4 พฤษภาคม 2548 02:27 น.
>LuV
ภายในเขาวงกตมืดมาก ฉันมองอะไรไม่เห็นนอกจากแสงไฟระเรื่อจากไฟฉายที่โคจิถืออยู่ ตอนนี้ฉันเดินตามหลังโคจิอยู่
อ๊ะ! ฉันร้องด้วยความตกใจเพราะมีมือมาโอบเอวของฉัน มือนั้นก็คือมือของตาบ้าโคจิอีกอ่ะแหละ
นายทำอะไรของนาย ฉันพูดด้วยความฉุน
ก็เธอเดินช้าเหลือเกินนี่
เดินช้าก็บอกสิ ไม่ต้องทำแบบนี้
บอกแล้วเธอจะทำตามฉันมั๊ย อันนี้ก็จริงนะ เชอะ!ทำมาเป็นรู้ดีเหรอยะ แต่ก็ไม่ต้องโอบเอวกันก็ได้
แล้วอีกอย่าง ... ฉันไม่อยากออกจากที่นี่เป็นคู่สุดท้าย
เหรอ...นายไม่ได้กลัวโดนหักคะแนนหรอกหรอ ฉันรู้ทันนายย่ะ
หึ....นั่นก็อีกเหตุผลหนึ่ง ตานี่พูดเสร็จแล้วก็เร่งฝีเท้าเดินอย่างเร็ว กลัวโดนหักคะแนนเหลือเกินน๊ะ
*****************************************
นี่นายจะรีบเดินไปไหนของนายเนี่ย
......
นี่
.....
ฉันพูดกับนายน๊ะ
.....
เฮ้!...หูหนวกรึไง ฉันตะโกนพูดใส่หู ตาบ้านี่ก็ยังไม่ตอบอะไรมา
จะให้ฉันพูดอยู่คนเดียวรึไง
.....
โคจิ! ฉันรำคาญเลยตะโกนออกไปสุดเสียง เสียง
มีอะไร หนอย! กว่าจะตอบไม่เรียกชื่อก็ไม่หันเหรอ...จะมากไปแล้วนะ
ชั้นเรียกนายตั้งนานทำไมเพิ่งจะมาตอบ
.....
โคจิ...ฉันพูดกับนายอยู่นะ ฉันคุยกับตานี่ไปพร้อมๆกับโดนลากไปอย่างเร็วเรื่อยๆ
เธอมีไรก็พูดมาสิ ฉันรอฟังตั้งนานแล้ว หน้าตาเฉยเลยนะ...ทำให้คนอื่นรำคาญเนี่ยความสุขนายเลยใช่มั๊ย
ฉันถามว่า..จะรีบเดินไปไหน
ถามอะไรโง่ๆของเธอหละ...ก็รีบเดินหาของให้เจอจะได้ออกจากที่นี่ได้เร็วไง อ่อหรอ???รีบโดยการลากฉันไปแบบนี้เนี่ยนะ
หรอ...งั้นนายก็ปล่อยฉันได้ แล้วนายก็เดินแบบรีบๆของนายไปคนเดียวเลยละกัน
......
นี่ ฉันเรียกโคจิแล้วก็ตีลงไปที่แขน
โอ๊ย!
เธอเป็นไรของเธอ อยู่ดีดีก็มาตีคนอื่น สนุกนักรึไง ฟังจากน้ำเสียงท่าจะโกรธแฮะ -_-;; ก็ช่วยไม่ได้ไม่ยอมตอบฉันเองนี่
ก็เวลาฉันถาม ทำไมนายไม่ตอบหละ
เอ่าหรอ...ฉันไม่เห็นได้ยินเลยว่าเธอถามฉัน ได้ยินแต่ถามคนชื่อ นาย อะไรของเธอน่ะ โอ๊ย...อะไรกันแค่นี้เองอ่ะเหรอ
นี่ อย่ามากวนกันได้มั๊ย
ฉันกวนเธอซะที่ไหน....ฉันมีชื่อของฉัน เธอก็ไม่เรียก
กะ...ก็............ ฉันเถียงไม่ออกเลยแฮะ แต่ประโยคหลังทำไมน้ำเสียงของโคจิฟังดูจ๋อยๆไปล่ะ ++ฉันคิดมากไปอีกแล้วล่ะมั้ง
ก็อะไรว่ามาสิ...
