11 มกราคม 2548 18:37 น.
magic
เมาเหล้า..เมารถ..หรือเมารัก
ไม่เมาเหล้า..แล้วแต่เรา..ยังเมารถ
ทรหด..หนทาง..ช่างเวียนหัว
เลี้ยวโค้งซ้าย..ย้ายโค้งขวา..ตามืดมัว
ใจเต้นรัว..กลัวอาเจียน..เพียรอดทน
ออกทำงาน..นอกพื้นที่..แต่ตีห้า
ลืมข้าวปลา..ใส่ท้อง..ร้องสับสน
เสียงโครกคราก..ป่วนปั่น..หวั่นกมล
ท่องอดทน..จงอดทน..พร่ำบ่นไป
มองข้างทาง..หลักกิโล..โชว์ระยะ
เอาหล่ะว่ะ..อีกหน่อย..คงคอยไหว
อย่าพึ่งพ่น..ของเก่า..เฝ้าทำใจ
สวดมนต์ไป..ถึงที่..พอดีจริง
โซซัดเซ..ลงรถ..หมดเลยมาด
หน้าซีดผาด..เป็นลม..ล้มลงกลิ้ง
รู้สึกตัว..อีกครั้ง..นั่งเอนพิง
ข้างกายอิง..ไออุ่น..ไม่คุ้นตา
มาโบกพัด..ให้เย็น..เป็นเช่นหมอ
ไม่รีรอ..ดูแล..แคร์รักษา
ช่วยบีบนวด..ผ่อนคลาย..ได้กินยา
พอสร่างซ่า..สบตา..ประหม่าอาย
หายเมารถ..แล้วแต่เรา..ยังเมารัก
อยากรู้จัก..คุ้นเคย..เผยความหมาย
คุณหมอยา..รักษา..คนตาลาย
เป็นหมอใจ..คงหาย..ได้ถาวร
............................................................
ไม่เมาเหล้า..แต่เมารถ..จนเมารัก..
............................................................
3 มกราคม 2548 20:20 น.
magic
วันมหัศจรรย์
มหัศจรรย์..วันหนึ่ง..ฤดูหนาว
แสงวับวาว..ลอยมา..พาฉงน
เป็นละออง..กระจ่าง..กลางสกล
ในบัดดล..กลายกลับ..หายลับไป
ปรากฏร่าง..ภูตน้อย..ค่อยขยับ
ปีกกระชับ..กางโบก..โลกสดใส
ส่งสายตา..อ่อนโยน..ยิ่งจริงใจ
ยิ้มละไม..มุมปาก..ฝากวาจา
โอ้.! แม่สาว..ชาวป่า..ข้าคือมิตร
มาลิขิต..ฝันงาม..ที่ตามหา
พึงประสงค์..สิ่งใด..ให้บอกมา
พรนำพา..เพียงเจ้าเอ่ย..เฉลยคำ
จึงออกปาก..จากใจ..ใฝ่หรรษา
ย้อนเวลา..เป็นไหม..อย่าได้ขำ
เพราะคิดถึง..วัยเด็ก..อยู่ประจำ
สุขสุดล้ำ..ตามฝัน..กับวันเยาว์
พอกล่าวจบ..สบตา..เวลาหมุน
ไอละมุน..อุ่นใจ..ได้คลายเหงา
ภูตดั่งเพื่อน..ผ่านกาล..มานานเนาว์
แล้วสองเรา..ก็ย้อนคืน..ฝืนนาฬิกา
ณ ทุ่งกว้าง..กลางไพร..ได้มาหยุด
มองเห็นภูต..เก็บปีก..ซีกซ้ายขวา
แล้วโบกมือ..สัญญาณ..ผ่านนภา
แมลงปอ..สีแดงจ้า..มาเทียบรอ
คนบังคับ..ควบคุม..ไม่หนุ่มนัก
หน้าพยัก..เชิญชวน..ม่วนกันหนอ
หาไม้ใหญ่..ให้ป่า..อย่าช้ารอ
แมลงปอ..แดงเก่า..เราพาไป
เสียงสะอึก..อึกอึก..นึกหวาดหวาด
แมลงปอ..อืดอาด..พลาดเสียวไส้
ชักกะตุก..อุกอุก..จุกหรือไง
ผู้โดยสาร..หนักไป..อย่างไรกัน
พาวกวน..เวียนไป..ทั่วไพรกว้าง
แวะโน้นบ้าง..นี่บ้าง..ตามทางฝัน
พอใกล้ค่ำ..ยามเย็น..เร้นตะวัน
บ้านต้นไม้..แห่งนั้น..อาหารเย็น
ช่างงดงาม..นางไม้..สวยรายล้อม
ดูแลพร้อม..ข้าวปลา..มาให้เห็น
พูดทักทาย..หยอกล้อ..พอได้เป็น
หัวใจเต้น..หรือเปล่า..เล่าภูตเอย....
