12 กรกฎาคม 2547 08:20 น.
magic
ฝนเอยฝน
ฝนเอยฝน..หล่นดัง..สังกะสี
บ้านหลังนี้..อยู่มา..หลายหน้าฝน
ซ่า ซ่า ซ่า..ซัดสาด..ฟาดลงบน
ทน ท๊น ทน..หลังคา..น่าเห็นใจ
หยดน้ำฟ้า..ย้อยลง..ตรงชายเห็น
รางรินเป็น..ทางส่ง..ลงน้ำใส
ใส่เต็มโอ่ง..ใบใหญ่..หลายหลายใบ
เก็บไว้ใช้..อีกนาน..ให้บ้านเรา
ก้าวขาพ้น..ชายคา..น่าสนุก
ฝนตกชุก..ฉ่ำฟ้า..พาหงอยเหงา
เอาหล่ะหว่า..เล่นน้ำ..ตามใจเรา
หมาแมวเฝ้า..วิ่งตาม..พัลวัน
นั่นไก่แจ้..แก่กระต๊าก..ข้างพุ่มไม้
จับเอาไว้..ใส่กรง..ตรงนี่นั้น
โอ๊ย..มะม่วง..ล่วงกลางหลัง..ดั่งแกล้งกัน
มะม่วงมัน..ซะด้วย..เดี๋ยวช่วยกิน
มะพร้าวหล่น..ลงหลังคา..ถลาพื้น
เราก็ยืน..อมยิ้ม..ได้ลิ้มสิ้น
น้ำหอมด้วย..รีบเก็บ..เอาไว้กิน
ขอบคุณดิน..ขอบคุณฟ้า..หน้าฝนจริง
เปียกทั้งตัว..เฉอะแฉะ..และโคลนขุ่น
เสียงคุ้นคุ้น..แว่วมา..น่ากลัวยิ่ง
จะเข้าบ้าน..หรือยัง..ช่างซนจริง
หรือจะวิ่ง..หนีไม้..จึงได้ทำ
ยิ้มแหย่ ๆ..ประจบ..สบตาหวั่น
รีบเร็วพลัน..ก้าวขา..หน้าถลำ
ลื่นพื้นโคลน..ล่มดังแอ๊ก..แตกประจำ
หัวขมำ..ทิ่มบ่อ..หนอตัวเรา
.............................................................
เล่นน้ำฝนกันมั๊ยค๊า....เย็นดีน่า
.............................................................
10 กรกฎาคม 2547 23:11 น.
magic
สัมผัสรัก....
สายลม..ที่พัดอ่อน
ฉันแอบซ่อน..ฝากไปให้
คือรัก..และห่วงใย
ยามร้อนใจ..ให้ได้เย็น
แสงเทียน..แทนดวงดาว
ยามฟ้าเจ้า..มืดไม่เห็น
ส่องทาง..เหมือนดังเป็น
เพื่อนเฉกเช่น..เดินทางไกล
หมอนอุ่น..หนุนใบนั้น
สร้างสิ่งฝัน..วันหลับไหล
เหนื่อยอ่อน..ล้าเพียงใด
กล่อมหัวใจ..ให้ฝันดี
สัมผัส..แห่งความรัก
อุ่นใจนัก..พักลงที่
หัวใจ..ของคนดี
เก็บตรงนี้..ก็แล้วกัน (นะจ๊ะ)
10 กรกฎาคม 2547 08:36 น.
magic
ของขวัญ..วันฟ้าสวย
ตะวันกลม..อมยิ้ม..ริมหน้าต่าง
ทอแสงบาง..จางอุ่น..ละมุนไหม
กลิ่นดินชื้น..คืนฝน..พ้นผ่านไป
เห็นฟ้าใหม่..สวยใส..ได้เหมือนเดิม
เริ่มวันนี้..ด้วยรัก..จากอาทิตย์
นกตัวนิด..ร้องเพลง..บรรเลงเสริม
กิ่งไม้ไกว..กวัดแกว่ง..แรงมาเติม
ดังช่วยเพิ่ม..กำลัง..สร้างชีวัน
ยิ้มตอบรับ..แสงทอง..ที่ส่องฟ้า
หมู่นกกา..ต้นไม้..ร่ายสีสัน
สะสมความ..งดงาม..ให้แก่กัน
สุขจริงฉัน..เช้าเช้า..เฝ้าชื่นชม
ขอขอบคุณ..ของขวัญ..วันฟ้าใส
ด้วยดวงใจ..สดชื่น..ลืมขื่นขม
ธรรมชาติ..วาดไว้..ในอารมณ์
เพื่อสร้างสม..เป็นหวัง..พลังใจ
...............................................................
