31 พฤษภาคม 2547 14:53 น.
magic
ฉันรัก.ฆาตกร
กลับมาบ้าน..หลังเดิม..เพื่อเติมรัก
คิดถึงนัก..รู้ไหม..ใครห่วงหา
สัปดาห์หนึ่ง..ถึงจะเจอ..เธอสักครา
ให้รู้ว่า..ไม่พบหน้า..แทบขาดใจ
เหลียวมองไป..ซ้ายขวา..หาไม่เห็น
หรือเจ้าเร้น..หลบหน้า..อยู่บ้านไหน
ช่างเนื้อหอม..ให้คนรอ..ท้อในใจ
คนบ้านไหน..คว้าไป..ไม่ส่งคืน
เสียงกุกกัก..ข้างหลัง..ชั่งในจิต
ปืนประชิด..ตรงใจ..ไม่ให้ฝืน
อย่า!.ขยับ..ฉันจะยิง..ทิ้งในคืน
ไม่ให้ตื่น..ฟื้นกลับ..หลับตลอดกาล
เพียงอาทิตย์..เดียวนี้..ที่จากเจ้า
ไม่ได้เฝ้า..พูดเสียง..สำเนียงหวาน
ไม่ได้โอบ..กอดอุ่น..หนุนรักนาน
เจ้าก็พาล..คิดฆ่า..น่าน้อยใจ
เหนี่ยวไก.เปรี้ยง!..เสียงปัง..ดังเจ็บปวด
ช่างร้าวรวด..รอนราน..ฉันหมองไหม้
ใจเจ้านั้น..เปลี่ยนไป..ให้บ้านใด
จึงฆ่าได้..คนที่รัก..และหวังดี
ร่างล้มลง..กับพื้น..ยืนไม่ไหว
พร้อมดวงใจ..แหลกสลาย..ในครานี้
หมดสิ้นลม..ชมรักต่อ..หนอฤดี
ด้วยชีวี..ดับลง..คงสมใจ
มาเขย่า..เรียกชื่อ..คงกลัวพลาด
แต่ร่างขาด..หายใจ..ไม่เคลื่อนไหว
เขย่าซ้ำ..ย้ำถี่ถี่..พิรี้พิไร
น้ำตาไหล..ตามมา..น่าแปลกจริง
ป้า! ครับ ป้า!..เป็นอะไร..ไม่ยอมพูด
ผม..น้องพุทธ..กลับมา..ป้าก็นิ่ง
เอาปืนจ่อ..ลั่นไก..ไม่ไหวติง
ป้าอย่านิ่ง..แบบนี้ผม..ใจไม่ดี
เริ่มลงกอด..ร้องไห้ลั่น..คงขวัญเสีย
ฉันเลยเกลี่ย..น้ำตา..พ่อยาหยี
นิ่งซะนะ..ป้าไม่แกล้ง..แล้วคนดี
หอมหนึ่งที..ชื่นใจ..ได้เจอกัน
..
กลอนบทนี้.ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
หากมีเด็กร่วมอ่านด้วย..กรุณา..ดูแลและอธิบายอย่างใกล้ชิด
ถ้าจะให้ดี..อย่าสอนให้เค้าเล่นปืนเลยนะขอรับทุกท่าน
..
29 พฤษภาคม 2547 20:34 น.
magic
อ.อ่าง....ต่างวัย
วัยแรกเริ่ม เด็กน้อย คอย..อ้อแอ้
หัดพูดแม่ อ้อแอ้..อ่อน อ้อนคำหวาน
ดูสดใส ใช้..อ้อแอ้ สื่อสัญญาณ
หิวอาหาร ขานให้ฟัง ดัง..อ้อแอ้
วัยเริ่มรุ่น หนุ่มสาว คราว..เอ๊าะเอ๊าะ
ช่างขบเผาะ เอ๊าะเอ๊าะ..น้อง ต้องใจแท้
มองกี่ที ก็..เอ๊าะเอ๊าะ เหมาะเหลียวแล
ไม่ว่าแก่ หรือหนุ่มหนุ่ม ซุ่ม..เอ๊าะเอ๊าะ
วัยโรยรา คราเหี่ยว เที่ยว..โอ๊ยโอ๊ย
ร้องโอดโอย โอ๊ยโอ๊ย..เจ็บ เหน็บไม่เหมาะ
ลุกหรือนั่ง ฟัง..โอ๊ยโอ๊ย โดยจำเพาะ
สิ้นเสนาะ ในสำเนียง เสียง..โอ๊ยโอ๊ย
อันตัวเรา คงไม่ใช่ วัย..อ้อแอ้
เริ่มจะแก่ อยาก..เอ๊าะเอ๊าะ กว่า..โอ๊ยโอ๊ย
จะ..เอ๊าะเอ๊าะ อย่างเดียว เดี๋ยวต้องโรย
เอ๊าะและโอ๊ย เรียกวัยใด ใครตอบที
.......................................................................
คนไม่อยากโอ๊ย....แต่เลยวัยเอ๊าะ....
อิอิ....พวกคนไม่อยากแก่เขาขอมา....
.......................................................................
28 พฤษภาคม 2547 23:29 น.
magic
ทางที่เริ่มเดิน.