.....
เงียบทำไมล่ะ จะพูดอะไรก็พูดสิ จะได้รีบๆเดิน รู้ทั้งรู้ว่าฉันเถียงไม่ออก......ยังมาถามอะไรอีกเนี่ย
ฉันไม่มีอะไรจะพูดซะหน่อย
อืม....งั้นก็ไปได้แล้ว พูดเสร็จก็โอบฉันแล้วก็เดินไปต่อ.... ก็ได้ครั้งนี้ชั้นยอมนายก็ได้...เพื่อคะแนน หึหึ T_T
***********************************************
นี่เธอเดินดีดีได้มั๊ย โคจิพูดว่าฉัน...
ก็เดินดีดีแล้วนี่
ดีได้แค่เนี้ยเองเหรอ
จะเอายังไงหละ...ก็นายเล่นโอบฉันไว้แบบนี้ ฉันก็เดินไม่ถนัดน่ะสิ แล้วนายก็เดินเร็วยังกับหนีตายงั้นแหละ
งั้นก็ความผิดฉันอ่ะสิ
......
งั้นขอโทษละกันนะครับคุณผู้หญิง โคจิพูดขอโทษแล้วก็ปล่อยมือออกจากตัวฉัน ปล่อยได้ซะที...ตาบ้าเอ๊ย...วันนี้ฉันคงต้องอาบน้ำล้างนานๆซะหน่อยแล้ว
แล้วนี่เธอไม่คิดจะช่วยกันหาเลยรึไง
ก็มันมืดนี่ มองอะไรไม่เห็นเลย จะไปเจอได้ยังไง
อ่อหรอ....ก็เลยไม่หางั้นสิ ดีจังนะคับ... ทำมาเป็นพูดประชดเหรอ+นายเก่งนักไม่ใช่รึไงก็หาไปคนเดียวสิ
ฉันและโคจิเดินกันอยู่นานก็ยังไม่เจอแผ่นป้ายที่ต้องหา ไม่รู้ว่าจะมีคู่อื่นหาเจอและออกไปข้างนอกกันรึยัง แต่ฉันว่าคู่ฉันกับตาบ้านี่คงต้องออกคู่สุดท้ายแน่ๆเลย -_-;;
อ๊ะ!นั่นโคจิ ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างเป็นสีเรืองแสงก็เลยเรียกแล้วชี้ให้โคจิดู (คราวนี้ฉันต้องเรียกชื่อตานี่ ไม่งั้นคงจะไม่พูดตอบฉันอีกแน่)
ห๊ะ!มีอะไร โคจิมองไปตามมือที่ฉันชี้ มันคืออะไรอ่ะ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...ลองเดินเข้าไปดูกันมั๊ย มันอาจจะเป็นป้ายที่เราหาอยู่ก็ได้
อืมๆ....
แล้วฉันก็เดินเข้าไปดูพร้อมกับโคจิ เพื่อให้รู้แน่ชัดว่ามันเป็นอะไร
นี่ใช่ป้ายที่หากันอยู่รึป่าว ฉันถามโคจิเพื่อให้ชัวร์ว่าใช่ไม่ผิดอัน
อืม...ใช่
เย้ ๆๆๆๆๆๆๆ......^O^ ฉันร้องออกมาด้วยความดีใจสุดๆเพราะฉันจะได้ออกไปจากที่มืดๆนี่ซะที
ดีใจเวอร์ไปรึป่าวเรมิ
ฮึ!ในเมื่อเจอป้ายแล้วฉันว่าเรารีบออกไปจากที่นี่เถอะ
รังเกียจที่จะอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยหรอ นายถามคำถามบ้าๆอะไรออกมาให้ฉันตอบลำบากล่ะเนี่ย++แล้วถ้าฉันตอบตามความจริงไป จะดูทำร้ายจิตใจตานี่ไปรึป่าวน๊ะ
กะ...ก็....ตอนแรกเห็นนายรีบเดินเพื่อที่จะได้ออกจากที่นี่ได้เร็วไม่ใช่เหรอ นี่ก็เจอของแล้วไง ...ก็ควรจะรีบๆออกไปไม่ใช่รึไงล่ะ
...... ไม่มีเสียงตอบจากโคจิแต่กลายเป็นว่าคราวนี้ฉันโดนโคจิลาก กระชากฉัน นี่นายไม่กลัวล้ม รึกลัวไปชนอะไรบาดเจ็บบ้างรึไง ไม่ใช่นายคนเดียวน๊ะ ฉันจะพอยซวยไปด้วยรู้บ้างมั๊ยเนี่ย
************************************************
โอ๊ะ! ฉันร้องออกมาเพราะจู่ๆโคจิก็หยุดวิ่งทำให้ฉันที่โดนลากต้องกระแทกเข้ากับหลังที่แข็งของตานี่
