3 กรกฎาคม 2546 20:51 น.
Mercury
เพราะเธอคือคุณค่าของคำว่าชีวิต
คือแสงสว่างในความมืดมิดหม่นหมอง
คือความรักที่มิใช่เพียงใคร่ครอบครอง
คือการรวมเป็นหนึ่งของสองหัวใจ
เพราะเธอคือคนทีฉันรัก
คือการพบกันของการพลัดพรากห่างหาย
คือความสุขที่แท้จริงยิ่งกว่าสิ่งใด
คือทั้งหมดของความหมาย- - อยู่ในตัวเธอ
3 กรกฎาคม 2546 20:43 น.
Mercury
เสียใจ. . .
เธอรู้จักไหมคำนี้
สำหรับฉันคุ้นเคยกับมันได้ดี
เพราะทุกวันที่ฉันมี . . . คือทรมาน
น้ำตา....
แทนความรู้สึกที่หลั่งมาใช่ว่าให้สงสาร
คงไม่อาจอดกลั้นไว้ในเมื่อใจร้าวราน
ไม่ต่อรองต้องการให้เธอกลับมา....
อาวรณ์
ใจมิอาจถอดถอนจึงอ่อนล้า
การลบเธอไปจากใจ...อาจต้องใช้เวลา-
ทั้งชีวิต. . . . ที่เหว่ว้าและเดียวดาย...
3 กรกฎาคม 2546 20:20 น.
Mercury
เธอ...ผู้มากับความรัก
ทำให้ฉันได้รู้จักกับโลกใหม่
เติมเต็มเสี้ยวชีวิตที่ขาดหายไป
ด้วยความรักที่เธอให้...กับหัวใจที่แสนดี
อยากให้เธอสัมผัสได้ในตัวตน
ว่ายังมีคนหนึ่งคน...ตรงนี้
ไม่อาจละเลือนสายตาไปจากเธอคนดี
อยากบอกว่าทุกอย่างที่ฉันมี..เป็นของเธอ
ทุก-ทุกความรู้สึกแห่งวิญญาณนั้นคงมั่น
ด้วยความรักและผูกพันอันล้นเอ่อ
กาลเวลานั้นอาจพรากฉันจากเธอ
ที่คงอยู่เสมอ คือรักเธอนิรันดร์
2 กรกฎาคม 2546 12:35 น.
Mercury
ถามฉันว่าเป็นอะไร-เปลี่ยนไปหรือเปล่า
แต่ก่อนไม่เคยเหงาหรือเศร้าอย่างนี้
ก็คงใช่ - - แต่เพราะอะไรเธอคงรู้ดี
คนที่ทำให้เป็นแบบนี้ก็คือเธอ
บอดฉันว่ายังไงใจเธอเหมือนเก่า
และยังมีคำว่า เราเหมือนเดิมเสมอ
คงจะเชื่อได้ยากลมปากของเธอ
เมื่อเทียบกับที่ฉันเจอมาเองกับตา
ฉันก็ยังเป็นฉันเหมือนวันแรกเจอ
คนที่เปลี่ยนไปคงเป็นเธอนั้นมากกว่า
เมื่อคำว่า เรามีใครอีกคนเข้ามา
เธอยังเล่นละครตบตาฉันได้ลงคอ
ความเงียบงันนั้นหมายความว่าอะไร
ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าไม่เคยพอ
ฉันรักก็อยากเชื่อใจ...ใช่คิดตัดพ้อ
แต่เธอก็ทำให้ท้อ....ต้องขอตัดใจ
2 กรกฎาคม 2546 12:12 น.
Mercury
เจอเธออีกครั้งฉันยังมีน้ำตา
ทั้งที่เตือนตัวเองแล้วว่าให้เข้มแข็งไว้
เราไม่เหมือนเก่า..ฉันก็เข้าใจ
แต่ที่ทำไม่ได้คือให้ใจฉันลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
674
