17 เมษายน 2548 21:15 น.
Marsi_tim
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสห มีแต่ชั้นมัธยมเท่านั้น และเป็นโรงเรียนเรียนประจำจังหวัดที่มีชื่อเสียงมาก หลังจากเลิกแถว มือถือของอิธฐาก็ดังขึ้น
ฮัลโหล มีไร อิธฐารับโทรศัพท์
พี่อิฐ เอากระเป๋าเงินมาให้อินหน่อย อินลืมไว้ในกระเป๋าพี่อิฐน่ะอิณฑิราน้องสาวของอิธฐา หน้าตาดีกว่าพี่ชาย และเป็นที่หมายปองของกฤษฎา โรคประจำตัวคือ ด่าเก่ง
เออๆ เดี๋ยวเอาไปให้ ที่ไหนล่ะ
ตึกบูน่ะ ห้อง 325มาได้มั้ย
โหไกลว่ะ
แค่นี้มาไม่ได้ เดี๋ยวฟ้องแม่เลย
เออๆ ยอมแล้ว เดี๋ยวไปหา มารอพี่ข้างล่างนะ
ค่าาาาา
น้องอินโทรมาเหรอครับ พี่อิฐกฤษฎา ถามอิธฐา
เออ เดี๋ยวต้องเอากระเป๋าตังค์ไปให้มันอีก ตั้งตึกเฟรชชี่ คาบแรกเราเรียนไหนวะ เกี๊ยะ
ก็ตึกอาคเนย์น่ะ ใกล้ๆกันน่า อิฐ วาศิน และกฤษฏา จึงพาอิธฐาไปหาอิณฑิรา
นี่อิน กระเป๋าเงินแก ทีหลังอย่าลืมอีกล่ะลำบากฉัน อิธฐายื่นกระเป๋าเงินให้อิณฑิรา
ถ้าลำบากนักน่ะที่หลังไม่ต้องก็ได้นะ ไม่เต็มใจทำให้ก็ไม่ต้องทำเลย อิณฑิราเอาคืน
แหม น้องอินจ๊ะ ถ้าไอ้อิฐมันไม่มา เดี๋ยวพี่เกี๊ยะจะเอามาให้เองจ่ะ
เงียบไปเลย เก็บงูบนหัวไปด้วย ไอ้พี่เกี๊ยะหัวงู อิณฑิราเหน็บกฤษฎา
อิน อย่างไอ้เกี๊ยะนี่มันพญานาคแล้วไม่ใช่งูหรอก วาศินเอาคืนกฤษฎาจากเรื่องเมื่อเช้า
โอ้ยไอ้พวกนี้ ไปเรียนกันได้แล้ว อิธฐายุติความวุ่นวาย
โอ้ยพี่อิฐน่ะ กำลังหนุกอยู่เลย
เธอนั่นแหละยัยอินรีบไปเรียนเลย เข้าเรียนสาย เดี๋ยวครูเค้าก็เตะออกจากห้องหรอก
ค่าๆๆ คุณพ่อคนที่2 อิณฑิราไม่วายเหน็บพี่ชายก่อนเดินขึ้นตึกไปเรียน
งั้นพวกเราก็ไปกันเหอะ คาบแรกเรียนกับป๋าเรด้วย เห็นรุ่นพี่เค้าบอกมาว่าโหดมาก อิธฐา ชวนเพื่อน
เลขที่1 กฤษฎา
มาครับ
เสียงขานชื่อในวิชาคณิตกำลังดำเนินไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
เลขที่33 วาศิน
วาศิน
ไอ้สิน เช็คชื่อ อิธฐาพึมพำ พร้อมกับสะกิดเพื่อน
ห๊า! มาครับ วาศินตื่นจากภวังค์ เขากำลังเพ้อไปถึงสาวน้อยที่เขาเพิ่งเจอเมื่อเช้า
นายวาศิน เธอนั่งเหม่อถึงใครอยู่ห๊ะ ครูจะลงโทษเธอ ให้ทำความสะอาดห้องพักของครูตอนพักเที่ยงนี้นะ ห้องพักของครูอยู่ที่ตึกบูรพานะ ครูเรวัติสั่งลงโทษวาศิน
ตึกบูเหรอ แจ่มเลย วาศินพึมพำกับตัวเองและยิ้ม
ครับผม ครูเรวัติ วาศินรับคำสั่ง
มื้อเที่ยงวันนี้ของวาศินดูเหมือนว่าจะจืดชืด เพราะเขาต้องไปทำความสะอาดห้องครูเรวัติที่มีนักเรียนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้อย่างกรายเข้าไป และมีเสียงลือมาว่าห้องครูเรวัติรกอย่างกับรังหนู ทำให้วาศินกลัวๆกล้าๆ แต่อยู่ดีๆภาพของเด็กม.1เมื่อเช้าก็แวบเข้ามา ทำให้กฤษฎารีบกินข้าวเผื่อว่าจะเจอกันที่ตึกบูรพา
