9 มกราคม 2546 15:14 น.

วันนี้รู้สึกเหงาเหงา

วันนี้รู้สึกเหงาเหงา
ตั้งแต่เขาเปลี่ยนไป
ความรักเริ่มไม่เป็นใจ
ความฝันความวาดหวังละลาย
--ค่อยค่อยละลายจนเกือบจาง--
เพราะความที่เราต่างคิด
เพราะความสนิททำเราให้เหินห่าง
เพราะต่างคนต่างมีจิตวิญญาณ
เพราะอย่างนั้นความห่างจึงมาพบ
หากแต่วันนี้เริ่มรู้สึก
ส่วนลึก ส่วนนี้มันใกล้จบ
ตั้งแต่วันนั้นที่เริ่มคบ
รักมันค่อยๆจบทีละน้อย
แก้ปัญหาสิ แก้ปัญหา
แก้ปัญหาความรักที่มันกร่อย
แก้ปัญหาด้วยเวลาที่เลือนลอย
แต่ละชั่วโมงมันค่อยๆคล้อยผ่านไป
ในที่สุด
ก็ต้องหยุดที่จับเรามานั่งคุยกันใหม่
ยอมรับแต่โดยดีว่าเหมือนโลกนี้ไม่มีใคร
ตั้งแต่มาพบสบตาใจ
โลกนี้ก็เปล่าไร้ด้วยใครทั้งมวล
เวลาค่อยๆคล้อยผ่านมา
ลมรัก ลมห่วงหา หวนมาหวล
รัก---ต้องรักษา สักเวลาจะมีรวน
แต่คนสองคนจะนุ่มนวล
ถนอมรักให้รัญจวนต่อไป