จะบ้ารึไง...อยู่ดีๆก็หยุด...เป็นอะไรของนายอีกเนี่ย อ๊ะ...หวังว่าคงตอบฉันนะ...ฉันเผลอเรียกนายออกไป++เฮ้อ!อะไรของฉันเนี่ย
น่าจะใกล้ถึงทางออกแล้ว...ก็เลยจะให้เธอเดินเอง....แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่ลากเธอออกมา ........... ตานี่เป็นอะไรไปเนี่ยอยู่ดีๆ ต่อมสุภาพบุรุษแตกออกมารึไง
อะ...อืม...ไม่เป็นไร
แล้วฉันกับโคจิก็เดินออกไปจาก เขาวงกต นำป้ายที่ได้ไปให้กับอาจารย์แล้วอาจารย์ก็จะจดบันทึกลงคะแนนให้ คู่ของฉันกับโคจิไม่ได้ออกมาเป็นคู่แรกจริงๆด้วย ++ฉันรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ มันเป็นเพราะฉันรึป่าวน๊ะที่ทำให้ตานั่นต้องเสียคะแนนที่สุดหวงไป แล้วฉันจะต้องไปขอโทษด้วยรึป่าวอ่า -_-!!
โคจิ ฉันเรียกโคจิที่เดินนำหน้าฉันไป
มีอะไร เขาหยุดและหันมา เขาทำหน้าตาดูแปลกไปยังไงไม่รู้
อะ...เอ่อ...ฉันขอโทษนะ ฉันเดินเข้าไปหาเขา
ขอโทษ???...เรื่องอะไร
ก็ที่ทำให้ต้องเสียคะแน...... ฉันยังพูดไม่ทันจบ
ถ้าเป็นเรื่องนั้น....ช่างมันเถอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอ เขาพูดแค่นี้แล้วก็เดินนำฉันไปยังห้องประชุมโดยไม่พูดอะไร++ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไรไป !!!!????
********************************************
25 เมษายน 2548 14:00 น.
>LuV
เช้าวันใหม่ที่มีอากาศแจ่มใส เสียงนกร้องอยู่นอกระเบียง ฉัน ยูโกะ และฮันจัง เรา3คน กำลังแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปทำกิจกรรมกัน++ไม่มีนักเรียนคนไหนรู้เลยว่าอาจารย์จะให้ทำอะไรบ้าง และฉันก็ได้เตรียมใจไว้แล้วกับสิ่งที่จะต้องเจอในการทำกิจกรรมครั้งนี้
เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วพวกเราทั้ง 3 คนก็รีบไปที่ห้องประชุมทันที เพราะกลัวว่าถ้าไปสายก็จะโดนทำโทษ และฉันก็ต้องโดนโอซึมิ โคจิว่าเอาแน่ๆ
อรุณสวัสดิ์ นักเรียนทุกคน เมื่อฉันมาถึงที่ห้องประชุมก็ได้ยินอาจารย์กำลังพูดทักทายนักเรียนและก็เริ่มบอกรายละเอียดของกิจกรรม
อาจารย์คิดว่าพวกเธอคงจะมาพร้อมกันหมดแล้วนะ อาจารย์จะเริ่มให้คะแนนตั้งแต่เช้านี้เป็นต้นไป ดังนั้นขอให้พวกเธออยู่กับคู่ของตนเอง
อาจารย์ยังพูดไม่ทันจบ ในห้องประชุมก็มีเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวขึ้นมาทันที นักเรียนทุกคนก็แยกย้ายไปหาคู่ของตนเอง เพราะฉะนั้นฉันก็ด้วย เบื่อที่สุดเลย-_-"
หวัดดี เรมิ โอซึมิ โคจิทักฉันเมื่อเขาเห็นฉัน
หวัดดี ฉันกล่าวทักตอบ เดี๋ยวนี้ฉันว่าฉันมองตานี่แปลกๆไปยังไงก็ไม่รู้
เมื่อคืนนอนหลับสบายมั๊ย มาไม้ไหนกันล่ะเนี่ย ?_?
