25 พฤศจิกายน 2548 02:12 น.
Maimao
one people died
many people cry...
เมื่อความตายกรายกล้ำเข้าค้ำร่าง
ทั่วสรรพางค์ชานอบมอบลงให้
มัจจุราชคว้าวิญญาณ์ลาลับไป
ที่ทิ้งไว้เพียงความเศร้าเผาโลกา
หากก่อดี ทำดี ผลดีอยู่
ความดีคู่สู่แผ่นภพจบแผ่นฟ้า
ผู้คนต่างสรรเสริญเพลินนำพา
นี่แหละหนา กรรมดี ดีตอบแทน
หากก่อชั่วในจิตคิดแต่ร้าย
คงไม่วายตายจิตคิดแต่แค้น
มวลหมู่ชนหมิ่นหมองหมางพลางดูแคลน
กรรมชั่วแม้น เมื่อตาย ไม่หายจาง
7 พฤศจิกายน 2548 13:58 น.
Maimao
ใจเคยภักดิ์ในความรักที่ปักอก
ศรกระหนกเกี่ยวกระหวัดพันผูกหมาย
แต่บัดนี้รักห่างร้างมลาย
สัมพันธ์คลายสายธารลานน้ำตา
ขออภัยที่ใจ "ทรยศ"
คิดกบฎอยากเป็นไทให้ผวา
ทุกรู้สึกอัดอั้นตันอุรา
ในทุกคราที่เธอมาเฝ้าเว้าวอน
เพียงฉันกลัวใจกลัวในคำรัก
เพียงอยากพักผ่อนใจให้คลายถอน
เพียง พี่ชาย ที่รับได้ยามใจจร
เพียงอักษรที่ทอนจารผ่านวารี
เธอร้องไห้"ขอได้ไหมให้โอกาส"
ฉันเคยพลาดเพียงเพราะยินผินคำนี้
เธอถามฉัน "สิ่งใดผิดคิดไม่ดี?"
ฉันว่า"พอ พอเสียที มิได้ชัง"
ก็เท่านี้ พี่เท่านั้นที่ฉันคิด
รู้ว่าผิดเพราะฉันเผลอให้เธอหวัง
ฉันก็เจ็บ เธอก็เจ็บ เหลือกำลัง
ใจที่พลั้งยังเฝ้ารอขออภัย
6 พฤศจิกายน 2548 16:11 น.
Maimao
สุนทรีย์รัตติกาล...ข้าขานขับ
ทอแสงวับประดับจันทร์ให้ผ่องศรี
อยู่เบื้องหลังหวังเดือนเพ็ญเด่นราตรี
แม้ไม่มีผู้ใดปองมองตะวัน
หน้าส่วนตัว
2406
