31 มีนาคม 2554 19:44 น.
Many_love
๑.ให้รักเถอะ เพราะสวยงามความรู้สึก
ใช่เร้นลึกคำง่ายง่ายสนิทสนม
สิ่งร้อยเกี่ยวเพียงเศษเสี้ยวแห่งอารมณ์
เก็บไว้ชมเพื่อชื่นใช่อื่นใด
๒.ให้รักเถอะ เพราะสิ่งนี้แสนอบอุ่น
คุ้นคือคุ้นหวานละมุนแสนสดใส
หยุดดิ้นรนค้นหาตัวตนคนของใคร
เก็บรู้สึกนี้ไว้ผู้ซึ่งไร้แห่งตัวตน
๓.ยิ้มกับเธอยิ้มกับโลกหยุดโศกสร่าง
อยู่ระหว่างขาวสลับกับคำดำอีกหน
อยู่กลางกึ่งมีไม่มีแห่งตัวตน
ล้วนสิ่งปนสองทางบนร่างลวง
๔.สิ่งน้อยนิดกับยิ่งใหญ่ใจมนุษย์
และที่สุดหยั่งลึกคล้ายนึกห่วง
เพียงตื้นเต็มอาจเค็มกว่าทั้งปวง
กาลลาล่วงคิดเห็นเป็นเช่นไร....
๕.มนุษย์อาจกล่าวคำใดใด
และมนุษย์อีกนั่นแหละลึกซึ้งไหม?
และมนุษย์อีกนั่นแหละที่ไม่อาจเข้าใจ
ทุกคำใดใดเลยที่มนุษย์เป็นผู้กล่าว....
แล้วท่านล่ะ....
3 มีนาคม 2554 02:13 น.
Many_love
++ มิใช่เพียงภาพเลือนที่เคลื่อนผ่าน
ภาพเบิกบานกระจ่างสว่างใส
ย้อนรำลึกภาพงามท่ามกลางใจ
ปิดผนึกรู้สึกไว้เพื่อใคร?สักคน
++รอยแย้มหล่นร่วงจากพวงแก้ม
ดอกโศกแซมแกมสรวลทวนอีกหน
ดอกรักเร่รอยคว้างกลางกมล
ดอกรักลวงเล่ห์กลปะปนใน
++หากรู้สึก..ล้ำลึกอิสระ
สมควรจะล้างกวาดสะอาดไสว
คงมิปล่อยให้ลุกโชติโลดดั่งไฟ
พร้อมมอดไหม้ให้ดับไปกับตน
++คำง่ายง่ายทำใจตัดลดละเลิก
วางเฉยเถิดปล่อยวางห่างฉงน
เลิกข้องขัดตัดห่างวางตัวตน
นี่...ใจคนตัดยังต่อรอเพื่อใคร
++แสร้งทำลบทำเลือนเฉือนรู้สึก
แต่ลึกลึกยังอ่อนหวานวานอ่อนไหว
ขอแค่เก็บรู้สึกล้ำลึกนัย
มิใช่ขอจากใครใจตนเอง
++เพียงอย่าเอ่ยเล่นคำทำสองหน้า
เน้นวาทะสบประมาทอาจข่มเหง
ขอเป็นส่วนเล็กเล็กแห่งบทเพลง
เพื่อให้ครบองค์บรรเลงแห่งสุนทรีย์
คิดถึงมิตรชั่วนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1047
