26 กันยายน 2550 20:56 น.
Many_love
ผิดเพื้ยนเปลื่ยนผันอีกวันกับหนาว
สีโศกร้าวเผาร้อนเราเงาผวา
ดอกไม้ชายช้ำสิ่งทำธรรมดา
เสื่อมถอยค่าสีโศกโลกสีทราม
เพ-ลาค่ำตะวันยื่นคืนแสนสุข
กลางวันปลุกลุกจันทราให้มาหยาม
สิ่งล้วนเร้นเช่นตะวันมาปั่นความ
เดือนที่งามวันแจ้งมาแคลงจันทร์
ผิดแผกแตกป่ากล้ามาขึ้น
เขตร้อนชื้นป่าหนาวราวขบขัน
สิ่งแตกต่างกับไม่ต่างวางข้างกัน
กำเนิดพันธุ์สร้างโลกสีโศกเอย..
เทพอาจเพื้ยนเปลื่ยนตำนานให้เบิกบาน
คนร้าวราญอยู่เบื้องหลัง
ผู้นั่งคอย..
21 กันยายน 2550 10:48 น.
Many_love
....กัมปนาท...กึกก้องท้องถนน
เศษเนื้อคน ปะปน กลิ่นคลุ้งคาว
เธอจึงเป็นเพียงเจ้าสาว.......
ในชุดดำ.........................
ในห้องสีขาว........กับเจ้าสาวที่ไร้ความรู้สึก....
เข้าไม่ถึงส่วนลึกว่าสิ่งนั้น คืออะไร?
เศษเหล็กของใครค่อใคร....คงเป็นเศษหัวใจ....
.ของทหาร...หาญ
เพียงสิ่งเล็กน้อยจากสายตาที่มองเห็น......
กลับเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ในหัวใจที่เก็บไว้......
เจ้าบ่าว....ของหญิงสาวในชุดดำ...คือเศษปืนที่ไร้ค่า...
17 กันยายน 2550 09:15 น.
Many_love
ขอปฎิญาณด้วยศักดิ์ศรี.....แห่งสตรี
ชาตินี้พลีชีวิตรับรองด้วยเกียรติยศ
พร้อมรักษาความดีให้ประชาได้ปรากฎ
เกียรติยศศักดิ์ศรีพลีเพื่อไทย....
.....อาจไร้ค่าในสายตาของอีกหลายชีวิต
กับไม่มีความหมายในความรู้สึก.....เพราะสิ่งยึดมั่นอยู่ที่ใจ
พร้อมทำสิ่งที่ทำ และทำต่อไป......
ถวายพ่อหลวงคืนได้ เพียงสิ่งเดียว.....
มิต้องประกาศก้องให้โลกรับรู้.......
กับเพียงพอกับความรู้สึก....บางครั้งอาจเปล่าเปลี่ยว
กระนั้น...ที่อ้างว้าง นั่นมิได้แสดงว่าท้อถอย....
สิ่งที่ชีวิตที่ต่างรอคอย.....ถึงเป็นสิ่งเล็กน้อย........
ยังรู้สึกดีที่ได้ทำ.......รักประเทศไทย......
12 กันยายน 2550 13:32 น.
Many_love
หอมสดสวยสักปานใด
กลับมิมีใครใส่ใจในกลิ่นหอม
เพียงหมู่แมลงตอม
เพรียบพร้อมพลีค่าประดับหน้าโลงวีระชน
สวย...ห่ามกลางหยาดน้ำตา
พร้อมพลีค่าแม้เพียงหน
ได้รับเกียรติสูงสุดคู่วิญญูชน
คือ ไทย แม้เหลือแค่...วิญญาณ....
ดอกไม้ในสงคราม
หน้าส่วนตัว
1002
