17 สิงหาคม 2550 08:00 น.
Many_love
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ........
น้ำแข็งบอกออกมาพากันจ๊วบ
กินแล้วรวบจ๊วบกันจนหมดหวาน
สีซีดหมดซดกันงบประมาณ
เหลือรับทานโยนไปให้ประชา
น่าอดสูดูเอาเจ้าพวกสู
เห็นพวกตูไร้ค่ากว่าหมูหมา
น้ำแข็งบอกตอกย้ำช้ำอุรา
เอ้า..เฮมาซดกันให้บรรลัย
ละเลงสิ้นแผ่นดินถิ่นกำเหนิด
รึสูเกิดจากถิ่นแผ่นดินไหน
ยากรู้นักสูรักมั้ยเมืองไทย
ถามที่ใจไม่ต้องตอบ คำตอบมี
จะดูแลกันตั้งแต่ในครรถ์ยันเชิงตะกอน
ไอยะ ละก๊ะ น้ำแข็งบอก จ๊วบ จ๊วบ......
หนุกหนาน
+๑๗ สิงหา ๕....
5 สิงหาคม 2550 20:20 น.
Many_love
อะไร คือที่สุดตลอดกาล
ถนนสวยทอดสายละลายทับ
สิ่งเล้นลับกลับถูกกลบใต้ถนน
นี่ละหรือที่เขาเรียกกันว่าคน
กัดกินถนนแม้หมู่บ้านตนเอง
ใบไม้ร่วงโรยโหยหาย
ยืนต้นยอมตายคล้ายข่มเหง
มีอาจหยัดยืนอยู่ดูนักเลง
ทำอวดเก่งบนแผ่นดินบรรพชน
ป่าสูญหายวอดวายคล้ายนัด
บัดนี้ วิบัติเหมือนล่องหน
นี่ละหรือ น้ำมือที่ได้ชื่อว่าข้า คน
โลกถูกป่นเพราะคน เห็นแก่ตัว
ปูชะนียะบุคลชนของชาติ
พวกใจทาสย่ำยีเล่นไม่เห็นหัว
เพื่อสนองความต้องการมันมิกลัว
ทรชนคนชั่วทำลายชาติ อนาถนัก
วุ่ยวายเพราะใครกัน??
3 สิงหาคม 2550 10:29 น.
Many_love
เงียบงันคือ วันนี้
อ้างว้างคือ โหยหา
หลับตาเถิดสู่แดนหฤหรรษ์
มากมายสับสนระคนกัน
สิ่งกั้นที่นิ่งงัน คือร่างทหารเกณฑ์
สูดหายใจ ดั่งดูคล้ายชีวิตที่สมมุติ
ที่สุดที่สุดคือ ทุกข์เข็ญ
เข็มชีวิตถูกลิขิตเพราะกฏเกณฑ์
พวกเศษเดนคอยเข่นฆ่าทำลาย......
ดวงตา เหือดแห้งไร้ซึ่งความหวัง
สิ้นสูญซึ่งพลังเมื่อถอดสาย
สิ่งที่พร่ำพูดกันแค่น้ำลาย
คนที่ตายคือลูกกู...........ไม่มีน้ำตาจากแม่ น้ำตานั้นหายไปไหน
สิ่งที่ข้าพเจ้าดูคือสิ่งที่หดหู่จนต้องเสียน้ำตา ให้วีรบุรุษ สนามรัก
หน้าส่วนตัว
2281