อืม...ก็ดี...นายล่ะ??? ตามมารยาทอะนะ เหอะๆ-_-;;
ก็สบายดี นายโอซึมิ โคจิตอบฉันแล้วทำหน้านิ่งๆ ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยนะเนี่ย เกิดอะไรขึ้น ฉันอยากให้3วันนี้ผ่านไปให้เร็วที่สุดจัง
เอาล่ะเงียบกันได้แล้ว!และตั้งใจฟัง อาจารย์เริ่มจะบรรยายรายละเอียดต่อไป
เราจะทำกิจกรรมกันอีก 2 วัน คือ วันนี้และพรุ่งนี้ ส่วนวันสุดท้ายจะปล่อยให้พวกเธอเป็นอิสระไปเดินเที่ยวกันได้และเตรียมตัวเดินทางกลับในตอนเย็น
พอนักเรียนทุกคนได้ยินคำว่า เป็นอิสระ ในห้องประชุมก็เสียงดังขึ้นมาในทันที อย่าว่าแต่คนอื่นเลยฉันก็ดีใจแหละ แหม เป็นอิสระ เพราะมันก็หมายความว่าฉันจะได้เป็นอิสระจากโอซึมิ โคจิ ด้วยน่ะสิ
ในวันนี้กิจกรรมที่จะให้พวกเธอทำมีชื่อว่า เขาวงกต ...มีรายละเอียดดังนี้ ให้นักเรียนจับคู่กันเดินเข้าไปในเขาวงกตและหาสิ่งของที่จับฉลากเลือกได้ให้เจอโดยไปตามแผนที่ แล้วหาทางออกมาให้ได้คู่ใดออกมาได้ก่อนจะได้คะแนนพิเศษเพิ่ม และเมื่อเข้าไปแล้วให้ระมัดระวังด้วยเพราะข้างในจะมืด สุดท้ายให้ทุกคนมาเจอกันอีกครั้งที่ห้องประชุมแห่งนี้เอาล่ะ!สิ่งที่จะบอกพวกเธอมีเพียงเท่านี้ เริ่มกิจกรรมได้ เมื่อสิ้นเสียงอาจารย์ทุกคนต่างก็เดินไปที่หน้าทางเข้า แค่ข้างหน้าก็ดูน่ากลัวแล้ว และสิ่งที่แย่ไปกว่านั้น ฉันกลัวความมืดซะด้วย ซวยสุดๆอีกแล้วT_T
เป็นอะไรไป ทำไมทำหน้าแบบนั้น โอซึมิ โคจิถามฉัน เขาคงเห็นหน้าฉันแสดงความกลัวออกมาเต็มที่เลยน่ะสิ ทำไมฉันต้องมาอ่อนแอเมื่อตอนอยู่กับหมอนี่ทุกทีเลยน๊ะ
ป่าวไม่ได้เป็นอะไร ปากแข็งอีกแล้วยายเรมิ นายไม่ต้องกลัวนะฉันไม่เป็นตัวถ่วงคะแนนนายแน่นอน ฉันพูดดักคอนายนี่ไปก่อนเพราะฉันรู้ว่ายังไงเขาก็ต้องพูดอยู่แล้ว เชอะ!
อืม...รู้ก็ดีนะ เอ้อ!..แล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อ นาย ...ฉันชื่อ โอซึมิ โคจิ กรุณาเรียกให้ถูกด้วยนะคับ เชอะ! ชื่อนายน่ะฉันรู้แต่ฉันไม่อยากเรียกซะอย่างจะทำไม แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเรียกด้วย
ทำไม..ฉันจะเรียกว่า นาย มีไรม่ะ ฉันป่าวกวนโอ๊ยตานี่น๊ะแต่ฉันไม่อยากเรียกจริงๆ ส่วนเหตุผลหรอ ไม่มี!
