12 กุมภาพันธ์ 2554 16:58 น.
Many_love
รู้ทั้งรู้มีเพียงสิทธิ์แค่คิดถึง
ด้วยและโดยสิทธิ์ซึ่งกับไม่มี
ปล่อยรู้สึกให้เคว้งคว้างอยู่อย่างนี้
กับวันที่เดียวดายกลางสายลม
รอยช้ำ ถูกย้ำรอยคอยซ้ำซ้ำ
รับรอยทำคือเงาโศกโลกคลี่ห่ม
เว้นที่ว่าง...ไว้เก็บเหงาที่เศร้าซม
อยู่กับปมเงื่อนงำจำเลยใจ
เก็บรู้สึกตรงมุมมืดจนชืดชา
แม้นเหมือนว่าแม้ใบไม้ไม่ส่ายไหว
แสงมิอาจสาดลอดทอดสู่ใบ
ถึงอยู่ในจินตนายังพร่าเลือน...
คำกล่าว...ซาบซึ้ง ขอบคุณเพื่อนมิเลือนพักตร์
มอบความรัก คือกระจ่างสว่างเหมือน
แสงแห่งธรรมล้ำค่า(กว่า)ดาราเดือน
ขอบคุณเพื่อน..ขอบคุณมิตรนิจนิรันดร์
ด้วยรัก
3 กุมภาพันธ์ 2554 07:10 น.
Many_love
เก็บเนิ่นนานเกินไปในรู้สึก
หยั่งรากลึกจนยากหากต้องถอน
แม้บั่นยอดขาดสะบั้นทุกขั้นตอน
มิอาจถอนรากรู้สึกผนึกใน
อ้างว้างเมื่อกาลก่อน
เพราะท่านถอนรักคืนเคยยื่นไว้
มิได้ปลูกจนหยั่งรากถึงซากใจ
ซึ่งยึดไว้ไร้รากจึงจากจร
ทิ้งในท่ามสายลมฤดูหนาว
น้ำค้างพราวหนาวหนักรักครั้งก่อน
หนาวนัก หนาวรัก แก้มเปียกปอน
ขดตัวนอนคุดคู้ผู้เดียวดาย......
ผู้เดียวดายในสายลมหนาว.....
ใครผู้ก่อกองไฟ...มิวางกรอบรอบไฟ...
ใครผู้ก่อกองไฟ...มิทันดับ ยังมิทันดับไฟ....
ใครผู้ก่อกองไฟ ยังมิทันดับไฟ ทิ้งจนไหม้
ทิ้งจนไหม้...จนใจเป็นรอย
ลบเท่าใด เมื่อใด จะไร้รอย..
หน้าส่วนตัว
1329
