22 ธันวาคม 2544 15:21 น.
may
การจะลืมใครสักคนหนึ่ง
ไม่ง่ายเหมือนการซึ้งใจใครสักคน
มันยากในการทำใจ มันสับสน
ยิ่งรักมากยิ่งจนใจจะทำไงให้ลืมเธอ
ฉันมันอ่อนแอเสมอเมื่อเธออยู่ใกล้
ความรู้สึกห่วงใยยังมีอยู่
ไม่แน่ใจ กลัวตัวเองกลัวเธอจะรู้
ว่าเธอยังคงอยู่ในใจตลอดมา
22 ธันวาคม 2544 15:07 น.
may
จะพยายามเชื่อใจในตัวเธอ
ถึงบางครั้งจะเผลอโกรธเธอมากมาย
แต่ขอแค่เพียง ให้ฉันได้ระบาย
คงจะรู้สึกดีมากมายเลยคนดี
ไม่อยากหรอกตัวเองว่ามีความสุข
ไม่อยากลุกมาบอกใครๆว่าเธอยังรักอยู่
ถ้าไม่รักกันขอเพียงแค่บอกให้รู้
ถึงแม้จะยังรักอยู่ก็จะพยายามทำใจ
..........ให้ลืมเธอ....................
22 ธันวาคม 2544 14:38 น.
may
ขอบคุณสำหรับความห่วงใย
ที่ทุกคน....มีมาให้เสมอ
ขอบคุณที่ฉันยังมีเธอ
ทำให้ได้พบเจอแต่สิ่งดี
ตอนนี้หัวใจเริ่มเข้มแข็ง
ไม่อ่อนแรงเหมือนที่แล้วมา
ขอบคุณกำลังใจที่ให้มา
ตอนนี้รู้ว่าชีวิตตัวเองมีค่ามากมาย
12 ธันวาคม 2544 12:00 น.
may
หมั่นโทรไปหา เธอก็บ่อย
เมลล์ไปหาก็ใช่น้อยนะคนดี
แต่เธอไม่เคยรับโทรซักที
แล้วเมลล์ที่มีเช็คบ้างรึยัง
ฉันคิดถึงเธอจังรู้ไหม
แต่เธอไม่คิดถึงใจกันบ้าง
ทั้งโทรทั้งเมล์ทำทุกอย่าง
แต่เธอไม่เคยรู้เลยซะที
11 ธันวาคม 2544 15:36 น.
may
ดีแล้วหล่ะ...ที่เธอไปจากฉัน
ก็ฉันมันไม่สำคัญสำหรับเธอ
ดีแล้วหล่ะ.....ที่ได้พบได้เจอ
กับคนที่เธอพออกพอใจ
จะให้พูดว่าอะไรมากกว่านี้
เพราะกลัวน้ำตาที่มีจะไหล
พูดได้เพียงดีแล้วหล่ะที่เธอไป
ไม่ได้พูดไปเพราะใจต้องการ
ก็พูดมันจนติดเป็นนิสัย
เธอทำอะไร ก็พูดได้เพียงเท่านี้
ไม่ได้ประชด หรือดีใจมากมายกะคนดี
แต่ที่พูดคำนี้เพราะฉันคนนี้คิดอะไรไม่ทัน
อยากบอกเธอเหมือนกันว่าอย่าไป
แต่ใจมันสั่งไม่ให้พูดซะอย่างนั้น
คำพูดที่เธอได้ยินอยู่ทุกวัน
ก็เลยมีแต่คำนั้น ดีแล้วหล่ะ คนดี
หน้าส่วนตัว
622