พวกเอ็ง ไม่ต้องไปหรอก อาจารย์เค้าทำโทษข้าคนเดียว พวกเอ็งไม่ต้องมาทำเป็นเพื่อนที่แสนดีเลยอยากโดดเรียนไทยก็บอก วาศินพูดอย่างรู้ทันเพื่อน
โท่ เพื่อนสิน เรามันเพื่อนกันนะ จะให้คุณเพื่อนเนี้ยะ ไปทำคนเดียวได้ยังไงล่ะครับ นะๆๆ ให้พวกเราไปช่วยเหอะกฤษฎาพูดอ้อน
เออ ๆ ไปก็ไป แต่ไปแล้วต้องช่วยข้านะเว้ย ไม่ใช่ไปหลีเด็กม.1 วาศินพูดเหมือนรู้จุดประสงค์กฤษฎา
แล้วทั้ง3คนก็เดินไปห้องครูเรวัติที่ตึกบูรพา วาศินเดินก้มหน้านำทางไป
ห้องป๋าเร อยู่ชั้น2ใช่มั้ยวะ วาศินถามเพื่อย้ำความแน่ใจ
ห้องที่อยู่สุดทางเดินชั้น 2 ข้างๆห้องน้องอินน่ะ กฤษฎาหันหน้ามาตอบ ระหว่างเขาทักทายน้องม.1ที่รุมกรี๊ดเขาอยู่
เออ เห็นแล้ว เดินเร็วๆหน่อยสิวะไอ้เกี๊ยะ ทักทายแฟนคลับอยู่นั่นแหละ วาศินหันหลังไปเอ็ดกฤษฎา
ในขณะที่วาศินหันหน้ามา เขาก็ต้องตกตะลึง เพราะเด็กม.1ที่นั่งอยู่ระเบียงข้างทางเดิน คือเด็กสาวที่เขาเจอเมื่อเช้านี้ เขารีบสะกิดเพื่อนทั้ง2คน
อะไรวะ สิน เป็นอะไรวะ สะกิดอยู่ได้อิธฐาโวยวาย แต่กฤษฎารู้แล้วว่าวาศินสะกิดทำไม เขาจึงหันไปปรามอิธฐา
เอาล่ะเว้ย ไอ้อิฐ เงียบๆ ข้ามีไรจะบอก
ไรวะ เกี๊ยะ อิธฐาถาม
เอ็งเห็นน้องคนสวยๆที่นั่งอยู่ป่าวน่ะ
คนไหนวะ มีตั้งหลายคน
คนนั้นน่ะ ที่นั่งอยู่ติดหน้าห้องป๋าเรอ่ะ
คนนั้นน่ะเหรอ น่ารักดี ทำไมวะ
ก็น้องคนที่ข้าเล่าให้ฟังว่ายืนคุยอยู่กับไอ้สินไง จำได้ป่ะ
อ๋อ ไอ้สินนี่มันตาถึงเว้ย
เฮ้ย สิน เดี๋ยวข้าเดินไปถามชื่อให้นะเว้ย กฤษฎาอาสาพร้อมกับเดินเข้าไปหาภัทริดา แต่วาศินก็เอื้อมมือไปคว้าตัวกฤษฎาไว้ทันและดึงตัวกฤษฎาไว้จนพวกเขาเดินไปถึงหน้าห้องครูเรวัติ
เปิดประตูสิวะ ไอ้สิน อิธฐาบอก
อะไรนะ
ข้าบอกให้เปิดประตู อิธฐาย้ำอย่างหัวเสีย
แล้วพวกเขาทั้ง3ก็เดินเข้าไปในห้องครูเรวัติ ห้องครูเรวัติเป็นห้องขนาดใหญ่พอๆกับตำแหน่งของเขา เพราะเขาเป็นรองผู้อำนวยการฝ่ายปกครองที่เฮี้ยบที่สุด เขาจะมีความสุขที่ได้ลงโทษเด็กนักเรียนที่ปฏิบัติผิดกฎของโรงเรียน แต่สำหรับเด็กนักเรียนที่ทำตามกฎระเบียบทุกข้อของโรงเรียน เขาจะยกย่องถึงกับยื่นขอผู้อำนวยการให้มีรางวัลนักเรียนดีเด่นประจำปีการศึกษา และผู้อำนวยการก็อนุญาต โดยนักเรียนที่จะได้รับรางวัลนี้ ครูเรวัติจะไปคัดเลือกด้วยตัวเอง ไล่กฎทุกข้อของโรงเรียนจนกว่านักเรียนคนนั้นจะมีข้อผิดพลาด
บางปีก็ไม่มีใครได้รับรางวัลนี้ เพราะฉะนั้นนักเรียนที่ได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นจากโรงเรียนนี้จึงเป็นที่หมายตาของมหาวิทยาลัยดังๆ และโรงเรียนอื่นๆ
