10 กรกฎาคม 2547 08:36 น.
magic
ของขวัญ..วันฟ้าสวย
ตะวันกลม..อมยิ้ม..ริมหน้าต่าง
ทอแสงบาง..จางอุ่น..ละมุนไหม
กลิ่นดินชื้น..คืนฝน..พ้นผ่านไป
เห็นฟ้าใหม่..สวยใส..ได้เหมือนเดิม
เริ่มวันนี้..ด้วยรัก..จากอาทิตย์
นกตัวนิด..ร้องเพลง..บรรเลงเสริม
กิ่งไม้ไกว..กวัดแกว่ง..แรงมาเติม
ดังช่วยเพิ่ม..กำลัง..สร้างชีวัน
ยิ้มตอบรับ..แสงทอง..ที่ส่องฟ้า
หมู่นกกา..ต้นไม้..ร่ายสีสัน
สะสมความ..งดงาม..ให้แก่กัน
สุขจริงฉัน..เช้าเช้า..เฝ้าชื่นชม
ขอขอบคุณ..ของขวัญ..วันฟ้าใส
ด้วยดวงใจ..สดชื่น..ลืมขื่นขม
ธรรมชาติ..วาดไว้..ในอารมณ์
เพื่อสร้างสม..เป็นหวัง..พลังใจ
...............................................................
อากาศดีดี๊....เช้านี้ที่บ้านฉัน
................................................................
9 กรกฎาคม 2547 08:25 น.
magic
ก่อนฉันจากลา
ก่อนสิ้นแสง..ดั่งสิ้นแรง..แห่งสุรีย์
ก่อนชีวี..ดวงหนึ่งนี้..จะดับไหม้
ก่อนเงามืด..ล้อมรายรอบ..ขอบฟ้าไกล
ก่อนหัวใจ..จะหยุดดัง..ครั้งจากจร
ฉันจะทำ..สิ่งฝันใฝ่..ให้ชีวิต
ฉันลิขิต..เป็นสัญญา..พาอักษร
ฉันขีดเขียน..เพียรวาดไว้..ในบทกลอน
ฉันคงนอน..ตายตาหลับ..กับผืนดิน
จากหรือจบ..นบเอาไว้..ใส่ประวัติ
จากสัมผัส..ผ่านภาษา..ค่าคือศิลป์
จากเริ่มต้น..จนถึงปลาย..สายชีวิน
จากหนึ่งถิ่น..สู่อีกถิ่น..เมื่อสิ้นลม
ลาร่ำลา..หน้าบันทึก..ผนึกไว้
ลาร่างกาย..ดับสังขาร..ผ่านดินถม
ลาแสนไกล..ฝากหัวใจ..ไว้ชื่นชม
ลาด้วยคม..งานมือเขียน..เพียรก่อนตาย
.
ในวันที่ต้องจาก..
ฉันคงมีอะไรฝากไว้..
ไม่ต้อง..มีใครเขียนอาลัย
ก่อนสู่กองไฟ..ฝากสมุดบันทึกไว้..ยามไกลนิรันดร์
.
8 กรกฎาคม 2547 13:45 น.
magic
นักเดินทาง..เท้าเปล่า
นักเดินทาง..ข้างถนน..บนฟุตบาท
เสื้อผ้าขาด..ปลิวว่อน..ล่อนจ้อนเห็น
ปิดไม่มิด..ร่างกาย..ใช่จำเป็น
เครายาวเด่น..ปิดบางอย่าง..ช่างจงใจ
ปากท่องบ่น..มนต์ใด..ใครไม่รู้
ขาหนึ่งคู่..ก้าวสลับ..กับพื้นไหม้
คงด้านเกิน..รู้สึก..สำนึกใด
ร้อนแค่ไหน..เท้าเปล่า..ลองก้าวดู
ทางที่เดิน..ซ้ำซ้ำ..เหมือนย้ำคิด
วิกลจริต..ยัดเยียด..เบียดเขาอยู่
ต่างก็มอง..หวาดหวาด..ขาดเอ็นดู
น่าอดสู..แสนสงสาร..ทานเมตตา
ลดสายตา..รังเกียจก่อน..วอนขอร้อง
เพราะเขาต้อง..ผ่านขม..ตรมหนักหนา
หลายเรื่องราว..ร้ายร้าย..ในชีวา
ดังฟ้าผ่า..ผิดเพี้ยน..จึงเปลี่ยนไป
หนึ่งชีวิต..เลื่อนลอย..เหมือนด้อยค่า
ด้วยเกิดมา..ต้องผกผัน..พลันหมองไหม้
เป็นไปแล้ว..อย่างนี้..ทำอย่างไร
ขอจงใช้..ประโยชน์..โปรด..พิจารณา
นักเดินทาง..เท้าเปล่า..เขาคนนี้
คือคนที่..เป็นครู..ให้รู้หนา
อย่ายึดติด..สิ่งใดใด..ในชีวา
เรียนรู้ว่า..โลกมนุษย์..สุดแน่นอน
..
