5 กรกฎาคม 2547 07:18 น.
magic
อ้อน...มะเหง็ก
เปิดประตู..สู่อ้อมกอด..พรอดเสียงหวาน
เจื้อยแจ้วขาน..ขออิงอุ่น..หนุนเคยคุ้น
ดึกมากแล้ว..ยามนี้..วอนการุณ
ซบอกอุ่น..เพียงสักคืน..ชื้นอารมณ์
เป็นอะไร..เจ้าคนดี..ทำทีกอด
อ้อนตลอด..เหมือนเด็กเด็ก..เล็กขื่นขม
ใครเขาทำ..ให้ขัดใจ..ดูเศร้าซม
เจ้าจงข่ม..กายให้หลับ..ซับน้ำตา
ไม่ได้ร้อง..ไห้สักนิด..แม่คิดมาก
หนูแค่อยาก..ย้อนอดีต..จิตห่วงหา
ระลึกถึง..ตอนเด็ก..เล็กเล็กมา
มีปัญหา..ก็ได้อุ่น..หนุนทุกที
เชื่อดีไหม..ลูกเจ้าเล่ห์..ทำเก๋ไก๋
ปากกับใจ..ตรงกัน..หรือเปล่านี้
หน้าทั้งหงิก..ทั้งงอ..ขอคนดี
บอกสักที..เป็นอะไร..แก้ไขทัน
เอื้อนเอ่ยกล่าว..เล่าความ..สามตลบ
วกวนครบ..สี่รอบ..ตอบว่าฉัน
กับบางสิ่ง..ไม่เข้าใจ..ทำไงกัน
บอกเหตุการณ์..ให้ฟัง..อย่างตั้งใจ
แม่ว่าเรา..คิดเยอะ..เลอะเทอะเปล่า
มีใครเขา..โอเว่อร์..เพ้อที่ไหน
เหตุผลมี..กันทุกคน..อยากค้นใจ
เหตุผลใคร..เหตุผลเขา..เราจงฟัง
นอนมองแม่..ตาปริบปริบ..กระพริบถี่
สอนทุกที..จบแล้ว..มะเหง็กขลัง
เคาะลงหัว..คิดมาก..อย่าจริงจัง
ปัดโธ่..ถัง..เจ็บหัว..ตัวเองเลย
...................................................................
โอ๊ย!!....นึกว่าแม่จะเข้าข้าง
หาเรื่องจนได้เรา........เฮ้อ !!
...................................................................
5 กรกฎาคม 2547 00:27 น.
magic
พบ..คบ..จบ..จาก..ยากเจ็บนาน
สิ่งที่พบ..และคบ..จบง่ายง่าย
สื่อความหมาย..ได้เห็น..เป็นเช่นนั้น
ทุกคำพูด..เอ่ยวาจา..มาหลอกกัน
เพียงเพราะฉัน..โง่งม..ตรมหัวใจ
ได้หลงเชื่อ..ด้วยใจ..ไม่ทันคิด
เพียงแต่จิต..ผูกพัน..เกินห้ามไหว
ไม่ได้อ่าน..ลึกลงไป..ถึงข้างใน
ว่ามีใคร..แอบไว้..ในใจเธอ
ไม่อยากรู้..เรื่องจริง..สิ่งที่พบ
เพราะมันจบ..ไปนั้น..เหมือนฝันร้าย
ฉุดชีวิต..หวิดไม่พ้น..ตนเกือบตาย
ชีวีวาย..รันทด..แทบหมดลม
ลิขิตตน..ยืนบน..เส้นทางใหม่
ใช้หัวใจ..นำชีวิต..ไม่คิดฝัน
เป็นความจริง..สิ่งสัมผัส..ผ่านวานวัน
ด้วยฉันนั้น..ยืนยัน..มั่นในตัว
...........................................................
พบ..คบ..จบ..จาก..ยากเจ็บนาน
ในชีวิตของเพื่อนฉัน
@@@@@@@@@@@@@@@@
4 กรกฎาคม 2547 08:00 น.
