22 มิถุนายน 2546 00:17 น.
maruko_sos
ฉันมาอยู่ที่นี่นานแล้ว ฉันมีความสุขกับทุกสิ่งรอบตัว สังคม เพื่อน พี่ ทุกคนน่ารัก ฉันมั่นใจว่าฉันจะมีความสุขที่นี่ แต่มันจะดีกว่านี้ ชีวิตฉันจะดีกว่านี้มาก หากว่าชีวิตจะยังมีเขาคนนั้น
ความรักเป็นเรื่องสวยงามที่มักทำฉันเป็นบ้า ผู้ชายบางคนที่นี่พร้อมที่จะหยิบยื่นความรักให้ฉัน แต่ฉันปฏิเสธเขาด้วยเหตุผลที่พวกเขาไม่เคยรู้ว่าฉันยังรักคนรักเก่าอยู่
เขาคนนั้นลืมทุกสิ่งทุกอย่างของเราไปแล้ว มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ยังไม่ลืม
ถึงแม้สิ่งแวดล้อมที่นี่จะช่วยให้ฉันดีขึ้น แต่ทุกเช้าฉันก็ไม่ลืมที่จะมองหมอนข้างที่อยู่ข้างๆที่เรามักจะกั้นมันไว้ ไม่ลืมปลุกให้เขาตื่น ไม่ลืมเวลาช่วยเขาแต่งตัวก่อนไปทำงาน ไม่ลืมบังคับให้เขาหอมแก้ม ไม่ลืมทุกครั้งที่ได้จับมือ ฉันเคยบอกว่าเหมือนกับเป็นการส่งถ่ายพลังที่เรามีให้กันและกัน เราจะมอบพลังให้กัน ฉันบังคับให้เขาจับมือ ฉันส่งพลังให้เขาจดหมดตัว ฉันไม่ได้พลังอะไรกลับมาเลย แต่ฉันก็เต็มใจที่จะมอบพลังทั้งหมดให้กับเขาผู้ชายคนนั้น
อยู่ที่นี่ ต้นไม้ต้นแรกที่ฉันเลี้ยงหวนให้นึกถึงเวลาเราทะเลาะกันเรื่องต้นไม้ เราจะผลัดกันรดน้ำต้นไม้ เราจะวิเคราะห์ว่าทำไมต้นไม้ของเรามันไม่ออกดอกสักที แล้วถ้ามันออกดอกแล้วใครเป็นคนที่มีฝีมือคนนั้น ตอนนี้ ต้นไม้ต้นนั้นคงจะเจริญเติบโตอย่างดีในความดูแลของเขา ฉันเคยบอกเขาว่าฉันอยากได้คืนเหลือเกิน ฉันกลัวเขาดูแลมันไม่ดี เหมือนกับที่เขาไม่ดูแลรักษาความรักของเรา
ความรักเป็นสิ่งสวยงามแต่ความรู้สึกตอนนี้มันเจ็บ
ฉันไม่มีโอกาสบอกให้เขารู้ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ฉันได้แต่บอกตัวเองว่าฉันต้องอยู่คนเดียวได้ เมื่อไม่มีเขา ไม่มีใคร ฉันจะมีความสุข ความสุขมันจะมาหาหากฉันพร้อม ตอนนี้ฉันกำลังทำให้ใจพร้อม อนาคตฉันจะพร้อมรับทุกความสุขเข้ามาในชีวิต หากเพียงความสุขนั้นมันจะไม่ทำร้ายความรู้สึกดีๆอีก
ความรักสอนให้ไม่ไว้ใจใครอีกต่อไป ฉันย้ำให้ตัวเองรีบเข้มแข็งขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว
ฉันต้องอยู่ได้ ฉันต้องลืมเขาและอยู่ได้ด้วยตัวเอง
21 มิถุนายน 2546 23:55 น.
maruko_sos
ม่าเหมี่ยว
คนเราไม่จำเป็นต้องมีความสุขอยู่ตลอดเวลา บางทีเราอาจต้องเหงาบ้าง เราเกิดมาเพื่อใช้กรรม เราเกิดมาเพื่อสัมผัสกับรสชาติของชีวิต หากชีวิตเราพบเจอแต่ความสุขก็เหมือนกับเราเดินไปในถนนที่ราบเรียบ ไม่มีปัญหาอะไรให้เผชิญ แม้แต่หลุมเล็กๆให้หลบก็ยังไม่มี
บางคราวที่เราเหงา เราจะคิดถึงเวลาที่เราได้อยู่กับเพื่อน พูดคุย เฮฮา เวลานั้นเราไม่เห็นความสำคัญของการอยู่คนเดียว น้อยคนนักที่จะรู้ว่า แท้จริงการอยู่คนเดียวนั้นให้สาระสำคัญของชีวิตมากกว่าสิ่งใด มันเป็นการให้เวลาตัวเองได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต ให้หวนนึกถึงเรื่องที่อมยิ้มได้ หรืออาจหวนนึกถึงเรื่องที่ไม่อยากจดจำมันเท่าไร แต่เราก็ต้องจำเพื่อที่จะเรียนรู้มัน ให้มันเป็นบทเรียนให้เราไม่ก้าวพลาดหรือใช้ชีวิตผิดพลั้งในวันข้างหน้า เวลาที่ได้อยู่กับตัวเองเหมือนกับเป็นการได้เจอเพื่อนคนหนึ่งที่หวังดีกับเรา คอยเตือนเราแทบจะทุกเรื่อง เพื่อนที่เวลาเรามีความสุขมากเท่าไร เราจะคิดถึงเขาน้อยเท่านั้น ดังนั้น อย่าว่าความเหงาเป็นสิ่งไม่ดีเลย อยู่เงียบๆเสียบ้าง ให้เวลาตัวเองเสียบ้าง ทบทวนเรื่องราวของชีวิต เตือนตัวเองเมื่อผิดพลั้ง และวางแผนการดำเนินชีวิตในอนาคต
ชีวิตไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เราต้องยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง เราต้องมีสังคมที่น่ารักเป็นที่อยู่อาศัย เราต้องมีความสุขทุกก้าวย่าง แม้แต่ก้าวย่างที่เหงา เดียวดายที่เราไม่เรียกมันว่าความสุข เราก็ต้องมีความสุขกับมัน คำว่าความสุขอยู่ที่ใจนั้นใช้ได้กับทุกโอกาส ทำใจให้เป็นสุข แล้วเราจะมีความสุข เมื่อใดที่ใจเรากระวนกระวายและเป็นทุกข์ เมื่อนั้นใจก็จะไม่เป็นสุข ทุกเรื่องจะดูสับสนและแก้ไขยากอยู่ตลอดเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจทั้งนั้น แปรความทุกข์เป็นความสุขให้เก่ง แค่นี้ชีวิตความเป็นคนก็ใช้ได้ไม่อยากเกินไป
ชมพู่