5 กรกฎาคม 2547 07:18 น.
magic
อ้อน...มะเหง็ก
เปิดประตู..สู่อ้อมกอด..พรอดเสียงหวาน
เจื้อยแจ้วขาน..ขออิงอุ่น..หนุนเคยคุ้น
ดึกมากแล้ว..ยามนี้..วอนการุณ
ซบอกอุ่น..เพียงสักคืน..ชื้นอารมณ์
เป็นอะไร..เจ้าคนดี..ทำทีกอด
อ้อนตลอด..เหมือนเด็กเด็ก..เล็กขื่นขม
ใครเขาทำ..ให้ขัดใจ..ดูเศร้าซม
เจ้าจงข่ม..กายให้หลับ..ซับน้ำตา
ไม่ได้ร้อง..ไห้สักนิด..แม่คิดมาก
หนูแค่อยาก..ย้อนอดีต..จิตห่วงหา
ระลึกถึง..ตอนเด็ก..เล็กเล็กมา
มีปัญหา..ก็ได้อุ่น..หนุนทุกที
เชื่อดีไหม..ลูกเจ้าเล่ห์..ทำเก๋ไก๋
ปากกับใจ..ตรงกัน..หรือเปล่านี้
หน้าทั้งหงิก..ทั้งงอ..ขอคนดี
บอกสักที..เป็นอะไร..แก้ไขทัน
เอื้อนเอ่ยกล่าว..เล่าความ..สามตลบ
วกวนครบ..สี่รอบ..ตอบว่าฉัน
กับบางสิ่ง..ไม่เข้าใจ..ทำไงกัน
บอกเหตุการณ์..ให้ฟัง..อย่างตั้งใจ
แม่ว่าเรา..คิดเยอะ..เลอะเทอะเปล่า
มีใครเขา..โอเว่อร์..เพ้อที่ไหน
เหตุผลมี..กันทุกคน..อยากค้นใจ
เหตุผลใคร..เหตุผลเขา..เราจงฟัง
นอนมองแม่..ตาปริบปริบ..กระพริบถี่
สอนทุกที..จบแล้ว..มะเหง็กขลัง
เคาะลงหัว..คิดมาก..อย่าจริงจัง
ปัดโธ่..ถัง..เจ็บหัว..ตัวเองเลย
...................................................................
โอ๊ย!!....นึกว่าแม่จะเข้าข้าง
หาเรื่องจนได้เรา........เฮ้อ !!
...................................................................
5 กรกฎาคม 2547 00:27 น.
magic
พบ..คบ..จบ..จาก..ยากเจ็บนาน
สิ่งที่พบ..และคบ..จบง่ายง่าย
สื่อความหมาย..ได้เห็น..เป็นเช่นนั้น
ทุกคำพูด..เอ่ยวาจา..มาหลอกกัน
เพียงเพราะฉัน..โง่งม..ตรมหัวใจ
ได้หลงเชื่อ..ด้วยใจ..ไม่ทันคิด
เพียงแต่จิต..ผูกพัน..เกินห้ามไหว
ไม่ได้อ่าน..ลึกลงไป..ถึงข้างใน
ว่ามีใคร..แอบไว้..ในใจเธอ
ไม่อยากรู้..เรื่องจริง..สิ่งที่พบ
เพราะมันจบ..ไปนั้น..เหมือนฝันร้าย
ฉุดชีวิต..หวิดไม่พ้น..ตนเกือบตาย
ชีวีวาย..รันทด..แทบหมดลม
ลิขิตตน..ยืนบน..เส้นทางใหม่
ใช้หัวใจ..นำชีวิต..ไม่คิดฝัน
เป็นความจริง..สิ่งสัมผัส..ผ่านวานวัน
ด้วยฉันนั้น..ยืนยัน..มั่นในตัว
...........................................................
พบ..คบ..จบ..จาก..ยากเจ็บนาน
ในชีวิตของเพื่อนฉัน
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1906