magic
อีกนานกว่าจะได้เจอกัน..ฉลองสักวันจะเป็นไร
ได้ฤกษ์ดี..วันนี้..ที่บ้านใหญ่
ญาติมากมาย..รวมกัน..พลันสุขสันต์
มาพบหน้า..พูดคุย..ฉลองกัน
ร่วมสังสรรค์..ยิ้มแย้ม..แต้มไมตรี
คุณปีกฟ้า..อัลมิตา..กางผ้ากว้าง
แพรบางบาง..เขียนไว้..ให้สุขศรี
tiki มา..นกตะวัน..ดูเข้าที
ลูกโป่งสี..ใส่คำ..พร่ำอวยพร
ต่อเวที..นี้คุณชัย..ได้คุณฤกษ์
atm เบิก..สตางค์..ยั้งไว้ก่อน
พี่สองคน..สร้างเวที..ฟรีแน่นอน
ตามน้องหญิง..ไร้เงาก่อน..กำลังใจ
จัดดอกไม้..ให้สวย..ด้วยคุณพุด
ไม่ยอมหยุด..มือระวิง..พี่ดาหลา
โต๊ะเก้าอี้..นิติ..keekie มา
ใส่พฤกษา..ในแจกัน..วันรื่นรมย์
สาวแก้มป่อง..ควงแขน..แฟนมาด้วย
ยิ้มระรวย..เมจิคเชี่ยน..เพียรสุขสม
ยกน้ำแข็ง..คู่กับ..ผู้เฒ่าชม
ดูอารมณ์..คึกครื้น..ช่างชื่นใจ
แอบเข้าไป..ในครัว..ระรัวเสียง
ทั้งครกเขียง..เสียงเคาะ..เพราะแจ่มใส
พ่อครัวใหญ่..นั้นเป็น..คุณเรไร
รดาใกล้..สิปราง..ต่างลูกมือ
ช่วยกันทำ..อาหาร..งานพี่น้อง
สี่คนจอง..ยกช่วย..ด้วยนับถือ
คือ..namsai..กระดาษกาว..เจ้าหารือ
ไม่ยึดยื้อ..นางฟ้า..และแทนไท
แก้วประเสริฐ..เปิดประตู..ดูยุ่งยาก
หอบของฝาก..เป็นขนม..อมยิ้มใส
ส่งน้ำตา..อาบแก้ม..ให้รับไป
แล้วจัดใส่..จานสวย..ด้วยแว่นดอย
ภูตะวัน..คนเท่ห์..เก๋ไม่หยอก
โทรมาบอก..รอสักนิด..รถติดหน่อย
จะมาช้า..สักนิด..ขอให้คอย
รับน้องน้อย..หลายคน..ใส่รถมา
กุ้งหนามแดง..แถลงถ้อย..เสียงน้อยนิด
ร้องเพลงติด..ไมค์ไม่วาง..ห่างเลยหนา
เมกกะคู่..เสียงดนตรี..นี้เวลา
รื่นเริงฟ้า..สีคราม..ยามร้องคลอ
คุณอัณณพ..พบแม่จิตร..ที่หน้าบ้าน
จูงเข้างาน..บ้านเรา..สนุกหนอ
ช๊อกโกแล็ต..และยโส..โก้ไม่รอ
ชาติกานต์ขอ..อีกเพลง..บรรเลงตาม
เริ่มเมื่อไหร่..ไม่รู้..ดูงานเลี้ยง
แว่วสำเนียง..พี่น้อง..ร้องเพลงข้าม
พิธีการ..ไม่ต้องมี..นี้นิยาม
เพราะสนาม..บ้านเรา..ปล่อยสบาย
ชวนมาเยือน..คุณลี่..พี่วิจิตร
กระซิบนิด..รักคุณคับ..จะมาสาย
รอคนสวย..คู่ใจ..คือเจ้านาย
ผมไม่หาย..มาแน่..แต่ต้องรอ
ถนนสายเก่า..คนงาม..ตามวีนัส
รีบเร่งจัด..แต่งกาย..ได้ร้องขอ
พี่น้องญาติ..ให้ขึ้น..เวทีพอ
จัดคิวต่อ..พิธีกร..บ้านกลอนเรา
แม่หนูเรน..หน้าใส..ยิ้มเริงร่า
วิ่งเข้ามา..หอมแก้ม..แต้มหายเหงา
กับพี่พี่..ทุกคน..ไม่พ้นเรา
ออดอ้อนเข้า..เคลียคลอ..พอชื่นใจ
พิกุลทอง..รัถยา..ก็มาด้วย
แอบยิ้มสวย..เข้าครัว..นัวเนียใหญ่
เพิ่มลูกมือ..อีกสอง..ให้เรไร
แล้วเมื่อไร..อาหาร..งานจะมา
เสร็จแล้วครับ..ขอลูกมือ..มาถือช่วย
ลำเลียงด้วย..สักสิบ..ช่วยหยิบหา
January..mimmy..เบนี่ มา
เรน ยิ้มร่า..ยกมือด้วย..ขอช่วยกัน
นั่นต๋องแต๋ง..suprapai..มาไกลหรือ
รีบช่วยถือ..อาหาร..งานสังสรรค์
ราชิกา..คุณเกียรติ..เชิญช่วยพลัน
กันเองนั้น..ลำน้ำน่าน..งานบ้านไทย
เฮเฮเฮ..ฮาฮา..น่าสนุก
ญาติมาชุก..สุขสันต์..วันฟ้าใส
ช่วยกันกิน..แบ่งกันร้อง..ต้องหทัย
ยิ้มละไม..แลกกัน..ในบ้านกลอน
งานพี่น้อง..ฉลองกัน..นานนานครั้ง
สุขสุดยัง..ยิ้มเยือน..เพื่อนทุกหน
ต่างครอบครัว..ต่างพ่อแม่..ต่างคิดคน
มาอยู่บน..บ้านเดียว..เกี่ยวไมตรี
............................................................................