แน่ใจว่าเธอจะไม่เรียกชื่อฉัน
แน่! นึกว่าฉันจะยอมนายง่ายๆงั้นเหรอ
จะเรียกชื่อฉันดีๆหรือว่าจะให้ฉันทำให้เธอเรียกฉันว่า โคจิ ด้วยวิธีของฉัน คำพูดของหมอนี่ทำให้ฉันหน้าซีดทันที วิธีของหมอนี่คืออะไรก็ไม่รู้แหละ แต่มันทำให้ฉันกลัวไปในทันทีเลย
ก็แล้วทำไมนายจะต้องให้ฉันเรียกนายแบบนั้นด้วยล่ะ ฉันไม่เข้าใจจริงๆน๊ะ
จะเรียกไม่เรียก! โอซึมิ โคจิ ทำหน้าตาและน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาทันที ฉันไม่รู้เหตุผลของหมอนี่หรอกนะแต่........
อืม....ระ..เรียกก็ได้ ฉันต้องบอกหมอนี่ไป แต่ฉันไม่ได้กลัวหมอนี่นะ ++จริงๆนะ ต้องเชื่อฉันนะ !_!
อ่ะ...เรียกสิ
คะ ...โคจิ ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบามากแล้วก็ติดๆขัดๆ
เธอพูดว่าอะไรนะ! ฉันได้ยินไม่ถนัดเลย ช่วยพูดดังๆหน่อยสิ ฉันอยากบอกว่าตอนนี้นายนี่ทำหน้าตากวนโอ๊ยฉันมากเลย - = -
โคจิ! ฉันตะโกนออกมาสุดเสียงอย่างไม่อายใครทั้งนั้น ก็ทำไมล่ะตานี่สั่งให้ฉันพูดดังๆเองนี่ ส่วนตานี่ตอนนี้ยืนกุมท้องหัวเราะเยาะฉันอยู่ แค่นี้อย่านึกว่านายชนะฉันน๊ะ
แล้วตกลงจะเข้าไปมั๊ย เขาวงกตน่ะ ฉันทำเสียงขึงขัง
ฮะฮะ^-^...เข้าก็เข้าสิ แล้วโคจิ(ก็ตานี่ให้ฉันเรียกแบบนี้) ก็จูงมือฉันเดินเข้าไปในเขาวงกต>>>>>
**************************************************
19 เมษายน 2548 17:57 น.
>LuV
แย่แล้วๆๆ สายแล้วๆๆทำไงดี!
ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วมองไปที่นาฬิกา มันทำให้ฉันตกใจมาก เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีที่รถจะออกเดินทาง แต่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ และก็ยังไม่ได้เก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่จะเอาไปในการทัศนศึกษาเลย เมื่อฉันลุกขึ้นจากเตียงและรู้ว่าตัวเองสายแล้ว ฉันไม่รีรอเลย ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว และเก็บของ ฉันยัด ยัด ยัดและยัด ของทุกอย่างลงไปในกระเป๋าอย่างเร่งด่วน
ฉันทำทุกอย่างเสร็จภายใน 15 นาที 555+ ไม่เชื่อใช่ม่ะ แต่ฉันก็ทำไปแล้ว -_-
" และเมื่อเสร็จภารกิจส่วนตัวแล้ว ฉันก็คว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องทันที ฉันไม่สนใจใครทั้งสิ้น (แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกสวัสดีพ่อ แม่ และพี่สาวสุดสวยของฉันหรอกนะ) แม้กระทั่งข้าวเช้าที่ฉันจะขาดมันไม่ได้ วันนี้ฉันก็ต้องจำใจเมินมันซะหน่อยหละ ไม่งั้นฉันสายแน่!!!