อะ...อ่ะ...อ้าว เฮ้ย วาศินร้อง พร้อมกับทำหน้าตกใจ
ทำไมห้องมันสะอาดอย่างงี้วะ วาศินพูดต่อ
ทั้งสามเดินสำรวจไปทั่วห้อง
นี่ มีโน๊ตเขียนไว้ให้เอ็งด้วยว่ะ สินกฤษฎาบอกเพื่อน
เอามาดูดิ่ อิธฐาพูดพร้อมกับดึงกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่งที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆของครูเรวัติ แล้วอ่านให้เพื่อนๆฟัง
ถึง นายวาศิน
เธอคงเห็นสภาพห้องครูแล้วนะ มันเป็นยังไงบ้างล่ะ ห้องนี้มีภารโรงมาทำความสะอาดทุกวันอยู่แล้ว ครูดูสีหน้าของเธอตอนที่รู้ว่าจะได้มาทำความสะอาดห้องครู มันต่างจากนักเรียนคนอื่นๆที่โดนทำโทษมาก หน้าตาเธอดูยิ้มแย้ม เหมือนดีใจมากๆ ทั้งที่กิตติศัพท์ของห้องทำงานของครูมันเลวร้าย ครูเลยอยากรู้ว่าเธอมีปัญหาทางจิตหรือเปล่า ขอให้เธอมาพบครูเป็นการส่วนตัวที่นี่เวลาหลังเลิกเรียนวันนี้ ครูเตรียมจิตแพทย์มาเรียบร้อยแล้ว ถ้าไม่มาครูไม่รับรองสภาพนักเรียนของเธอในตอนนี้ ครูหมดธุระแล้ว รีบไปเรียนคาบต่อไปเถอะ
ลงชื่อ
ป๋าเร
ปล.เธอห้ามไปบอกเด็กนักเรียนคนอื่นๆนะ ว่าห้องทำงานของครูสะอาด ส่วนที่เหลือเธอจะแต้มสียังไงก็ได้
เหอะๆ ป๋าแกก็อารมณ์ขันเป็นนี่หว่า ป่ะ รีบไปเรียนเหอะ เดี๋ยวไม่ทันกฤษฎาหัวเราะพร้อมกับเก็บโน๊ตเข้ากระเป๋า แล้วทั้งสามก็เดินไปที่ห้องเรียน แต่วาศินก็ไม่วายจะมองเข้าไปในห้องเรียนของเด็กม.1ทุกห้องที่เดินผ่านเพื่อหาน้องคนสวยที่เอาดวงใจของเขาไปหมดทั้งดวง
18 มีนาคม 2548 17:32 น.
Marsi_tim
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก วาศิน นักเรียนชายชั้น ม.4 กำลังเดินก้มหน้าก้มตาฟังเพลงจากหูฟังที่ปิดรูหูเขาอยู่ เขากำลังจะ ไปหาเพื่อนที่อาคารเรียน แล้วจู่ๆก็มีเสียงเรียกเขามาจากข้างหลัง
พี่คะ ขอโทษนะคะ ช่วยบอกทางไปตึกบูรพาหน่อยได้มั้ยคะ
ห๊า ! เอ้ย ครับ อะไรนะครับ คือฟังเพลงอยู่น่ะครับ วาศินพูดพร้อมกับปลดหูฟังออก
ช่วยบอกทางไปตึกบูรพาหน่อยได้มั้ยคะ คือพัทเพิ่งมาวันแรกน่ะค่ะ
ครับผม ครับ พี่ก็กำลังจะไปอยู่พอดีเลย ไปด้วยกันก็ได้วาศินตอบไปทั้งๆที่เขากำลังจะไปตึกประจิม ซึ่งอยู่คนล่ะฟากของโรงเรียน
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
ถึงแล้วครับตึกบู
อะไรนะคะ
อ๋อ คือนักเรียนที่อยู่มานานแล้วเค้าจะเรียกสั้นๆว่าตึกบูน่ะครับ บางคนก็เรียกว่าตึกเฟรชชี่ เพราะว่าเด็กม.1จะเรียนที่ตึกนี้กัน
งั้นก็แสดงว่าพี่ต้องอยู่มานานแล้วแน่เลย ม.ไหนล่ะคะ
