9 มีนาคม 2547 02:59 น.
M.BLACK ROSE.
รักเผื่อเลือก
เรารักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก
เขารักเผื่อเลือกหารู้ไม่
รู้ก็รู้ก็จะรักจะทำไม
รู้ว่าเขาไม่รักเราคือความจริง
เธอคงคิดว่าตัวเรานั้นไรค่า
เราก็ฆ่าตัวเองยิ่งใจหาย
ฆ่าเพราะรักไม่จริงทุกสิ่งตาย
เธอจึงฆ่าเราได้อย่างเลือดเย็น
เรานั้นมองบนท้องฟ้านภาจิต
ไร้ดาวชิดติดฟ้าเป็นหนักหนา
มีแต่จันทร์หนึ่งดวงก็อุรา
เป็นเพราะว่าชื่อเธอคล้องกับจันทร์
อยากจะขอสามสิ่งในชีวิต
หนึ่งอยากให้เธอเป็นจิตมิรู้หาย
สองอยากให้เธอเป็นสุขอยู่สบาย
สามอยากได้ความจริงใจในตัวเธอ
เราคงเป็นคนที่เลวมหาชาติ
เลว เลว ชาติไม่มีดีโธ่ไอ้เลว
คงเป็นคำพูดที่ดีสำหลับเธอ
คงเป็นเธอคนเดียวที่ว่าเรา
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
----------------------------------------------------
9 มีนาคม 2547 02:13 น.
M.BLACK ROSE.
ปวดใจ..
ให้เป็นไข้ปวดหัวตัวหนาวสั่น
ให้ปวดฟันปวดท้องนอนร้องไห้
ให้เป็นนิ่วเป็นเหน็บเจ็บเจียนตาย
ปวดอะไรทนได้เว้นไว้ใจ
ให้ความดันบั่นทอนนอนไม่หลับ
ให้หมอจับฉีดยาห้าสิบเข็ม
ให้ผ่าตัดเอาเลือดเชือดเถือเอ็น
ขออย่าให้ใจเป็นเช่นนี้เลย...
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
-------------------------------------------------
9 มีนาคม 2547 01:52 น.
M.BLACK ROSE.
เพื่อนเอย
เพื่อนเอย เพื่อนรู้ บ้างไหมว่า
ความรักนั้น มีค่า สักแค่ไหน
รักแท้นั้น ก่อเกิด จากสิ่งใด
ถ้าไม่รู้ ไม่เป็นไร จะบอกเอง
รักนั้นคือ การห่างไกล ใจเพ้อถึง
คิดคำนึง ซึ่งกันและกัน ไงคนเก่ง
ยากยิ่งนัก จะบอกเล่า ต้องเจอเอง
แต่หากรัก อย่ากลัวเกรง ความเสียใจ
คิดถึงเธอ เธอ เธอ เธอคงรู้
อยากบอกเธอ ยามไรคู่ ใจโหยไห้
ที่รักก็ เพราะรัก คงเข้าใจ
ฉันบอกแล้ว ซึ้งบ้างไหม ใจคนดี..
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
------------------------------------------------------------
8 มีนาคม 2547 20:42 น.
M.BLACK ROSE.
ดับหัวใจ
ถ้าอารมณ์เดินสวนกันแต่วันนี้
ก็ควรที่จะดับไฟให้สนิท
ดับอารมณ์ ศรัทธา ค่าความคิด
ดับหัวใจชั่วนิจนิรันดร
ฉันยอมรับว่าโง่แม้โตแล้ว
โง่จนไม่มีแววเธอต้องสอน
โลก ความจริง หน้ากาก ฉากละคอน
ฉันมันอ่อนกว่าเธอเสมอมา
เรื่องความคิดสอนกันมันสอนอยาก
ฉันมันมากความฝันอันไร้ค่า
โลกของฉัน ฝันของฉัน มันมายา
ฆ่าฉันเลยดีไหมคนงามราชบุรี
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
8 มีนาคม 2547 15:57 น.
M.BLACK ROSE.
น้าตาแห่งความน้อยใจ
น้ำตาแห่งความน้อยใจมันไหลเอ่อ
คิดถึงเธอเกินจะห้ามหักไหว
ความเจ็บปวดทรมานเฝ้าผลาญใจ
เหมือนคนไข้ขาดหมอนอนรอยา
เมื่อรู้ตัวว่าพลาดความหมายหมด
สุดรันทดหัวใจอาลัยหา
เธอผู้ซึ่งฉันรักปักอุรา
ใยเธอมาฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็น
ฉันทำผิดสิ่งใดให้เธอโกรธ
จึงลงโทษฉันนักหนักเหลือเข็ญ
หนักเหลือจนเลือดใจไหลกระเด็น
เธอเลือดเย็นชินชาไม่ปรานี
เมื่อไม่รักแล้วไฉนไยไม่บอก
มาลวงหลอกฉันไว้ทำไมนี่
หลอกให้ฉันหลงรักเฝ้าภักดี
แล้วขยี้ใจดับจนยับเยิน
รักที่ฉันมอบเธอนั้นมันมากแสน
เธอตอบแทนด้วยการร้างและห่างเหิน
มันสิ้นสุดลงแสนง่ายดายเสียเหลือเกิน
กับทางเดินรักเราที่ยาวนาน
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม
หน้าส่วนตัว
1131
