8 เมษายน 2547 04:05 น.
M.BLACK ROSE.
มากเกินความพอดี
หวานมาก มากไป ก็ไม่ซึ้ง
คิดถึงมาก มากไป ใจจึงเหงา
เมาหนัก หนักไป เป็นขี้เมา
รักเขามาก มากไป ทรมาน
ให้มาก มากไป จะไร้ค่า
เสียน้ำตา มากไป ไม่สงสาร
ขอมาก มากนัก น่ารำคาญ
นานมาก มากไป คงไม่ดี...
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
-----------------------------------------------------
7 เมษายน 2547 03:06 น.
M.BLACK ROSE.
เพื่อนรักทั้งสาม...
เพื่อนฉันมีมากนัก
แต่เพื่อนรักมีเพียงสาม
เป็นสหายใกล้ชิดติดตาม
แต่ต่างยามต่างเวลามาเยี่ยมเยือน
เพื่อนฉันคนหนึ่ง ชื่อ ความหิว
มารอคิวทันทีที่เงินหมด
วันไหนจน วันนั้นนั่งรันทด
วันไหนอด เพื่อนจะมาไม่ช้าเลย
สนิทสนมมานานนัก
รู้จักกันมานานโข
เป็นเพื่อนกันมาแต่เล็ก...จนโต
ทุกวันนี้ยังเต๋โต๋มาหากัน
วันใด...ไม่มีเงินในกระเป๋า
พอตื่นเช้า...เพื่อนก็มารอฉัน
บางคราเพื่อนก็มาตั้งค่อนวัน
สนิทกันจนชินชาน่าช้ำใจ
มานอนนิ่งอิงแอบแนบที่ท้อง
มาร้องเพลง...จ๊อก จ๊อก เสียงสดใส
ถ้าฉันมีข้าวกิน เพื่อนก็ไกล
สวนกันมา สวนกันไป...กับเงินตรา
เพื่อนอีกคนของฉัน คือ ความเหงา
เพื่อนที่มาเยี่ยมเราอยู่เสมอ
เวลาใดไม่มีใคร ไม่มีเธอ
เจ้าเพื่อนเกลอคนนี้ก็รี่...มา
สวัสดีความเหงาเจ้าเพื่อนเก่า
เพื่อนกลับมาเยี่ยมเราอีกหน
เพื่อนคอยห้ามเตือนให้ฉันระวังตน
เพราะผู้คนยังสับสนหวาดระแวง
เพื่อนของฉันอีกคนก็มิตรแท้
แม้ว่ายัง...ไม่สนิทนัก
เพียงแค่พอเริ่มจะรู้จัก
เคยทายทักกันบ้างบางอารมณ์
เพื่อนคนนี้...มีชื่อว่าความบ้า
เพื่อนให้สัญญา จะมาหา
ถ้าคนยังวัดคนด้วยเงินตรา
คนยังเข่นฆ่าคนด้วยสงคราม
ถ้าคนดีทำดีชีวิตแย่
ถ้าความดี ยังเป็นฝ่าย ที่แพ้พ่าย
ถ้าคนมี ขี่คนจน เหมือนวัวควาย
เพื่อนคงได้กลับมาไม่ช้านาน
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
-------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
1055