อากาศดีดี๊....เช้านี้ที่บ้านฉัน
................................................................
9 กรกฎาคม 2547 08:25 น.
magic
ก่อนฉันจากลา
ก่อนสิ้นแสง..ดั่งสิ้นแรง..แห่งสุรีย์
ก่อนชีวี..ดวงหนึ่งนี้..จะดับไหม้
ก่อนเงามืด..ล้อมรายรอบ..ขอบฟ้าไกล
ก่อนหัวใจ..จะหยุดดัง..ครั้งจากจร
ฉันจะทำ..สิ่งฝันใฝ่..ให้ชีวิต
ฉันลิขิต..เป็นสัญญา..พาอักษร
ฉันขีดเขียน..เพียรวาดไว้..ในบทกลอน
ฉันคงนอน..ตายตาหลับ..กับผืนดิน
จากหรือจบ..นบเอาไว้..ใส่ประวัติ
จากสัมผัส..ผ่านภาษา..ค่าคือศิลป์
จากเริ่มต้น..จนถึงปลาย..สายชีวิน
จากหนึ่งถิ่น..สู่อีกถิ่น..เมื่อสิ้นลม
ลาร่ำลา..หน้าบันทึก..ผนึกไว้
ลาร่างกาย..ดับสังขาร..ผ่านดินถม
ลาแสนไกล..ฝากหัวใจ..ไว้ชื่นชม
ลาด้วยคม..งานมือเขียน..เพียรก่อนตาย
.
ในวันที่ต้องจาก..
ฉันคงมีอะไรฝากไว้..
ไม่ต้อง..มีใครเขียนอาลัย
ก่อนสู่กองไฟ..ฝากสมุดบันทึกไว้..ยามไกลนิรันดร์
.
8 กรกฎาคม 2547 13:45 น.
magic
นักเดินทาง..เท้าเปล่า
นักเดินทาง..ข้างถนน..บนฟุตบาท
เสื้อผ้าขาด..ปลิวว่อน..ล่อนจ้อนเห็น
ปิดไม่มิด..ร่างกาย..ใช่จำเป็น
เครายาวเด่น..ปิดบางอย่าง..ช่างจงใจ
ปากท่องบ่น..มนต์ใด..ใครไม่รู้
ขาหนึ่งคู่..ก้าวสลับ..กับพื้นไหม้
คงด้านเกิน..รู้สึก..สำนึกใด
ร้อนแค่ไหน..เท้าเปล่า..ลองก้าวดู
ทางที่เดิน..ซ้ำซ้ำ..เหมือนย้ำคิด
วิกลจริต..ยัดเยียด..เบียดเขาอยู่
ต่างก็มอง..หวาดหวาด..ขาดเอ็นดู
น่าอดสู..แสนสงสาร..ทานเมตตา
ลดสายตา..รังเกียจก่อน..วอนขอร้อง
เพราะเขาต้อง..ผ่านขม..ตรมหนักหนา
หลายเรื่องราว..ร้ายร้าย..ในชีวา
ดังฟ้าผ่า..ผิดเพี้ยน..จึงเปลี่ยนไป
หนึ่งชีวิต..เลื่อนลอย..เหมือนด้อยค่า
ด้วยเกิดมา..ต้องผกผัน..พลันหมองไหม้
เป็นไปแล้ว..อย่างนี้..ทำอย่างไร
ขอจงใช้..ประโยชน์..โปรด..พิจารณา
นักเดินทาง..เท้าเปล่า..เขาคนนี้
คือคนที่..เป็นครู..ให้รู้หนา
อย่ายึดติด..สิ่งใดใด..ในชีวา
เรียนรู้ว่า..โลกมนุษย์..สุดแน่นอน
..
หน้าส่วนตัว
2379