ร้อยเรียบเรียง..เรื่องราว..เงาชีวิต
ที่ลิขิต..ด้วยใจ..ที่ใฝ่ฝัน
ร้อยเรื่องราว..เรียบเรียงถ้อย..มาร้อยกัน
เรื่องราวนั้น..มากมาย..หลายเส้นทาง
ทางที่เดิน..มากมาย..ให้ข้อคิด
ทางที่เดิน..ลิขิต..จึงถากถาง
เดินที่ทาง..ทางเดิน..มิเมินวาง
เดินที่ทาง..เลือกเอง..ไม่เกรงใคร
ทางของเธอ......
ทางของฉัน..เรื่องราวนั้น..เกินคาดหมาย
ทางที่ได้..ไปมา..มีค่ายิ่ง
บางแห่งเล่า..เรื่องราว..นั้นเกินจริง
แต่บางสิ่ง..ที่ผ่านมา..ให้ค่าใจ
ฉันเดินทาง..แรมรอน..ร่อนเร่ไป
สู่หัวใจ..คนยากไร้..ในถิ่นแคว้น
ไปได้เห็น..ชีวิตคน..ในดงแดน
อย่างแร้นแค้น..เขาอยู่..ได้อย่างไร
มีเพียงจาก..เก่าเก่าก่อ..รอวันผุ
มองทะลุ..หลังคา..เห็นฟ้าใส
มองพวกเขา..มองให้ซึ้ง..ถึงข้างใน
เขาอยู่ได้..เขาเล่ามา..อย่างจริงใจ
มีเพียงจอบ..เก่าเก่า..เราถางถาก
ปลูกพืชผัก..ข้างบ่อ..พอยาไส้
เลี้ยงปูปลา..อาหาร..กินกันไป
แค่นี้ไง..หล่อเรียง..เลี้ยงชีวี
ทางของฉัน....
ส่วนของฉัน..บนทาง..ได้สร้างฝัน
ตามตะวัน..ทุกที่..ไม่มีหาย
แสงสีทอง..ส่องใจ..มิเสื่อมคลาย
ทางวาดไว้..มีค่า..น่าจดจำ
ทอความหวัง..ให้คน..เริ่มต้นใหม่
สานสดใส..ด้วยใจ..ใฝ่ถลำ
แนะแนวทาง..เดินชีวิต..คิดชี้นำ
เพื่ออยากทำ..ความดี..หนี้แผ่นดิน
ด้วยมองเห็น..ความยาก..ลำบากเหลือ
จึงเอื้อเฟื้อ..เกินหน้าที่..มีทุกถิ่น
เสาะแสวงหา..ค้นแค้น..ในแดนดิน
จะฝากศิลป์..สร้างงาน..นั้นให้คน
นี่คือสิ่ง..ที่ทำ..ตามทางฝัน
ว่าสักวัน..คนยาก..พรากสับสน
เพียงช่วยได้..ตามนี้..ที่กมล
ถ้าไม่จน..แก่ชีวิต..คิดทำไป
ทางที่ต่างกัน.....
เราต่างคนต่างเดินมา..บนศรัทธา
เพียงแค่ว่า..เราคือข้าฯ ของแผ่นดิน
23 พฤษภาคม 2547 08:38 น.
magic
บนทางที่เดินด้วยหัวใจ
อันสองขา..เล็กลีบ..ที่ฉันเห็น
คงเคยเป็น..คู่ก้าว..บนทางหวัง
เดินย่ำไป..ในชีวิต..ด้วยพลัง
ขอถึงฝั่ง..ฝันงาม..ยามมีเธอ
อีกสองขา..ของเธอเคียง..เยี่ยงคู่คิด
ผูกดวงจิต..ไม่เคยห่าง..ข้างเสมอ
เป็นแรงใจ..ให้กัน..ฉันและเธอ
มั่นเสมอ..จุดหมาย..ใจเดียวกัน
แต่บัดนี้..ก้าวย่าง..ช่างไกลห่าง
ขาเคียงข้าง..ของเธอ..เผลอแปรผัน
เดินออกไป..ไร้ใจ..ไม่รอกัน
เพราะขาฉัน..เดินไม่ได้..ให้อาวรณ์
ฉันคงอยู่..กับร่าง..ที่วางนิ่ง
บนความจริง..คือชีวิต..ลิขิตสอน
สู้ด้วยใจ..ใช้ย่าง..ทางสัญจร
ขาล้าอ่อน..ก้าวไม่ได้..ใจขอเดิน
...............................................................
หัวใจของผู้หญิงคนนี้..ยิ่งใหญ่เหลือเกิน
...............................................................
22 พฤษภาคม 2547 23:10 น.
magic
เงาลวง....
เพียงเรื่องราวจากเงาเศร้าครั้งก่อน
อุทาหรณ์เตือนใจไม่ใฝ่ซ้ำ
พอกันทีกับรักนี้ที่ระกำ
หรือจะย้ำช้ำใจในรักลวง
เพียงลมพัดผ่านมายังนึกถึง
ยังคำนึงตรึงจิตคิดห่วงหวง
ความรักเก่าที่เข้ามาดังลมลวง
แค่ตักตวงห้วงแห่งสุขแต่ทุกข์นาน
หรือวันวานที่ผ่านนานเพียงไหน
แต่หัวใจยังย้ำคำแสนหวาน
ทั้งที่ใจในนี้มีร้าวราน
หรือคำหวานซ่อนลวงห่วงรักจริง
เรียกที่รักก้องกู่อยู่ในจิต
แต่บางครั้งในความคิดกลัวถูกทิ้ง
หรือคุณกลัวรักที่หมายไร้ความจริง
เพราะบางสิ่งหัวใจไม่ต้องการ
..........................................................
หน้าส่วนตัว
879