ทำไมรถมาช้าจังนะ ฉันบ่นขณะที่ยืนรอรถ
อ๊ะ!มาแล้ว มาแล้ว ฉันดีใจมากที่เห็นรถมาถึงตอนที่ฉันกำลังนึกถึงมันอยู่พอดี
ฉันไม่รอช้ารีบเดินขึ้นรถและหาที่นั่งทันที หวังว่าจะไปถึงทันน๊ะ -_-;; ฉันคิดขณะนั่งรถไป และฉันก็นึกโทษตัวเองด้วยที่วันนี้ตื่นสาย และเหตุผลที่ทำให้ฉันตื่นสายก็คือ เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลยน่ะสิ-_-" ทำไมนะเหรอ??? ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา....^///^ วันนี้เป็นวันแรกที่จะไปทัศน-ศึกษาแล้วฉันก็ต้องจับคู่กับ โอซึมิ โคจิ ด้วย พอนึกแบบนี้มันทำให้ฉันนอนไม่หลับเอาซะเลย
เย้ -o-...ถึงแล้วๆ ฉันดีใจที่รถมาจอดหน้าโรงเรียนทันเวลาพอดี และเมื่อฉันลงจากรถได้ ฉันก็รีบวิ่งไปหา ยูโกะกับเนกิ ทันที
ฮึบ! ฉันออกเสียงพร้อมยกกระเป๋า ฉันว่าฉันเปลี่ยนจากวิ่งเป็นเดินดีกว่านะ เพราะกระเป๋ามันหนักเหลือเกิน เหอะๆ -_-!!
********************************************
ทำไมเธอมาช้าจังหละเรมิ ยูโกะถามฉันทันทีที่เห็นฉันเดินมา
ตื่นสายอ่ะ-_-" ฉันบอกยูโกะพร้อมกับวางกระเป๋าลง เพราะถ้าฉันยังแบกมันไว้อยู่ละก็ ไหล่ฉันต้องสุดลงไปและมันคงทำให้ฉันเตี้ยลงไปอีกด้วย
เหรอ เธอนี่ไมไหวเลยจริงๆน๊ะ ยูโกะพูดแล้วก็ส่ายหน้าไปมา
ก็แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ
อืมอืม...ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันว่าเธอไปรายงานตัวกับฟูจังก่อนดีกว่านะ ไม่งั้นเค้าต้องเช็คขาดแน่ๆ
อ๊ะหรอ แล้วฉันก็รีบวิ่งไปเช็คชื่อกับฟูจัง
******************************************
เธอเพิ่งมาหรอ เสียงใครคนหนึ่งถามฉันขณะที่ฉันต่อแถวรอเช็คชื่ออยู่ และเมื่อฉันหันไปดู โอซึมิ โคจิ นั่นเอง
ใช่! ฉันหันไปตอบเค้าแค่นั้นแล้วก็หันกลับมา
เธอควรที่จะมาให้เร็วกว่านี้นะ ตาโอซึมิ โคจิ บอกกับฉันแล้วก็ทำหน้าจริงจัง ฉันกลัวนายตายล่ะ
ฉันจะมาเวลานี้แล้วจะทำไม!!!??? ฉันไม่ยอมนายหรอกยะ
ถ้าเป็นวันอื่นเธอจะมาเวลาไหนก็ไม่เกี่ยวกับฉันแน่ล่ะ แต่ตั้งแต่วันนี้ไปอีก 4 วันเธอต้องมาทำกิจกรรมคู่กับฉัน เพราะฉะนั้นการที่เธอมาสายมันก็ทำให้ฉันเสียคะแนนไปด้วย
หรอ...แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาทัศนศึกษาเลยนี่ ฉันยังไม่ยอมลดละที่จะต่อปากต่อคำกับหมอนี่
นี่เธอไม่รู้อะไรเลยเหรอ ว่าอาจารย์จะให้คะแนนตั้งแต่ตอนที่อยู่โรงเรียนเลยน่ะ โอซึมิ โคจิ ทำหน้าเหมือนกับว่าโกรธฉันมากเลยทีเดียว
