9 มกราคม 2545 16:04 น.
may
วาดภาพ วาดฝันในวันเหงา
ถ่ายทอดเป็นเรื่องเล่าสู้บทกลอน
บรรเลง บรรยาย เป็นตัวอักษร
ของความรู้สึกทุกตอนในหัวใจ
ทั้งยามสุขยามทุกข์ ยามไหวหวั่น
ทั้งยามเหงา ยามเศร้า ใจสั่นไหว
ยามเหนื่อย ยามท้อแท้ หมดกำลังใจ
ยามไม่มีใคร ยังมีอะไรให้รำพรรณ
9 มกราคม 2545 16:04 น.
may
เธอก็รู้ตัวเองดี
ว่าไม่เคยมีเวลาให้กัน
เธอไม่เคยร่วมสร้างฝัน
ไม่เคยจับมือกันและก้าวไป
เธอเข้าใจในตัวฉันดี
รู้ว่าใจดวงนี้มันเหงาขนาดไหน
เธอเองก็ทำได้เพียงแค่เข้าใจ
และให้ฉันรอต่อไป...อย่างไม่แน่นอน
เธอบอกตอนนี้ยังไม่ดีพอ
เธอบอกให้ฉันรออีกซักหน่อย
ต่อไปจะให้เวลาฉันบ่อยๆ
ช่วยบอกหน่อย ฉันต้องคอยนานแค่ไหนกัน
5 มกราคม 2545 12:14 น.
may
อุตส่าห์ทำตัวดี..ดี
จากที่เคยทำตัวเหลวไหล
ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป
วัน วันก็รอแต่ให้เธอโทรมา
แต่เธอกลับเงียบหาย
ไม่รู้ไปตายอยู่ที่ไหน
ตกลงจะเอาแบบนี้ก็ตามใจ
อยากทำอะไรก็แล้วแต่เธอ
งั้นก็ถือว่าเราเสมอกัน
เธอจะไม่คิดถึงฉันก็ตามใจ
ต่อไปนี้ถ้าฉันอยากจะทำอะไร
ฉันก็จะทำตามใจตัวเอง
เมื่อเธอไม่เล็งเห็นคุณค่า
ก็อย่ามาว่าฉันไม่ดีนะเธอจ๋า
ทุกวันนี้ก็ง้อเธอมาตลอดมา
ต่อไปนี้ถึงเวลาที่เธอจะมาง้อฉันบ้างหล่ะคนดี
5 มกราคม 2545 12:00 น.
may
ไม่เจอหน้ากันตั้งหลายวัน
เธอไปไหนกันนะอยากรู้
โทรไปหาก็ไม่เคยจะอยู่
หรือแอบไปเดินคู่อยู่กะใคร
ถ้าฉันไม่เห็นก็ไม่ว่า
แต่อย่าหาว่าไม่เตือนนะคนดี
มีเวลารีบโทรมาหาซะที
ก่อนที่ฉันคนนี้จะทำอะไรไม่ดีลงไป
ก็ใช่ที่เธอไม่ผิด
ที่คิดจะมีเค้าคนใหม่
งั้นฉันเองก็ไม่ผิดใช่มั้ย
กลับการลาจากเธอไปอย่างถาวร
5 มกราคม 2545 11:45 น.
may
ไม่ต้องเขียนข้อความมากมาย
ไม่ต้องเขียนบรรยายให้ยืดยาว
ไม่ต้องหมั่นเมลล์มาทุก ทุกเช้า
ไม่ต้องเฝ้าเมลล์มาหาทุก ทุกวัน
แค่เมลล์มาคิดถึงกันก็พอ
หรือขอแค่คำว่าสบายดีไหม
หรือไม่ก็แค่คำว่าห่วงใย
มันคงไม่มากเหกินไปใช่ไหม...คนดี
หน้าส่วนตัว
921
