17 กันยายน 2550 09:15 น.

ด้วยศักดิ์พร้อมเกียรติ

Many_love

ขอปฎิญาณด้วยศักดิ์ศรี.....แห่งสตรี

ชาตินี้พลีชีวิตรับรองด้วยเกียรติยศ

พร้อมรักษาความดีให้ประชาได้ปรากฎ

เกียรติยศศักดิ์ศรีพลีเพื่อไทย....


.....อาจไร้ค่าในสายตาของอีกหลายชีวิต

กับไม่มีความหมายในความรู้สึก.....เพราะสิ่งยึดมั่นอยู่ที่ใจ

พร้อมทำสิ่งที่ทำ และทำต่อไป......

ถวายพ่อหลวงคืนได้  เพียงสิ่งเดียว.....


มิต้องประกาศก้องให้โลกรับรู้.......

กับเพียงพอกับความรู้สึก....บางครั้งอาจเปล่าเปลี่ยว

กระนั้น...ที่อ้างว้าง  นั่นมิได้แสดงว่าท้อถอย....

สิ่งที่ชีวิตที่ต่างรอคอย.....ถึงเป็นสิ่งเล็กน้อย........

ยังรู้สึกดีที่ได้ทำ.......รักประเทศไทย......				
12 กันยายน 2550 13:32 น.

ดอกไม้ที่ปลายปืน

Many_love

หอมสดสวยสักปานใด

กลับมิมีใครใส่ใจในกลิ่นหอม

เพียงหมู่แมลงตอม

เพรียบพร้อมพลีค่าประดับหน้าโลงวีระชน


สวย...ห่ามกลางหยาดน้ำตา

พร้อมพลีค่าแม้เพียงหน

ได้รับเกียรติสูงสุดคู่วิญญูชน

คือ  ไทย แม้เหลือแค่...วิญญาณ....






                                      ดอกไม้ในสงคราม


				
17 สิงหาคม 2550 08:00 น.

ไอยะ ลาก๊ะ น้ำแข็งบอก

Many_love

จ๊วบ  จ๊วบ  จ๊วบ........


น้ำแข็งบอกออกมาพากันจ๊วบ

กินแล้วรวบจ๊วบกันจนหมดหวาน

สีซีดหมดซดกันงบประมาณ

เหลือรับทานโยนไปให้ประชา


น่าอดสูดูเอาเจ้าพวกสู

เห็นพวกตูไร้ค่ากว่าหมูหมา

น้ำแข็งบอกตอกย้ำช้ำอุรา

เอ้า..เฮมาซดกันให้บรรลัย


ละเลงสิ้นแผ่นดินถิ่นกำเหนิด

รึสูเกิดจากถิ่นแผ่นดินไหน

ยากรู้นักสูรักมั้ยเมืองไทย

ถามที่ใจไม่ต้องตอบ  คำตอบมี



จะดูแลกันตั้งแต่ในครรถ์ยันเชิงตะกอน

ไอยะ   ละก๊ะ  น้ำแข็งบอก  จ๊วบ  จ๊วบ......



                                           หนุกหนาน

                                +๑๗  สิงหา  ๕....				
5 สิงหาคม 2550 20:20 น.

สุด คือที่สุด

Many_love

อะไร     คือที่สุดตลอดกาล




          ถนนสวยทอดสายละลายทับ

สิ่งเล้นลับกลับถูกกลบใต้ถนน

นี่ละหรือที่เขาเรียกกันว่าคน

กัดกินถนนแม้หมู่บ้านตนเอง

          ใบไม้ร่วงโรยโหยหาย

ยืนต้นยอมตายคล้ายข่มเหง

มีอาจหยัดยืนอยู่ดูนักเลง

ทำอวดเก่งบนแผ่นดินบรรพชน

          ป่าสูญหายวอดวายคล้ายนัด

บัดนี้     วิบัติเหมือนล่องหน

นี่ละหรือ  น้ำมือที่ได้ชื่อว่าข้า คน

โลกถูกป่นเพราะคน  เห็นแก่ตัว

         ปูชะนียะบุคลชนของชาติ

พวกใจทาสย่ำยีเล่นไม่เห็นหัว

เพื่อสนองความต้องการมันมิกลัว

ทรชนคนชั่วทำลายชาติ  อนาถนัก




                                  วุ่ยวายเพราะใครกัน??				
3 สิงหาคม 2550 10:29 น.

สนามรัก

Many_love

เงียบงันคือ    วันนี้

อ้างว้างคือ     โหยหา

หลับตาเถิดสู่แดนหฤหรรษ์

มากมายสับสนระคนกัน

สิ่งกั้นที่นิ่งงัน  คือร่างทหารเกณฑ์


สูดหายใจ ดั่งดูคล้ายชีวิตที่สมมุติ

ที่สุดที่สุดคือ ทุกข์เข็ญ

เข็มชีวิตถูกลิขิตเพราะกฏเกณฑ์

พวกเศษเดนคอยเข่นฆ่าทำลาย......




        ดวงตา เหือดแห้งไร้ซึ่งความหวัง

สิ้นสูญซึ่งพลังเมื่อถอดสาย

สิ่งที่พร่ำพูดกันแค่น้ำลาย

คนที่ตายคือลูกกู...........ไม่มีน้ำตาจากแม่  น้ำตานั้นหายไปไหน

สิ่งที่ข้าพเจ้าดูคือสิ่งที่หดหู่จนต้องเสียน้ำตา  ให้วีรบุรุษ  สนามรัก				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟMany_love
Lovings  Many_love เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟMany_love
Lovings  Many_love เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟMany_love
Lovings  Many_love เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงMany_love