3 กรกฎาคม 2546 20:20 น.
Mercury
เธอ...ผู้มากับความรัก
ทำให้ฉันได้รู้จักกับโลกใหม่
เติมเต็มเสี้ยวชีวิตที่ขาดหายไป
ด้วยความรักที่เธอให้...กับหัวใจที่แสนดี
อยากให้เธอสัมผัสได้ในตัวตน
ว่ายังมีคนหนึ่งคน...ตรงนี้
ไม่อาจละเลือนสายตาไปจากเธอคนดี
อยากบอกว่าทุกอย่างที่ฉันมี..เป็นของเธอ
ทุก-ทุกความรู้สึกแห่งวิญญาณนั้นคงมั่น
ด้วยความรักและผูกพันอันล้นเอ่อ
กาลเวลานั้นอาจพรากฉันจากเธอ
ที่คงอยู่เสมอ คือรักเธอนิรันดร์
2 กรกฎาคม 2546 12:35 น.
Mercury
ถามฉันว่าเป็นอะไร-เปลี่ยนไปหรือเปล่า
แต่ก่อนไม่เคยเหงาหรือเศร้าอย่างนี้
ก็คงใช่ - - แต่เพราะอะไรเธอคงรู้ดี
คนที่ทำให้เป็นแบบนี้ก็คือเธอ
บอดฉันว่ายังไงใจเธอเหมือนเก่า
และยังมีคำว่า เราเหมือนเดิมเสมอ
คงจะเชื่อได้ยากลมปากของเธอ
เมื่อเทียบกับที่ฉันเจอมาเองกับตา
ฉันก็ยังเป็นฉันเหมือนวันแรกเจอ
คนที่เปลี่ยนไปคงเป็นเธอนั้นมากกว่า
เมื่อคำว่า เรามีใครอีกคนเข้ามา
เธอยังเล่นละครตบตาฉันได้ลงคอ
ความเงียบงันนั้นหมายความว่าอะไร
ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าไม่เคยพอ
ฉันรักก็อยากเชื่อใจ...ใช่คิดตัดพ้อ
แต่เธอก็ทำให้ท้อ....ต้องขอตัดใจ
2 กรกฎาคม 2546 12:12 น.
Mercury
เจอเธออีกครั้งฉันยังมีน้ำตา
ทั้งที่เตือนตัวเองแล้วว่าให้เข้มแข็งไว้
เราไม่เหมือนเก่า..ฉันก็เข้าใจ
แต่ที่ทำไม่ได้คือให้ใจฉันลืมเธอ
2 กรกฎาคม 2546 12:02 น.
Mercury
ใกล้หรือห่างต่างกันแค่ฝันใฝ่
ไกลหรือใกล้ใช่จะเป็นเช่นขวางหนาม
ขอแค่เพียงใจนี้มีพยายาม
รักก็ข้ามความห่างไกล..ไปหาเธอ
1 กรกฎาคม 2546 16:27 น.
Mercury
รักเธอมากกว่าสิ่งใดใจจึงเจ็บ
ถูกคมเล็บของความรักสุดหักหาญ
ควรหรือไม่ยอมใจให้ทรมาน
แลกกับความสงสารเพียงชั่วคราว
หวังสักวันเธอเห็นค่าว่าฉันรัก
ยิ่งทำให้ใจรู้จักว่ารักร้าว
ไม่เหลือแล้วเยื่อใยในความเป็นเรา
คงกองอยู่แทบเท้าให้เธอข้ามไป
เธอตีค่าน้ำตาฉัน...แค่ขั้นเวลา
ไม่ควรค่ารักนี้ไม่มีความหมาย
รักของฉันจึงเป็นเช่นฝุ่นทราย
ที่ลอยหายเลือนไปในสายลม....
หน้าส่วนตัว
610