ปีนี้ม.4แล้วครับ น้องมีอะไรให้พี่ช่วยอีกมั้ยครับ
ไม่รบกวนแล้วล่ะค่ะ
อย่าเรียกว่ารบกวนเลยครับ ที่โรงเรียนนี้มันเป็นหน้าที่น่ะครับ รุ่นพี่ต้องช่วยเหลือรุ่นน้อง มันกลายเป็นประเพณีไปแล้ว งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ เรียนให้สนุกนะครับ วาศินเหลือบมองดูนาฬิกาจะแปดโมงแล้ว เลยรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่ตึกประจิม โดยไม่ทันได้ยินเสียงที่ภัทริดาเรียกเขา
เฮ้ย สิน ทำไมมาช้าจังวะ อิธฐา เพื่อนสนิทในกลุ่มของวาศินถาม
ก็มันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ มีรุ่นน้องเค้ามาขอให้ข้าพามาตึกบูเนี่ย แล้วไอ้เกี๊ยะมันมายัง
มาแล้วเว้ย กฤษฎา หนุ่มหน้าตี๋ รูปหล่อ พ่อรวย ดาวโรงเรียน เนื้อหอมที่สุดในกลุ่ม ยืนหอบแฮกๆอยู่ที่ประตู แล้วแซววาศินว่า
แน่ใจเหรอวะ ว่าแค่รุ่นน้อง หน้าตาน่ารักอย่างนั้น ข้าก็นึกว่าแฟนเอ็งซะอีก อุตส่าห์แอบดูอยู่ตั้งนาน
โห เกี๊ยะ ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าคงขึ้นสวรรค์ไปแล้วล่ะมั้ง เสียงน้องเค้าน่ารักโค-ร ตอนที่เดินมาถามทางไปตึกบูกับกูนะ สุดยอดเลย วาศินบรรยาย
อ๋อ ไอ้เกี๊ยะที่เอ็งมาช้านี่เพราะไปแอบดูไอ้สินอยู่ใช่มั้ย เดี๋ยวเถอะเอ็ง ไม่เรียกข้าไปดูเลย อิธฐาท้วงเพื่อน
โท่ อิฐ ของอย่างงี้ขึ้นอยู่กับพรหมลิขิตเว้ย กฤษฎาตอบหน้าตาเฉย
เฮ้ย ใจเย็นๆ น้องเขามาถามทางไปตึกบูกับข้าเฉยๆ แล้วข้าก็พาไป ยังไม่เป็นไรกัน
ห๊า! ตึกบู ไกลโหด แล้วทำไมเอ็งต้องพาน้องเค้าไปด้วยวะ อิธฐา ถาม
แหม ก็น่ารักซะขนาดนั้น พี่สินเราคงตกหลุมรักที่น้องเค้าขุดไว้เรียบร้อยแล้วแหละ กฤษฎายังแซวต่อ
ข้าชักอยากเห็นหน้าน้องน่ารักคนนั้นของเอ็งล่ะสิ ไอ้สิน แล้วน้องเค้าอยู่ม.ไหน ชื่ออะไรวะอิธฐาทำตัวเป็นนักสืบ
เอ่อ คือ ข้าก็ไม่รู้น่ะวาศินตอบพร้อมกับเกาศีรษะ
โท่เว้ย ไอ้สิน ทำไมเอ็งไม่ถามไว้วะ กฤษฎาเสียดายแทนเพื่อน
แต่ข้าคิดอยู่อย่างนึงนะ
คิดไร เพื่อนทั้ง2ของวาศินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
ข้าคิดว่าน้องเค้าคงอยู่ม.1ว่ะ เพราะเห็นบอกว่าเป็นเด็กใหม่
โท่ ไอ้สินเอ็งคิดว่าม.1มีผู้หญิงแค่คนเดียวเหรอวะ กฤษฎา โวยวาย
เหอะน่า เกี๊ยะ ยังไงข้อมูลมันก็แคบลงนะ เราก็หาเฉพาะเด็กม.1ไง อิธฐา แนะนำ
แล้วเอ็งจำหน้าน้องเค้าได้มั้ยวะ สิน อิธฐาทำหน้าที่นักสืบต่อ
จำได้ จำได้ขึ้นใจเลยเว้ย
งั้นถ้าเอ็งเห็นแล้วเอ็งชี้ให้ข้าดูด้วยนะเว้ย กฤษฎาบอก
แล้วเพลงมาร์ชโรงเรียนก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนไปเข้าแถวเคารพธงชาติ
หน้าส่วนตัว
559
