8 มีนาคม 2547 20:42 น.
M.BLACK ROSE.
ดับหัวใจ
ถ้าอารมณ์เดินสวนกันแต่วันนี้
ก็ควรที่จะดับไฟให้สนิท
ดับอารมณ์ ศรัทธา ค่าความคิด
ดับหัวใจชั่วนิจนิรันดร
ฉันยอมรับว่าโง่แม้โตแล้ว
โง่จนไม่มีแววเธอต้องสอน
โลก ความจริง หน้ากาก ฉากละคอน
ฉันมันอ่อนกว่าเธอเสมอมา
เรื่องความคิดสอนกันมันสอนอยาก
ฉันมันมากความฝันอันไร้ค่า
โลกของฉัน ฝันของฉัน มันมายา
ฆ่าฉันเลยดีไหมคนงามราชบุรี
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
8 มีนาคม 2547 15:57 น.
M.BLACK ROSE.
น้าตาแห่งความน้อยใจ
น้ำตาแห่งความน้อยใจมันไหลเอ่อ
คิดถึงเธอเกินจะห้ามหักไหว
ความเจ็บปวดทรมานเฝ้าผลาญใจ
เหมือนคนไข้ขาดหมอนอนรอยา
เมื่อรู้ตัวว่าพลาดความหมายหมด
สุดรันทดหัวใจอาลัยหา
เธอผู้ซึ่งฉันรักปักอุรา
ใยเธอมาฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็น
ฉันทำผิดสิ่งใดให้เธอโกรธ
จึงลงโทษฉันนักหนักเหลือเข็ญ
หนักเหลือจนเลือดใจไหลกระเด็น
เธอเลือดเย็นชินชาไม่ปรานี
เมื่อไม่รักแล้วไฉนไยไม่บอก
มาลวงหลอกฉันไว้ทำไมนี่
หลอกให้ฉันหลงรักเฝ้าภักดี
แล้วขยี้ใจดับจนยับเยิน
รักที่ฉันมอบเธอนั้นมันมากแสน
เธอตอบแทนด้วยการร้างและห่างเหิน
มันสิ้นสุดลงแสนง่ายดายเสียเหลือเกิน
กับทางเดินรักเราที่ยาวนาน
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม
8 มีนาคม 2547 04:04 น.
M.BLACK ROSE.
ุfont ปลุกต้นฝัน
หว่านความรักลงที่นั่น
ปลุกต้นฝันในใจเจ้า
รินรดน้ำค่ำช้า
เด็ดใบเศร้าทิ้งไป
บำรุงรากด้วยรัก
กิ่งโน้มหนักอ่อนไหว
รอผลหวานแม้นานไกล
โคนต้นใหม่มั่นคง
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
8 มีนาคม 2547 03:13 น.
M.BLACK ROSE.
เจ็บใจ
เจ็บคราวนี้ต้องทนเก็บเอาไว้
ฉันจะไม่ยอมเจ็บใหม่เข้าใจไหม
เรื่องที่ผ่านมาแล้วให้ผ่านไป
เก็บเอาไว้ทำไมเสียเวลา
จะไม่ยอมพูดต่อให้ซ้ำซาก
ยังไม่อยากจะเจ็บเป็นครั้งสอง
จะไม่ให้น้ำตามันไหลนอง
ไม่อยากจองความเจ็บปวดรวดร้าวใจ
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
8 มีนาคม 2547 03:03 น.
M.BLACK ROSE.
จบชีวิต..
เพราะชีวิตขีดเส้นเป็นเหมือนบาป
หรือถูกสาบให้ประสบพบผิดหวัง
ความใฝ่ฝันพลันสิ้นรักภินท์พัง
เคราะห์ประดังทุกข์กระหน่ำช้ำสุดทน
คงถูกสาบให้เกิดมาต้องอาภัพ
จึงได้รับความยับย่อยสักร้อยหน
รันทดท้อต่อความเศร้าร้าวกมล
ฝืนหมองหม่นทนเขาหมิ่นเหมือนสิ้นคิด
ถูกชีวิตหยิบยื่นแต่ขื่นขม
ทุกข์ระทมสะอื้นอั้นตันดวงจิต
ขาดคนปลอบดวงกมลคนไร้มิตร
ฉันมีสิทธิ์เพียงแต่แค่คนรอง
จึงขออยู่อย่างหัวใจที่ไร้รัก
จะสู้หักห้ามกมลไม่หม่นหมอง
จะขออยู่อย่างเศร้าเศร้าเข้าครอบครอง
จะไม่ร้องร่ำให้ใครเวทนา
เพราะหัวใจมันชาชินสิ้นรู้สึก
จึงไม่นึกฝากใจหรือใฝ่หา
เพราะจำเจกับความช้ำและน้ำตา
จนรู้ว่าค่าของเราเท่าผงดิน
แล้วจะบ่นไปใยให้ใครหยัน
สู้รอวันร่างลับดับลมสิ้น
จะทอดร่างอย่างสงบลบราคิน
กว่าชีวินถูกกลบลบความจริง
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
หน้าส่วนตัว
802
