12 พฤษภาคม 2553 18:17 น.

" ช่างไม่รู้เลย "

ในแววตาอ่อนโยนที่เฝ้ามอง...
กับสายตาหลบซ่อนที่ฟ้องว่าห่วงหา
แอบยิ้มจางๆให้เธอทุกครั้ง...บางเวลา
ทุกครั้งที่เธอเริงร่า...เป็นสุขใจ

ในแววตาของเธอที่อ่อนโยนสุกใส
บ่งบอกไม่เคยรับรู้อะไร...จากใจฉัน
รู้สึกดีดีสัมผัสที่มี...ให้แก่กัน
รู้สึกได้เพียงแค่เพื่อนเท่านั้น...ฉันเข้าใจ

ฉันเหมือนหนังสือเล่มเดิมที่เธอเคยมองผ่าน
เหมือนหนังสือที่เธอไม่เคยสนใจจะอ่าน...หยิบวางไว้
สำหรับฉันคำว่าเพื่อนที่มอบให้...มันค้ำคาใจ
ไม่เคยรู้เลยใช่ไหม...ว่าเพื่อนคนนี้มันเปลี่ยนไป
" เพราะเธอ "