14 มีนาคม 2547 13:06 น.
magic
รักบางรักคือรักที่รักยิ่ง
รักบางรักคือรักจริงมิสงสัย
รักบางรักแอบรักอยู่ข้างใน
รักบางรักช้ำใจไม่สมปอง
รักบางรักแกล้งรักมาเพื่อหลอก
รักบางรักกลับกลอกนอกใจหญิง
รักบางรักปากบอกว่ารักจริง
รักบางรักรักแล้วทิ้งไม่จริงใจ
รักบางรักพักใจแค่คลายร้อน
รักบางรักมากะล่อนให้อ่อนไหว
รักบางรักแวะมาทักแล้วจากไป
รักบางรักแม้อยู่ไกลใจยังคอย
รักบางรักรักนี้ดีหรือเปล่า
รักบางรักรักเราเฝ้าคอยขอ
รักบางรักใจเราต้องเฝ้ารอ
รักบางรักไม่ย่อท้อขอแค่เจอ
รักบางรักรักเธอที่เจอใกล้
รักบางรักจริงใจใช่ไหมหนอ
รักบางรักรักของเธอฉันเฝ้ารอ
รักบางรักรักแล้วก็..ขอรักจริง..
..............................................
..............................................
13 มีนาคม 2547 15:56 น.
magic
สุขใดเหลือ เมื่อเจ้า เฝ้าคอยใกล้
คอยเอาใจ ไม่ห่าง จางจากหาย
นั่งพัดวี คนที่หนึ่ง ซึ่งข้างกาย
เย็นสบาย ใจพี่ นี้สุขเกิน
คนที่สอง น้องเจ้า เฝ้าปัดกวาด
ทำความสะอาด บ้านน่าอยู่ ดูสรรเสริญ
คนที่สาม งามนัก แม่มหาจำเริญ
เข้าครัวเพลิน ทำกับข้าว มาเอาใจ
คนที่สี่ นี้ขยัน หมั่นซักผ้า
งานทั่วหน้า แบ่งกันทำ ตามนิสัย
ช่างรักกัน แม่คนดี พี่ถูกใจ
มองไกลไกล คนที่ห้า น่าเอ็นดู
มาม๊ะมา พี่จะกล่อม ล้อมวงเข้า
ให้ห้าเจ้า สดับเสียง สำเนียงอยู่
โอม โอม เพี้ยง! อย่าไปไหน นะโฉมตรู
มาเป็นคู่ ให้พี่นี้ ได้ดีใจ
เสียงดังโครม! โถมถลา ผวาตื่น
ล้มทั้งยืน ฝืนลุก ทำยิ้มใส
วันนี้ไม่ ไปทำงาน หรืออย่างไร
หลับอยู่ได้ ให้หลานปลุก ลุกทุกวัน
ตื่นได้แล้วค่า.คุณปู่เจ้าขา (ฮ่า ฮ่า)
13 มีนาคม 2547 15:54 น.
magic
ในวันหนึ่ง พึ่งผ่าน กาลได้พบ
ตาประสบ สิ่งงาม ตามความหมาย
งามด้วยจิต จากใจ ไปสู่กาย
เป็นผู้ชาย งามแท้ แม้กิริยา
มือประนม ระหว่างอก สงบนิ่ง
ท่างามจริง ค่อยค่อยค้อม น้อมเกศา
จาก อัญชลี ก้มลงไหว้ ไป วันทา
กราบลงมา อภิวาท พิลาศงาม
แบบ เบญจางคประดิษฐ์ วิจิตรเหลือ
ไม่น่าเชื่อ จะได้เห็น เป็นคำถาม
มีอีกหรือ ผู้ชาย กับความงาม
ในทางธรรม ในวัด ยามอัสดง
คงเป็นโชค ที่ได้เห็น ให้เย็นจิต
ให้ชีวิต ชื่นใจ ในประสงค์
ทางแห่งธรรม ด้วยใจ ที่มั่นคง
ขอพรจง ให้เขานี้ มีสุขเทอญ
..............................................
13 มีนาคม 2547 15:50 น.
magic
มิตรภาพ ความงาม และความฝัน
เราเจอกัน ในวัน ฉันท้อถอย
ทุกข์ใดเท่า เรานี้ น้ำตาปรอย
ได้แต่ปล่อย ชีวี หนีความจริง
มองตัวเอง ไร้ค่า ในความคิด
ไม่ลิขิต ชีวิตเดิน เมินทุกสิ่ง
ทำตัวเอง จมทุกข์ สุขละทิ้ง
คงยากยิ่ง ให้ชีวี ดีกลับคืน
แล้ววันหนึ่ง วันซึ่ง พึ่งได้ผ่าน
ได้พบพาน ฝันร้าย สลายตื่น
เธอเข้ามา ให้ สู้ คู่หยัดยืน
เจ็บก็ฟื้น สิ้นทุกข์ ได้สุขใจ
เปิดตัวเอง สู่โลก แห่งมิตรภาพ
ได้ซึบซาบ ความดี ที่ยิ่งใหญ่
คือ การให้ เป็นความงาม ในหัวใจ
ทางแสนไกล ไม่หวั่น ฉันไม่กลัว
ตัวของเธอ เหมือนกัน ฉันเป็นห่วง
ทุกข์เลยล่วง ลืมมัน นะทูลหัว
ใจอยู่ไหน ใช่ไกล อยู่กับตัว
อย่าไปกลัว ที่จะก้าว เราประคอง
หนักแค่ไหน ชีวิตผ่าน กาลก็เปลี่ยน
เป็นบทเรียน เพียรจำ ไม่ซ้ำสอง
ทางข้างหน้า สดใส ใช่เป็นรอง
หัวใจต้อง เข้มแข็ง เสริมแรงกาย
มิตรภาพ ที่มีให้ ขอบใจยิ่ง
คือรักจริง คือความงาม มิเลือนหาย
ขอมอบฝัน สวยงาม ให้เพื่อนตาย
คือ หัวใจ แห่งมิตร นิจนิรันดร์
...........................................................
(แด่เพื่อนผู้ให้.ด้วยหัวใจแท้จริง..เจ๊า)
...........................................................
13 มีนาคม 2547 15:45 น.
magic
ท่ามกลาง ไอแดดร้อน แผ่นดินแล้ง
ทั่วทุกแห่ง ใบไม้แห้ง แหล่งน้ำหาย
ไม้ใหญ่น้อย ถูกไฟป่า มาทำลาย
ชีพวอดวาย ไหม้ดับ กับเปลวแรง
แสงแดดร้อน ทำร้าย หมายชีวิต
เศร้าดวงจิต ท้องนา แตกระแหง
วัวตัวน้อย เดินตามแม่ แทบหมดแรง
ช่างแห้งแล้ง จริงหนอ แผ่นดินไทย
แวะลงพัก ข้างทาง กลางป่าเขา
พบผู้เฒ่า ชาวป่า หน้าเกรียมไหม้
หยิบยื่นน้ำ ให้ดื่ม ได้ชื่นใจ
งามกระไร น้ำใจ ในแดนดง
ดินที่แห้ง ให้กลับฟื้น คืนชีวิต
อธิฐานจิต ให้ผู้เฒ่า ดังประสงค์
คืนสายน้ำ ให้ดินแห้ง แหล่งน้ำคง
ขอได้จง หลั่งไหลลู่ สู่น้ำใจ
....................................................
หน้าส่วนตัว
1935
