ที่ฝากไว้ใต้ฟ้าพราว
แม้เหน็บหนาวยังอุ่นไอเมื่อใกล้เธอ
28 กรกฎาคม 2546 16:25 น.
Mercury
สุดท้ายแล้วรักมาจากลา
ที่ผ่านมาเหมือนผ่านไปไร้ความหมาย
บันทึกรักหน้าหนึ่งนี้ที่หัวใจ
ไม่มีหน้าต่อไปให้ใจจำ....
บันทึกรักที่ขาดตอนไม่ย้อนมา
วันเวลาผ่านไปในความช้ำ
เหลือเพียงรอยอาลัยให้จดจำ
ว่าครั้งเคยเจ็บช้ำเพราะน้ำมือเธอ
24 กรกฎาคม 2546 18:00 น.
Mercury
ทิ้งฉันไว้ตรงนี้จะดีกว่า
อย่านำพาอะไรกับใจฉัน
คนที่เธอมีใจให้ความผูกพัน
ไม่ใช่ฉันใช่ไหม...รู้แก่ใจดี
ฉันจะเก็บเธอไว้ใจเสมอ
ขอจดจำเธอไว้ในแบบนี้
ฉันควรอยู่ตรงไหนใจรู้ดี
แค่ความเป็นเพื่อนที่เธอมี...ก็เกินพอ
24 กรกฎาคม 2546 12:54 น.
Mercury
วุ่นวายกับเธอมากไปหรือเปล่า
ทำตัวงี่เง่าเกินไปใช่ไหม
แต่ผู้หญิงไม่น่ารัก..ซ้ำยังเอาแต่ใจ
ก็ไม่เคยตั้งใจทำให้เธอรำคาญ
ขอโทษทีที่ทำอะไรไม่ถูกใจสักครั้ง
แล้วจะยังมีหน้ามาให้เธอสงสาร
อยากทำตัวให้ดีอย่างที่เธอต้องการ
ไม่อยากเป็นคนจุ้นจ้านให้รำคาญใจ
ไม่อยากจะร้องไห้ให้เธอได้เห็น
ว่าตัวฉันเป็นเช่นคนอ่อนไหว
แต่ผู้หญิงคนนี้ที่รักเธอหมดใจ
ก็เสียน้ำตาไปมากมายให้กับเธอ
หน้าส่วนตัว
630
