17 มกราคม 2554 08:49 น.
Many_love
**พูดอะไรไร้ความหมายไร้สาระ
แล้วคุณจะพูดทำไมให้ใจขม
สะใจไหมที่ทำให้ใจระบม
ก็แค่คมมีดกดลงหมดใจ
**มิสนก็อย่าสนมิใช่ว่า
มิใช่เป็นแขนขาซะเมื่อไหร่
มิต้องมาไล่ส่งให้จงไป
จะทำไมฉันจะอยู่เพื่อดูเธอ
**จะรอดูเพื่อนคนนี้ที่หน้าต่าง
ดูห่างๆไม่รบกวนยามเธอเผลอ
แค่ส่งยิ้มทายทักบอกรักเธอ
เฮ้ย.....เป็นไปได้ใจร้ายจัง
**คิดเล็กๆคือคิดถึงสิ่งติดปีก
คิดแล้วให้คิดอีกดั่งมนต์ขลัง
คิดเรื่อยเปลื่อยถึงแม้เขาชิงชัง
แต่ก็ยังคิดถึงซึ้งแค่เธอ
**อาจเป็นเพียงบทกวีที่อ่อนไหว
แต่ส่วนใจมีอ่อนหวานให้เสมอ
มิได้หวังสิ่งมากหากพบเจอ
แค่เพื่อนเกลอยอมรับนับอีกคน....
มีเพื่อนอีกคนจะเป็นไรไป ..
16 มกราคม 2554 13:05 น.
Many_love
**อ้างว้างอยู่ระหว่าง...กลางรู้สึก
ตกผลึกจนแยกแตกเป็นแผล
ช่างลามเร็วดั่งเปลวไฟไร้ดูแล
จนเนื้อแท้กรอบไหม้เพราะใครทำ
**ความรัก ถูกทิ้งวางกลางเปลวแดด
ความร้อนแผดผลาญเผาเจ้าถลำ
หนามระกำคำที่มอบคล้ายชอบธรรม
ยุติธรรมมีหรือไม่ไหนบอกที
**ความรู้สึกกระเทาะ...เพราะเปราะบาง
ร่องรอยกว้างกระจ่างช่างบัดสี
แท้เลือดเย็นค่อยค่อยเชือดอย่างปราณี
รู้สึกนี้ คือรู้สึกล้ำลึกนัย
**เส้นขนานกาลครั้งก่อน
กับย้อนยอกมาบรรจบพบกันใหม่
พร้อมร่องรอยลายริ้วเส้นที่เป็นไป
คือเส้นใหม่รอเธอผูกเพื่อผูกพัน
**มาเอ่ยปากฝากบอกบอกสำนึก
สานรู้สึกสานต่อเข้าก่อฝัน
ยังจารจดวีรกรรมที่ทำกัน
คืนที่ผันวันที่แปรแค่..ขอให้ใจเหมือนเดิม
**ขอทบทวนหวนตอบมอบคำขอ
รู้สึกรอ รอรู้สึกลึกลึกเพิ่ม
หากแม้นเธอรู้สึกนึกอยากเติม
คือ..ขอเพิ่มเติมเต็มใจใช่เท่าเดิม...
รักเล็กๆที่ยิ่งใหญ่...
หน้าส่วนตัว
750