เย้า..มิตรใหม่..ด้วยใจ..นึกสนุก
เลยไปผูก..สัมพันธ์..แม่ขวัญเอ๋ย
นางเนื้อใด..ไร้คู่..เคียงชู้เชย
เรามาเอ่ย..ฝากเพื่อน..ในเรือนใจ
ภูตแก้มแดง..แกล้งจับ..ขยับปีก
ค่อยหลบหลีก..สายตา..คราหวั่นไหว
พอแล้วเกลอ..อย่าเผลอ..พูดออกไป
สัญญาใจ..พาเที่ยวต่อ..อย่าล้อกัน
เจ้าภูตน้อย..โบกสะบัด..พัดแสงส่อง
ลอยละล่อง..ท่องเมือง..มะเลืองฝัน
แสงพระธรรม..งามจิต..นิจนิรันดร์
สดับพลัน..ความสุข..คลายทุกข์ใจ
แม้ฟ้ามืด..แสงดาว..เจ้าครองฟ้า
ไร้เมฆา..บดบัง..สว่างไสว
ภูตกับเรา..ผูกมิตร..ชิดจริงใจ
คือเพื่อนไซร้..แม้ต่าง..และห่างกัน
วันสุดท้าย..เวลา..ที่ย้อนกลับ
แสงลาลับ..จับไม้..คลายความฝัน
โบกมือลา..เจ้าภูตน้อย..ร้อยชีวัน
มหัศจรรย์..หนึ่งปี..ที่ผ่านมา....
............................................................................
ยังประทับใจไม่หาย....
กับวันมหัศจรรย์ของฉัน....มันคือฝันที่สวยงามเสมอ
............................................................................
25 ธันวาคม 2547 08:36 น.
magic
คำตอบ..ของหัวใจ
กระดาษ..สีชาเก่า
มองเห็นเงา..ของเจ้าของ
รอยยิ้ม..ที่น่ามอง
ยามเมื่อจ้อง..ต้องหัวใจ
ปากกา..น้ำเงินอ่อน
เขียนบทกลอน..ซ้อนรักใส
ให้รู้..ถึงความใน
เก็บเอาไว้..นะคนดี
รอยจูบ..ประทับไว้
เก็บดวงใจ..ให้ตรงนี้
ใส่ซอง..ตรองฤดี
คำตอบมี..ค่อยตอบมา
เวลา..เลยพ้นผ่าน
ไปตามกาล..ฉันห่วงหา
อยู่ไหน..ช่างไกลตา
กลับเถิดหนา..อย่าให้รอ
บันทึก..ที่หัวใจ
เตรียมรักไว้..ให้ตามขอ
คำตอบ..ที่เธอรอ
ช้าไหมหนอ..ฉันรักเธอ
...............................................
คำตอบ..ของหัวใจ
ถึงคนที่ไกล..ไกลเหลือเกิน
...............................................
24 ธันวาคม 2547 13:13 น.
magic
ถึง..ดอกรักในเมืองกรุง
ฉันเพียง..ดอกไม้..ไร้ค่า
ในป่า..รกร้าง..ทางเหงา
รอวัน..โรยรา..คือเรา
จะเฝ้า..โดดเดี่ยว..เกี่ยวใคร....(ฮึ.!!)
ไหนเล่า..จะเหมือน..บางคน
ใจซน..ซุกซ้อน..อ่อนไหว
อาทร..อ้อนรัก..เรื่อยไป
ดอกไม้..อะไร..เปรียบดี
อ๋อ..ใช่ !!..ดอกรัก..เมืองกรุง
ลอยฟุ้ง..มาลัย..บายศรี
เป่ามนต์..ดลใจ..สตรี
วจี..น้ำตาล..ยังอาย
นั่นรัก..นี่รัก..จักวุ่น
หัวหมุน..คอยลุ้น..ใจหาย
สับราง..ไม่ทัน..ตาลาย
หัวส่าย..ตาเหล่..เก๋จริง
ดอกเอ๋ย..ดอกรัก..ในกรุง
คงยุ่ง..กว่าฉัน..หลายสิ่ง
ไม่มี..โอกาส..เหี่ยวจริง
เพราะหญิง..ทุบช้ำ..ในตาย
........................................................................................................
มิได้มีเจตนาพาดพิงถึงใคร..แต่จงใจตอบกลับค่ะ
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_68115.php
.......................................................................................................
23 ธันวาคม 2547 16:14 น.
magic
จับมือ
มือกุมมือ..ถือไว้..ให้คงมั่น
มือน้อยนั้น..เริ่มหัด..คัดขีดเขียน
มือยังใหม่..พึงได้..เริ่มพากเพียร
มือนักเรียน..ตัวนิด..คิดก้าวไกล
จับให้เคลื่อน..เลื่อนตาม..งามเส้นปะ
จับจังหวะ..ยึดหยุ่น..ลุ้นดีไหม
จับดินสอ..สองมือ..ถือด้วยใจ
จับกันไว้..ให้อุ่น..คุ้นวิชา
มือเริ่มปล่อย..แล้วจับ..จับแล้วปล่อย
มือน้อยน้อย..โย้ไป..ไม่ตรงหนา
มืออบอุ่น..คุ้นเคย..เลยนำพา
มือเล็กอย่า..ใจร้อน..ค่อยผ่อนปรน
จับแค่เพียง..เริ่มสอน..ตอนหัดใหม่
จับเอาไว้..เป็นทาง..ต่างฝึกฝน
จับประคอง..ต้องเพียร..เขียนด้วยตน
จับใจค้น..วิชา..อย่าดูดาย
มือของเจ้า..คงต้อง..ลองถูกผิด
มือลิขิต..ภาษา..ค่ามากหลาย
มือคือใจ..ใจคือมือ..ถือจนตาย
มือเจ้าไซร้..ดีชั่ว..ตัวรู้ดี
........................................................................
เมื่อเริ่มต้นสิ่งใดนั้น ย่อมมีคนคอยประคองเสมอ
แต่..คนเราย่อมไม่มีคนที่คอยประคองไปทั้งชีวิต
.......................................................................
หน้าส่วนตัว
6127
