6 กรกฎาคม 2545 21:16 น.
may
น้ำตาที่ไหลในวันนี้
ไม่ใช่เพราะมีอะไรเข้าตา
แต่มันไหลเพราะใจมันปวดปร่า
เมื่อคนที่รักมาจากกันไป
บังคับยังไงก็ไม่หยุด
จิตใจก็ทรุดจนสั่นไหว
เรี่ยวแรงที่มีก็หมดไป
น้ำตายังคงไหลอาบแก้มนวล
6 กรกฎาคม 2545 21:10 น.
may
อย่ามาพูดได้ไหม
ว่าสงสารใจดวงนี้
ไม่ต้องมาทำพูดดี
มาสงสารตอนนี้ได้ประโยชน์อะไร
ทำไมไม่บอกแต่วันนั้น
ปล่อยให้ฉันงมงายอยู่ได้
มาวันนี้จะบอกว่าเสียใจ
มันง่ายเกินไปคนใจดำ
6 กรกฎาคม 2545 21:04 น.
may
พูดมาได้ไงว่าเราเป็นเพื่อนกัน
รู้ไหมมันทำให้ฉันอึ้งเท่าไหร่
จะบ้าเหรอทุ่มเทให้เธอหมดทั้งใจ
ไม่ได้หวังให้เป็นเพื่อนหรอกนะพ่อตัวดี
ที่คอยหมั่นโทรหาทุกๆวัน
ที่บอกคิดถึงเธอมันก็ออกมาจากตรงนี้
พูดมาได้ไงว่าว่าเราเป็นแค่เพื่อนอย่างงี้
แล้วทุกสิ่งที่ให้ไป...ใครจะให้คืน
4 กรกฎาคม 2545 08:58 น.
may
เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
แต่ละวันที่ผ่านก็เศร้าหนักหนา
แต่ไม่เคยเห็นเงาของคนที่รอจะมา
หัวใจมันอ่อนล้าแทบสิ้นใจ
จนเริ่มเหนื่อยกับการรอคอย
วันคืนที่ลอยผ่านก็เลือนหาย
รอทั้งๆที่ใจจวนใกล้มลาย
เธอช่างใจร้ายที่ไม่มา
4 กรกฎาคม 2545 08:50 น.
may
อยู่กับสายลมที่เบา เบา
อยู่กะความเหงาที่เกาะกินใจ
อยู่กับตัวเองกับฟ้าใส
อยู่ภายในโลกกลม...กลม
อยู่กับความระทมที่ไม่ลืม
อยู่กับวันคืนที่ขื่นขม
ปล่อยชีวิตอยู่ในความระทม
แล้วนั่งบ่มความเศร้าด้วยหัวใจ