22 กุมภาพันธ์ 2547 15:02 น.
magic
วันว่าง.วันสุดท้าย
ถึงสหาย..thaipoem
บทกลอน.ที่เติมเต็ม
ทุกทุกเล่ม.ทุกกวี
สวยงาม.แสนสร้างสรรค์
ในทุกวัน.อ่านทุกที่
เรียบเรียงร้อย....งานกวี
งามเหลือที่.แสนผูกพัน
ฉันคงหาย.ไปสักพัก
งานมากนัก.งดสร้างฝัน
แต่สัญญา.จะกลับมาสักวัน
ร่วมสร้างสรรค์.กันอีกครา
คงคิดถึง.แม่สาวน้อย
tiki ตัวจ้อย. มากหนักหนา
คิดถึง ผู้หญิงไร้เงา .เหลือคณา
คิดถึงเป็นบ้า.คุณ ซอมพลอ
คิดถึง.นาย กระบี่รับใช้
คิดถึงอยู่ใน.หัวใจนี่หนอ
คิดถึง.เจ้า Rain มากพอ
คิดถึงพ่อหนุ่ม. รักคุณคับ ให้จับใจ
คิดถึง.แม่สาว แก้มป่อง
คิถถึง. ต๋องแต๋ง เจ้าหน้าใส
คิดถึง.ยิ้มละไม
ของ ข้าวปล้อง น้องคนดี
คิดถึง. ภูตะวัน
ที่สร้างฝัน.งามเหลือที่
คิดถึง. 100 เหตุผล ทุกทุกที
คิดถึง.. กวีบ้านนอก แสนดีไม่มีลืม
คิดถึง.เสียง เรไร
จากหัวใจ....ให้กลอนชื่น
ให้เขียนเป็น.เช่นคนอื่น
คิดถึงทุกคืนนะ ketana นักกวี
ไปแล้ว.ไม่ไปลับ
คงต้องกลับ.มาเยี่ยมที่
แผ่นดิน.แห่งบทกลอนกวี
ณ ตรงที่ thaipoem เติมเต็มใจ
^_^..
22 กุมภาพันธ์ 2547 10:18 น.
magic
หลับตาทีไร..
เห็นดาวสวยใส..เต็มฟ้า
แต่ฉันก็ช่างไม่มีเวลา
มัวมาบ้าอยู่กับงาน
ไม่ใช่ว่า..ไม่คิดถึงดาว
ใช่ว่า..ไม่เศร้าเมื่อเราไม่เจอกัน
อยากบอกว่าคิดถึงทุกวัน
ดาวคือความฝันที่อยู่ในใจ
รอหน่อยได้มั๊ย..ดาวแสนดี
รอตรงที่..ริมทะเลใส
อีกไม่นานนะ..ฉันจะไป
หลังปีใหม่ไทย..ก็แล้วกัน
ขอเคลียร์งานที่มากมาย
ให้สบายในใจฉัน
แล้วเราจะได้พบกัน
ริมฝั่งฝัน.ริมทะเล
จะนอนเล่นบนหาดขาว
แล้วสบตาดาว..มิหันเห
ให้ลมเย็นพัดกล่อมเห่
คงชื่นใจ..เมื่อใกล้ดาว
มีคนเคยสร้างฝัน
ว่าสักวัน..จะไปชมเจ้า
ชมดาว..เป็นเพื่อนเรา
แต่ตัวเขา.ไม่สัญญา
ลุ้น ลุ้น ก็ลุ้นอยู่
อยากไปดูดาวหนักหนา
ขอให้เขานั้น..มีเวลา
จะชวนไปบ้า..ริมทะเล
สาธุ สาธุ คุณพระคุณเจ้า
ขอให้เขาคนมาดเท่ห์ (^0^)
ไปชมดาวที่ริมทะเล
ไปหว่านเสน่ห์ให้สาว.เป็นเพื่อนกัน (เนอะ)
........................................................................
