17 เมษายน 2554 18:57 น.
Many_love
๑.เหมือนเหมือนทุกทุกวัน....
แต่นี่วันมันรู้สึก
ห่างหายในส่วนลึก
ที่รู้สึกต่างทุกวัน...
๒.ก็เหมือนเดิมนี่นา
แต่ทว่าขาดความฝัน
ขาดหวงห่วงให้กัน
หาในนั้นมันหายไป
๓.ห่างเหินเกินความหมาย
รู้สึกคล้ายจะหวั่นใน
ระหว่างห่างออกไป
ตัดสินใจกล่าวบอกมา
๔.ช่อง...ว่างกลางรู้สึก
ย้อนย้อนนึกนึกห่วงหา
เศษเสี้ยวแห่งเวลา
บอกเพียงว่า..ไม่เป็นไร
๕.คำกล่าวเล่าความคิด
รู้ว่าคิดผิดมากไหม?
ไม่รู้จะทำไง?
ไม่มีไร..แค่รู้สึก.....
12 เมษายน 2554 14:54 น.
Many_love
๑.นิรนาม...ยามรู้สึก
สุดล้ำลึกเสน่หา
แสนคนึงจึ่งตรึงตรา
พรรณนามารำพัน
๒.แสงสาดสุริยะฉาย
นัยความหมายฉายแสงนั้น
อวลอบสบแสงจันทร์
ทาบทอฝันชั้นราตรี
๓.รติกาลที่ผ่านภพ
ทาบทอทบอัญ-มณี
อิ่มเอมเปรมฤดี
รอยกวีร้อยเรื่องราว
๔.นิรนาม...ความคิดถึง
ย้ำรำพึงถึงห้วงหาว
แสนซาบอาบแสงดาว
ร้อยเรื่องราว พัน-ระ-นา.....
๕.ในนามของ...ความรัก
มาทายทักภักดิ์ห่วงหา
นานเนิ่นเกินกล่าวลา
ย้ำคำว่า...คิดถึงเกลอ......
31 มีนาคม 2554 19:44 น.
Many_love
๑.ให้รักเถอะ เพราะสวยงามความรู้สึก
ใช่เร้นลึกคำง่ายง่ายสนิทสนม
สิ่งร้อยเกี่ยวเพียงเศษเสี้ยวแห่งอารมณ์
เก็บไว้ชมเพื่อชื่นใช่อื่นใด
๒.ให้รักเถอะ เพราะสิ่งนี้แสนอบอุ่น
คุ้นคือคุ้นหวานละมุนแสนสดใส
หยุดดิ้นรนค้นหาตัวตนคนของใคร
เก็บรู้สึกนี้ไว้ผู้ซึ่งไร้แห่งตัวตน
๓.ยิ้มกับเธอยิ้มกับโลกหยุดโศกสร่าง
อยู่ระหว่างขาวสลับกับคำดำอีกหน
อยู่กลางกึ่งมีไม่มีแห่งตัวตน
ล้วนสิ่งปนสองทางบนร่างลวง
๔.สิ่งน้อยนิดกับยิ่งใหญ่ใจมนุษย์
และที่สุดหยั่งลึกคล้ายนึกห่วง
เพียงตื้นเต็มอาจเค็มกว่าทั้งปวง
กาลลาล่วงคิดเห็นเป็นเช่นไร....
๕.มนุษย์อาจกล่าวคำใดใด
และมนุษย์อีกนั่นแหละลึกซึ้งไหม?
และมนุษย์อีกนั่นแหละที่ไม่อาจเข้าใจ
ทุกคำใดใดเลยที่มนุษย์เป็นผู้กล่าว....
แล้วท่านล่ะ....
3 มีนาคม 2554 02:13 น.
Many_love
++ มิใช่เพียงภาพเลือนที่เคลื่อนผ่าน
ภาพเบิกบานกระจ่างสว่างใส
ย้อนรำลึกภาพงามท่ามกลางใจ
ปิดผนึกรู้สึกไว้เพื่อใคร?สักคน
++รอยแย้มหล่นร่วงจากพวงแก้ม
ดอกโศกแซมแกมสรวลทวนอีกหน
ดอกรักเร่รอยคว้างกลางกมล
ดอกรักลวงเล่ห์กลปะปนใน
++หากรู้สึก..ล้ำลึกอิสระ
สมควรจะล้างกวาดสะอาดไสว
คงมิปล่อยให้ลุกโชติโลดดั่งไฟ
พร้อมมอดไหม้ให้ดับไปกับตน
++คำง่ายง่ายทำใจตัดลดละเลิก
วางเฉยเถิดปล่อยวางห่างฉงน
เลิกข้องขัดตัดห่างวางตัวตน
นี่...ใจคนตัดยังต่อรอเพื่อใคร
++แสร้งทำลบทำเลือนเฉือนรู้สึก
แต่ลึกลึกยังอ่อนหวานวานอ่อนไหว
ขอแค่เก็บรู้สึกล้ำลึกนัย
มิใช่ขอจากใครใจตนเอง
++เพียงอย่าเอ่ยเล่นคำทำสองหน้า
เน้นวาทะสบประมาทอาจข่มเหง
ขอเป็นส่วนเล็กเล็กแห่งบทเพลง
เพื่อให้ครบองค์บรรเลงแห่งสุนทรีย์
คิดถึงมิตรชั่วนิจนิรันดร์
12 กุมภาพันธ์ 2554 16:58 น.
Many_love
รู้ทั้งรู้มีเพียงสิทธิ์แค่คิดถึง
ด้วยและโดยสิทธิ์ซึ่งกับไม่มี
ปล่อยรู้สึกให้เคว้งคว้างอยู่อย่างนี้
กับวันที่เดียวดายกลางสายลม
รอยช้ำ ถูกย้ำรอยคอยซ้ำซ้ำ
รับรอยทำคือเงาโศกโลกคลี่ห่ม
เว้นที่ว่าง...ไว้เก็บเหงาที่เศร้าซม
อยู่กับปมเงื่อนงำจำเลยใจ
เก็บรู้สึกตรงมุมมืดจนชืดชา
แม้นเหมือนว่าแม้ใบไม้ไม่ส่ายไหว
แสงมิอาจสาดลอดทอดสู่ใบ
ถึงอยู่ในจินตนายังพร่าเลือน...
คำกล่าว...ซาบซึ้ง ขอบคุณเพื่อนมิเลือนพักตร์
มอบความรัก คือกระจ่างสว่างเหมือน
แสงแห่งธรรมล้ำค่า(กว่า)ดาราเดือน
ขอบคุณเพื่อน..ขอบคุณมิตรนิจนิรันดร์
ด้วยรัก
หน้าส่วนตัว
1301