เลิกงานแล้ว..อย่าลืม..!!
ช่วยกันล้างจานนะคะ....
ไหนไหนก็คนบ้านเดียวกัน..เนอะ
............................................................................
เพียงอยากจะบอกว่า
อยากมาบ้านนี้ทุกวัน..
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้..
ฉลองกันหน่อยนะเพื่อนๆ บ้านเรือนไทย
ยามจากไกลจะได้เก็บใจ..ไว้ผูกพัน
.............................................................................
ขออภัย..แถมท้าย
อีกมากมาย..หลายคน..ไม่ได้กล่าว
อภัยเรา..ตาลาย..คล้ายสับสน
ทั้งพี่น้อง..ญาติเยอะ..เจอะหลายคน
อย่า..กังวล..นี่บ้านเรา..ขอเข้าใจ
..............................................................................
3 กรกฎาคม 2547 01:42 น.
magic
....งงงวย....
....เรไร
เกรี้ยวกราดโกรธ..แกล้งกัน..กับเกลอเก่า
ย่ำยีเย้า..ยวนยั่ว..อย่างย่อยยับ
ด่าวดิ้นดั่ง..ดวงแด..ดุจดังดับ
เลื่อนลอยลับ..ล้าลง..โลมละลาย
....magic
เกิดเกลอแกล้ง..ก่อนกัน..ก็โกรธกริ้ว
ยั่วยวนยิว..ยีย่ำ..ย้ำหยอกเย้า
ดั่งโดนดับ..แดดวง..ดุจได้เดา
ล้อเล่นเล่า..เลิกแล้ว..ลงลมโลม
....เรไร
หมายมั่นมา..มอดม้วย..หมดไม่มี
น้องนางนี้..แนบเนียน..นิ่งแน่แน่ว
วาววิบวับ..ไวว่อง..แว๊ปวาบแวว
คงคลาดแคล้ว..ค่อยเคลื่อน..ครวญครางคอย
....magic
มองมุ่งมั่น..หมั่นมา..เมินหม่นหมอง
นวลนางน้อง..นิ่งแน่..เนียนแนบแน่ว
วาบวิบวน..วกว่อง..วุ่นวายแวว
คิดเคลื่อนแคล้ว..ครวญคราง..คนคงคอย
....เรไร
เจ้าจงใจ..จาบจ้วง..จนใจจร
เริ่มร้าวรอน..รุมเร้า..รักร่วงโรย
เก็บกายเก่า..ก่อเกิด..กำกอบโกย
ให้หวนโหย..ห่างเหิน..เหี่ยวห่อหา
....magic
จงจาบจ้วง..จนจำ..ใจเจ็บจร
ริเริ่มรอน..ร้าวร้าย..ร้อนโรยร่วง
ก่อกรรมเกิด..กายเก่า..ก็กำกลวง
โหยห่วงหวง..หวนไห้..เหินห่างหาย
27 มิถุนายน 2547 17:13 น.
magic
ความรักไม่เคยตาย
ดั่งชีวิน..สิ้นแล้ว..แนวความฝัน
ละเลยมัน..ไม่หวัง..อย่างใครเขา
อยู่เพียงวัน..ผ่านวัน..นั้นคือเรา
แม้เพียงเงา..ยังไม่มี..ที่หัวใจ
รักเลยผ่าน..นานแล้ว..ไม่เคยกลับ
ลาเลยลับ..สดับเพียง..เสียงโหยไห้
สะอื้นอก..กลืนก้อน..สะท้อนใจ
คืออาลัย..สุดท้าย..ยามจากลา
ดอกไม้ล่วง..บนดิน..สิ้นเป็นซาก
คงคืนยาก..กลับฟื้น..คืนพฤกษา
สลายลง..ย่อยดับ..กับพสุธา
เหมือนไร้ค่า..คนเมิน..เดินเหยียบไป
มองหัวใจ..ช้ำช้ำ..ซ้ำที่อก
แล้วหยิบยก..ความฝัน..มาปั้นใหม่
รักเลยผ่าน..นานแล้ว..นะหัวใจ
จะหมองไหม้..ทำไม..ใจถามมา
กลับไปมอง..ดอกไม้..ที่ล่วงหล่น
สลายบน..ผืนดิน..มิสิ้นค่า
คืออาหาร..ให้ต้นไม้..ใหญ่โตมา
สืบพฤกษา..ผลิดอกงาม..ยามรักจริง
..............................................................
ถึงแม้ความรักผ่านไป....
แต่ความรักไม่เคยตาย....
..............................................................
หน้าส่วนตัว
1056