..... ฉันพูดอะไรไม่ได้เลยนอกจากส่ายหัวแล้วก็ทำหน้าเหมือนกับว่า ฉันขอโทษนะ ครั้งนี้ฉันต้องยอมให้ตานี่ครั้งนึงเลยเพราะฉันเป็นฝ่ายผิดเอง แต่ว่าฉันไม่รู้เลยจริงๆนะที่โรงเรียนจะให้คะแนนตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนเลยน่ะ
หึ! ไม่รู้งั้นหรอ งั้นทีหลังก็ไปหัดรู้อะไรมาบ้างสิ โอซึมิ โคจิ พูดแค่นี้แล้วก็เดินไป
โถ่เอ๊ย! ถึงฉันจะผิดแต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะยะ พูดจาให้ดีกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง ทีกับผู้หญิงพวกนั้นหละจูบเลยน๊ะ อ๊ะๆ! แต่ที่ฉันนึกแบบนี้ไม่ได้ต้องการให้ตานั่นมาจูบฉันหรอกนะ///
*****************************************
ได้เวลาขึ้นรถแล้ว ยูโกะสะกิดบอกฉัน
หรอ อื้ม... ฉันตอบรับยูโกะ แล้วฉันก็เดินตามยูโกะกับเนกิเพื่อจะขึ้นรถ อ๊ะ! ลืมไปเลย ฉันนึกขึ้นมาได้ว่าฉันยังไม่ได้กินยาแก้เมารถเลย ถ้าฉันลืมกินมันนะฉันคงหมดสนุกไปเลยเพราะฉันต้องอ้วกแน่ๆ เหอๆ-_-;;
แย่แล้วo_o! แย่ๆๆๆ ทำไมวันนึงๆฉันต้องเจอเรื่องแย่ๆติดๆกันด้วยนะ ทำไมน่ะเหรอ++ฉันลืมหยิบยาแก้เมารถใส่กระเป๋ามาน่ะสิ แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีเนี่ย ยายยูโกะก็คงไม่มีด้วย ถ้าจะไปบอกฟูจังก็ต้องโดนว่าแน่เลย โอ้ย!ฉันจะทำยังไงดี และที่แย่ไปกว่านั้นฉันต้องนั่งกับโอซึมิ โคจิด้วย ฉันไม่อยากให้หมอนั่นเห็นความอ่อนแอของฉันตอนนี้เลย
อื้ม เอาไงเอากันเรมิ! ฉันเริ่มปลอบใจตัวเอง คงไม่เป็นไรหรอกมั้งก็ถ้าฉันนอนไปตลอดทางมันคงจะไม่เป็นไรหรอก
และถ้าคลื่นไส้ขึ้นมาล่ะ ความคิดนี้ผุดขึ้นมาทันที ความกลัวของฉันเริ่มออกมาทีละนิดอีกแล้ว
เรมิ! ทำไมเธอยังไม่ขึ้นรถอีก ยูโกะโผล่หน้าออกมาจากตัวรถแล้วตะโกนเรียกฉัน
จ้า...รู้แล้ว รู้แล้ว ~~~~~~
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เรมิ เธอตั้งสติให้ดี ฉันค่อยๆปลอบตัวเองอีกครั้ง
ถ้าเธอคลื่นไส้นะ เธอก็อ้วกใส่นายโอซึมิ นั่นไปเลยซี่ 555+เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฮี่ๆ ^O^ แล้วฉันก็รีบเดินขึ้นรถไปไม่งั้นยายยูโกะคงจะลงมาลากฉันขึ้นไปรถแน่ๆเลย T^T
************************************************
หวัดดีอีกครั้ง เรมิ เฮ้!นี่นายกล้าดียังไงมาเรียกชื่อฉันเนี่ย T~T
อืม ฉันยิ่งไม่มีอารมณ์อยู่นะ ไหนจะไม่มียาแก้เมารถ ไหนจะต้องมานั่งกับคนอย่างนาย แล้วจะต้อง....โอ้ยหลายอย่างเหลือเกิน มึนๆหัวแล้วสิ!!!
