1 พฤษภาคม 2547 22:43 น.
magic
เหนือยอดภูสู่เขาเจ้าว้าเหว่
เรือนรักเร่ร้างลาพาหม่นหมอง
ด้วยดวงใจเคยมีใครครอบครอง
กลายกลับต้องพลัดพรากจากกันไกล
โดดเดี่ยวนักรักนี้ที่มาร้าง
เพียงเส้นทางชะตาฟ้าขีดมาให้
น้ำตารินไหลรดหมดดวงใจ
ไม่มีใครรักษาได้..ใจของเรา
ปล่อยเวลาผ่านมาเนิ่นนานนัก
เพียงได้พักแค่กายใจยังเขลา
หาทางออกไม่ได้หนอใจเรา
ยังคงเศร้าอยู่อย่างนี้..ทุกวี่วัน
อีกนานไหมใจดวงนี้จะมีรัก
ได้รู้จักอุ่นไอใช่แค่ฝัน
รักหนอรักอยู่ไหน..แห่งใดกัน
โอ้..ตัวฉันคงไม่เจอ..เพ้อเดียวดาย
......................................................
30 เมษายน 2547 07:59 น.
magic
ทำไม.
มีเหตุผล.มากมายไม่อาจบอก
มิอยากตอก.เรื่องราวให้ร้าวฉาน
เผยออกไป.หัวใจกลัวร้าวราน
เพราะเคยผ่าน.เหตุการณ์ให้หวั่นใจ
ที่สำคัญ.ไม่อยากเล่าเจ้าก็ทุกข์
คงไม่สุข.ถ้าเราถมจมทุกข์ให้
และไม่อยากทำให้.ไม่สบายใจ
ห่วงมากมาย.หลายอย่างทางที่เดิน
ทุกข์เจ้าคลาย.เมื่อไรใจจะบอก
เพราะอยากตอก..ความรู้สึกมิห่างเหิน
อยากให้เจ้า.บินไปให้เพลิดเพลิน
ล้า..เหลือเกิน อย่ามีที่หัวใจ
นะคนดี..ทำไม..เก็บไว้ก่อน
เอ่ยคำวอน..ผ่านกลอน..ผ่อนให้หาย
อย่าโกรธกัน..นะเจ้า..มิตอบไป
รอหัวใจ..หายเหนื่อยเจ้า..เราบอกเอง
.
27 เมษายน 2547 08:25 น.
magic
ชีวิตที่ก่อเกิดกำเนิดนี้
ชีวิตที่พลาดพลั้งยังจำได้
ชีวิตที่เดินทางมาข้าฯ ผิดไป
ชีวิตใหม่อภัยได้ด้วยสังคม
คนเรานั้นก้าวย่างบนทางปิด
คนเรานั้นไม่ได้คิดผิดสะสม
คนเรานั้นทำบาปอาบระทม
คนต้องจมทุกขเวทนา
ชีวิตได้ก่อเกิดกำเนิดแล้ว
ชีวิตได้ผ่องแผ่วแนวทางหนา
ชีวิตได้ให้โอกาส กับ เวลา
ชีวิตข้าฯ ที่เหลือเพื่อสิ่งใด
เพื่อเริ่มต้นครั้งใหม่ที่ใหญ่ยิ่ง
ลืมทุกสิ่งที่ผิดคิดเดินใหม่
แดน ชั่ว ดี รู้แล้วแจ้งแก่ใจ
ชีวิตใหม่ เดินทางไหน ให้เลือกเอา
ชีวิตคน.
ชีวิตเพื่อลืม.แดนชีวิต
24 เมษายน 2547 17:11 น.
magic
เหนื่อยจังเลย..วันนี้
วันที่..มากมายสะสม
ปัญหา..มากมายใจระทม
คำชม..จากใครไม่มี
เหลียวมองรอบกาย..ไม่เห็น
ใครเป็นแรงใจ..ดวงนี้
เหนื่อยนัก..พักกายซะที
พรุ่งนี้..ค่อยว่าต่อไป
เหนื่อยนะ..แต่ไม่เคยท้อ
ยังรอ..ความหวังสดใส
สู้ สู้ สู้..ขอสู้ด้วยใจ
แม้ใครค่อนขอด...อดทน
คงมีสักวัน..ฝันสวย
อยู่ด้วยหัวใจ..ไร้หม่น
ยืนหยัดต่อไป..ไม่กังวล
เราก็คน..ทนกล้ามาตั้งนาน
.
18 เมษายน 2547 22:18 น.
magic
ฉันเดินอยู่ในโลกห้องสมุด
กว้างสุดสุดยิ่งใหญ่แสนไพศาล
มีหนังสือหลากหลายได้พบพาน
หยิบมาอ่านอักษรก่อนเข้าใจ
แต่เล่มหนึ่งพึ่งจับสดับอ่าน
อักษรสารผ่านตาพาพิสมัย
แสนลึกล้ำค้นหาน่าผจญภัย
เกินกว่าใจกล้าวางช่างเขียนมา
วางไม่ลงคงไม่วางว่างก็อ่าน
เพราะเป็นงานสานสุขสนุกหนา
แม้ยากจะเข้าใจในอักษรา
ก็ไม่กล้าไม่วางช่างแปลกใจ
อ่าน อ่าน อ่าน ต่อไปให้ลึกซึ้ง
แม้จะหนึ่งถึงสองปีกี่สมัย
หรือจะนานจนดับลับชีพไป
คงจะไม่วางหนังสือคือเพื่อนเรา
..................................................
..................................................
หน้าส่วนตัว
699
