14 มกราคม 2545 11:31 น.
may
นั่งเหงา เหงา อยู่กะความว่างเปล่าที่เดียวดาย
คิดถึงอดีต ที่เคยมีเธออยู่ข้างกาย
มองไปที่หาดทราย คลับคล้ายที่เราเคยมีกัน
แสงแดดทาบทับสัมผัสกันกับทะเล
ฝูงปลาแวกว่ายฮาเฮสนุกสนาน
ฝูงนกโผบินผกผินอย่างสำราญ
อยากให้คนที่ต้องการเคียงข้างกัน
นั่งมองทะเลจนตะวันลับขอบฟ้า
ยิ่งเศร้าใจหนักหนายิ่งกว่าวันไหน...ไหน
เห็นทะเล และปลายฟ้าสุดแสนกว้างไกล
น้ำตาไหล อาบสองแก้ม แสนสุดทน
11 มกราคม 2545 15:36 น.
may
ส่งใจข้ามไปที่ปลายฟ้า
ส่งไปหาคนที่พาหัวใจไปจากฉัน
อยากให้รู้ว่าคิดถึงเธออยู่ทุกวัน
ยังรักษาสัญญาเหมือนดังเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติมในหัวใจ
เพราะไม่เหลือที่ว่างให้ใครมาเสริม
ใจดวงนี้ยังมีเธอ เธอคนเดิม
รอวันให้เธอมาแต่งเติมฝันให้เป็นจริง
11 มกราคม 2545 15:07 น.
may
หัวใจที่แหรกเหลว
เธอจะพอเยียวยาได้ไหม
หัวใจที่โดนทำร้ายซะมอดไหม้
จะมีใครรักษาให้หายได้ซะที
เก็บหัวใจช้ำๆดวงนี้มานาน
เก็บความร้าวรานผ่านมาหลายลมฝน
เก็บความทุกข์ความเศร้าช้ำตรม
เก็บความขื่นขมระทมภายใน
เหมือนแก้วใสที่มีรอยร้าว
แม้จะเอากาวทาหนาซักเพียงไหน
รอยร้าวก็หาได้เลือนหายหมดสิ้นไป
ก็เหมือนใจที่ร้าวรานเกินกว่าจะทานทน
11 มกราคม 2545 14:52 น.
may
อึ้งกับคำตอบเธอพักใหญ่
ที่ฉันไม่ใช่คนที่เธอฝัน
ไม่ต้องห่วงยังไงฉันก็เข้าใจมัน
กับคำว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้
ฉันคงไม่อาจไม่ฝืนความรู้สึก
ที่แม้ลึกๆอยากอ้อนวอนเธอเพียงใด
ฉันคงทำได้แค่นิ่งฟังเสียงหัวใจ
ที่เหมือนมีอะไรมาตีให้ช้ำตรม
11 มกราคม 2545 14:52 น.
may
ใครก็ได้ช่วยที
อาการแบบนี้ เกิดจากอะไร
เชื้อโรคหรือไวรัสตัวไหน
มาทำให้หัวใจฉันปั่นป่วน
มันเต้นร่วนยังงัยชอบกล
ทั้งๆที่ไม่ได้กังวลซักหน่อย
มันเริ่มเกิดมาตั้งแต่เห็นหน้าเธอบ่อย..บ่อย
เอ้ะหรือว่าเธอปล่อยไวรัสมาทำลายหัวใจกัน