22 กุมภาพันธ์ 2547 10:04 น.
magic
อย่า มาทำแบบนี้
อย่า มาทำดีกับฉันได้มั๊ย
อย่า มาดูแลห่วงใย
อย่า ทำให้ใจฉันสั่นคลอน
ฉัน อยู่ตรงนี้ดีแล้ว
ฉัน เคยแห้วจากเธอมาก่อน
ฉัน หัวใจเคยร้าวรอน
ฉัน ขอพักผ่อน..คนเดียว
กลัว จริงกลัวใจดวงเก่า
กลัว เธอเข้ามาข้องเกี่ยว
กลัว ต้องผูกพันแป๊บเดียว
กลัว จะโดดเดี่ยวหัวใจ
แล้ว เมื่อก่อนทำไมทิ้งกัน
แล้ว เธอทิ้งฉันไปอยู่ไหน
แล้ว กลับมาเห็นค่าฉันทำไม
แล้ว คิดหรือว่าใจ ฉันจะกลับคืน
เธอ เคยทำฉันน้ำตาร่วง
เธอ ไม่เคยห่วง ฉันเศร้าสุดฝืน
เธอ ตอนนี้ ยังจะมาขอคืน
เธอ รู้จักลูกปืนมั๊ยหล่ะ พ่อตัวดี
ไม่ อีกแล้วขอ บ๊าย บาย
ไม่ มีทางหลงไหลในวิถี
ไม่ มีทางแม้เธอจะทำดี
ไม่ มีแล้วที่จะหวนคืน
มี ชีวิตลำพังอยู่แบบนี้
มี สิ่งดีดี ที่ไม่ต้องฝืน
มี ความสุขที่แสนยั่งยืน
มี วันและคืนที่ชื่นใจ แม้ไร้เธอ
ทาง ใครก็ทางของมัน ล่ะกัน
ทาง ของฉันจ้างให้ ก็ไม่มีวันเผลอ
ทาง ที่ไม่ขอกับไปรักเธอ
ทาง ที่เจอของฉัน ไม่มีวันมีเธอ
................................................
20 กุมภาพันธ์ 2547 09:36 น.
magic
ดึกดื่นในคืนนี้. ณ ราตรีที่เริ่มต้น
หลีกลี้หนีผู้คน.โลกสับสนแสนวุ่นวาย
แอบกายในมุมหนึ่ง.มุมที่ซึ่งมีความหมาย
ปล่อยใจให้สบาย.มีสหายคือ น้ำจันทร์
ทิ้งวันที่ผันผ่าน.เลือนตามกาลให้เปลี่ยนผัน
เศร้าหายจากใจพลัน.จิบน้ำจันทร์อีกหนึ่งที
ฟังเพลงแนวชีวิต.กล่อมดวงจิตให้สุขี
น้ำจันทร์..เจ้าแสนดี.จิบอีกที..ช่างชื่นใจ
ท้องฟ้าแม้ไร้ดาว.ไม่เคยเหงาเศร้าทรวงใน
น้ำจันทร์อยู่ข้างกาย.คู่กับแกล้มฝีมือตัว
ดื่มไปใกล้หมดขวด.โอ้ย! ชักเริ่มปวดในหัว
ม่ายหวาย..แล้วซิตัว.เจ้าน้ำจันทร์ฉันชักมึน
เอาหล่ะ..หลับดีกว่า.ขืนยังบ้ามามัวฝืน
ปล่อยเวลาทะลุคืน.จวบจนเช้าจะเศร้าใจ
กลัวแม่มาเขกหัว.รีบเคลียตัวเข้าข้างใน
นอนหลับพักร่างกาย.ให้หายเหนื่อยเมื่อยชีวี. ^_^
16 กุมภาพันธ์ 2547 17:21 น.
magic
เหนื่อยจังเลยวันนี้
ทุกทุกที่มีแต่ปัญหา
งานเยอะแยะไม่มีเวลา
ก้มหน้าก้มตา....ทำไป
แต่..หัวใจกลับดูยิ้มรื่น
เต้นระรัวคึกครื้น..สดใส
เอะ เอะ..มีอะไรอยู่ข้างใน
หรือมีใครให้ชื่นใจทุกเวลา
เป็นเธอใช่ไหม....คนดี
คนที่ฉันคอย....ห่วงหา
คนที่อยู่ในสายตา
ถึงแม้เวลา..ที่ต้องไกลกัน
ปัญหา....ก็ไม่เป็นปัญหา
มากมายเข้ามา....ไม่เคยหวั่น
รู้ว่าเธอมีกำลังใจให้กัน
แม้วันที่ต้องห่างไกล
อยู่ตรงนี้....ที่นี่จะเข้มแข็ง
เพราะมีเธอเป็นแรงในหัวใจ
สู้ สู้ สู้ ฉันจะสู้ต่อไป
บอกคนไกล....ไม่ต้องห่วง..นะคนดี
หน้าส่วนตัว
1416
