15 มีนาคม 2548 15:51 น.
magic
จากภูผา..ถึงทะเล
สายฝน..บนภูผา
หยาดน้ำตา..คราหนาวสั่น
เจ็บปวด..แสนจาบัลย์
ใจไหวหวั่น..วันฝนพร่ำ
แผ่นหิน..ดินที่แข็ง
เกินต้านแรง..แห่งความช้ำ
เรื่องราว..เศร้าระกำ
ต้องเก็บงำ..เพียงในใจ
ส่งข่าว..ความอ้างว้าง
คิดถึงบ้าง..จะได้ไหม
ทะเล..ที่แสนไกล
ขอจงได้..โปรดรับฟัง
เหนื่อยนัก..กับวันนี้
ในชีวี..ไม่มีหวัง
ล้า..ท้อ..ขอพลัง
อยากเป็นดั่ง..ภูผาเดิม
ฝากลม..มาได้ไหม
ทะเลไกล..ส่งใจเสริม
ซัดคลื่น..รักมาเติม
ช่วยมาเพิ่ม..กำลังใจ
ภูผา..ถึงทะเล
ใจซวนเซ..และหวั่นไหว
อยากซบ..อบอุ่นไอ
ทะเลใจ..ภูผาคอย
.................................................
.................................................
ทะเล..เจ้าขา ภูผา..คิดถึง
เฝ้าฝัน..รำพึง ประหนึ่ง..ขาดใจ
ทะเล..เจ้าขา โหยหา..รู้ไหม
ฝากรัก..ห่มใจ แม้ไกล..ผูกพัน
..................................................
..................................................
14 มีนาคม 2548 15:35 น.
magic
บันทึก..สัญญา
บันทึก..ตัวอักษร
เป็นคำกลอน..ซ่อนความหมาย
รู้สึก..ที่มากมาย
ให้พี่ชาย..ได้รับฟัง
ข้อคิด..แฝงให้รู้
อยู่เพื่อสู้..สร้างความหวัง
อดทน..และจริงจัง
เป็นที่ตั้ง..การทำงาน
ใครเขา..จะชวนชั่ว
อย่าเมามัว..จงเมินผ่าน
จำไว้..ในสันดาน
หลักของงาน..คือความดี
ทุกสิ่ง..ที่เลวร้าย
หากทำลาย..ใจน้องนี้
บอกเล่า..พี่ทุกที
จะคอยชี้..อย่ากังวล
ดีใจ..มีพี่อยู่
ได้เรียนรู้..สู้ทุกหน
เกิดมา..ได้เป็นคน
ไม่ยอมจน..ทำสิ่งดี
บันทึก..ถึงคนไกล
บอกเอาไว้..ใจดวงนี้
ไม่ท้อ..ต่อชีวี
สัญญามี..ให้พี่ชาย
.................................
.................................
13 มีนาคม 2548 22:38 น.
magic
..กฎใด..
หากความเลว.. ในโลก.. ล้วนตัดสิน
ด้วยเพียงกฎ.. บนดิน.. ให้จบได้
ผิดมนุษย์.. มากมี.. และมากมาย
เกิดจนตาย.. ต้องหยุด.. ณ จุดใด
กฎหมายหรือ..ควบคุม..ให้อยู่นิ่ง
โลกความจริง..เป็นอยู่..ดูสงสัย
คนทำชั่ว..ลอยนวล..กวนหัวใจ
กฎหมายใช่..ศักดิ์สิทธิ์..คิดขึ้นมา
กฎสังคม..หรือเปล่า..เฝ้าคอยถาม
เปรียบเหมือนยาม..ดูแล..แต่เคหา
เมื่อพบเห็น..ความผิด..คิดตรวจตรา
หากกฎล้า..สังคมเถื่อน..ก็เยือนใจ
กฎแห่งกรรม..คำนี้..ที่ควรคิด
รู้ถูกผิด..รู้ดีชั่ว..ตัวสดใส
จิตสะอาด..บ้านน่าอยู่..เมืองวิไล
สังคมไทย..ย่อมหลุด..จุดแห่งกรรม
...................................................
..กฎใด..ไหนเล่า..เท่ากฎแห่งกรรม..
....................................................
3 มีนาคม 2548 14:45 น.
magic
ไล่
เด็กเอ๋ย..เจ้าเด็กน้อย
ซุกซนห้อย..โหนต้นไม้
ไร้ทุกข์..ให้เศร้าใจ
ร่าเริงได้..อยู่ทั้งวัน
ปีนป่าย..ไม่กลัวหล่น
เขาว่าคน..หรือลิงนั้น
ไล่จับ..ไม่เคยทัน
หลบเร็วพลัน..ชอบท้าทาย
กิ่งนี้..ไปกิ่งโน้น
ช่างผาดโผน..จนใจหาย
เก่งกล้า..วาดลวดลาย
คงตาลาย..หากไล่ตาม
หากเจ้า..คือความรัก
คงเหนื่อยนัก..ไล่ซักถาม
นานไหม..ให้ต้องตาม
กี่โมงยาม..ยอมเห็นใจ
วิธี..ใดกันหนอ
ฉันเฝ้ารอ..ด้วยสงสัย
ยอมลง..จากต้นไม้
เลิกซนได้..กันเสียที
ความรัก..เปรียบเด็กน้อย
เจ้าจะคอย..หลบหลีกหนี
หากไล่..ตามทุกที
หมดทางที่..ได้เชยชม
ขอมอง..อยู่อย่างนี้
ณ ตรงที่..พอสุขสม
หากแม้..รักภิรมย์
คงได้ชม..เข้าสักวัน
.......................................
แค่มอง..ก็ชื่นใจ
แล้วทำไม..ต้องวิ่งตาม..ล่ะ
.......................................
2 มีนาคม 2548 17:27 น.
magic
นักเอ๋ย..นักเรียน..เพียรหมั่น
ทุกวัน..ขยัน..ศึกษา
ค้นคว้า..ตำรับ..ตำรา
เสาะหา..วิชา..ใส่ตน
อาจตื่น..สายบ้าง..บางที
อาจมี..ที่ลืม..ฝึกฝน
อาจหลับ..เพราะง่วง..เต็มทน
อาจบ่น..การบ้าน..มากไป
อาจป่วย..ขาดเรียน..บางครั้ง
อาจตั้ง..ใจโดด..เหลวไหล
อาจสอบ..คะแนน..น้อยไป
อาจไม่..ส่งงาน..ตามวัน
แต่เรียน..มาด้วย..อึด.!!สู้
สร้างรู้..เพื่อสู่..สิ่งฝัน
ใกล้จบ..ก็ดี..ใจกัน
กว่านั้น..คือความ..ภูมิใจ
........................................................................................................
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_67429.php
........................................................................................................
หน้าส่วนตัว
1112