พอฉันนั่งที่ได้ฉันก็หลับตาเตรียมนอนทันที เพราะฉันไม่อยากอ้วกตอนนี้ แย่จริงๆเลยเนอะการเมารถนี่ทำให้ฉันหมดสนุกทุกทีเลย คราวนี้ฉันก็อดชมวิวข้างทางด้วย T_T
โห!เธอ รถยังไม่ทันออกจะนอนแล้วหรอ อะไรของนายอีกล่ะ ยุ่งกับฉันจริง
ก็แล้วจะทำไม เกี่ยวอะไรกับนายอีกล่ะ
ก็อาจจะโดนหักคะแนนได้
555+อ๋อเหรอ.....ถ้าการนอนบนรถมันทำให้โดนหักคะแนนละก็ฉันไม่สนล่ะ ฉันจะนอนซะอย่าง ตลกสิ้นดีเลย มีที่ไหนกันนอนแล้วโดนหักคะแนนด้วย ตานี่นิสัยแย่แล้วถ้าจะบ๊องอีกนะเนี่ย
งั้นก็เชิญแต่ถ้าไปถึงที่นู่นแล้ว เธอทำให้ฉันเสียคะแนนเพราะการกระทำของเธอ....เธอกับฉันต้องมีเรื่องเคลียกันยาวแน่ โอ้ยอะไรจะห่วงเรื่องคะแนนขนาดนี้เนี่ย ประสาทรึป่าวยะ
ได้.....รับรองฉันจะไม่เป็นตัวถ่วงคะแนนของนายหรอก เพื่อตัดความรำคาญฉันก็ต้องตอบรับคำกับหมอนี่ไป
อือ...ก็ดี หมอนี่พูดแล้วก็ยิ้มเยาะๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจแล้วล่ะ ฉันขอนนอนก่อนล๊ะกัน เพราะไม่ไหวแล้ว (จะบอกไว้ก่อนนะแค่ตอนนี้เท่านั้น ถ้าเป็นตอนอื่นฉันจะไม่ยอมหมอนี่หรอก T^T)
*****************************************************
เรมิ! เสียงใครคนหนึ่งเรียกและสะกิดฉันขณะที่ฉันหลับอยู่ และเมื่อฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้ว่า โอซึมิ โคจินั่นเองที่เป็นคนเรียกฉัน หมอนี่จะอะไรกับฉันนักหนาล่ะเฮ้อ!!! T~o~T
มีอะไร ฉันถามไปพร้อมกับทำหน้ามุ่ยๆ ก็แล้วใครให้นายมารบกวนเวลานอนฉันล่ะ
ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แค่อยากบอกเธอว่า เธอจะมาพิงที่ไหล่ฉันก็ได้นะ พิงรถแบบนั้นท่าจะแข็ง ไหล่ฉันมันน่าจะนิ่มและสบายกว่านา อ๋อเหรอย๊ะ จะแต๊ะอั๋งฉันหละซี่ ไม่มีทางหรอกยะ ฉันคนนี้ไม่หลงกลนายง่ายๆร๊อก
ไม่เป็นไร.... ฉันว่าฉันพิงรถจะสบายใจมากกว่าพิงไหล่ของนายนะ ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็หลับตาลงทันที
เรมิ......... เรมิ........... เรมิ โอ้ยฉันจะนอนนะเนี่ยเข้าใจกันบ้างมั๊ย เรียกอยู่ได้ แล้วที่สำคัญเรียกชื่อของฉันตามใจชอบทั้งๆที่ฉันไม่ได้อนุญาตเลยซักนิด
อะไร! ฉันทำหน้ามุ่ยกว่าตอนแรกที่ฉันทำใส่เขาซะอีก ก็มันทั้งปวดหัวและก็มึนไปหมดเลย
ไม่ต้องแสดงออกทางสีหน้าขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่จะบอกเธอว่าถึงแล้ว โอซึมิ โคจิ พูดแล้วก็หัวเราะหน่อยๆ กลายเป็นฉันหน้าแตกอีกแล้วงั้นสิ เฮอะ!
อ๋อ..หรอ...อืม ฉันพยักหน้าแล้วก็เตรียมตัวลงจากรถ
แล้วนี่เดินไหวรึป่าว ?????ถามฉันทำไม มาไม้ไหนล่ะนาย
ไหวสิ ทำไมฉันจะต้องเดินไม่ไหวด้วยล่ะ ฉันทำปากเก่งตอบเขาไปงั้นแหละ ความจริงฉันแทบจะยืนไม่อยู่เลยเพราะอาการมึนหัวยังไม่หาย
เอ่าก็เธอเมารถไม่ใช่หรอ o_O"! O_O"! รู้ได้ไงเนี่ย ถ้าเดินไม่ไหวฉันจะช่วยพยุงให้ไง
ฉันเดินไหว ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย (ปากเก่งเข้าไปยายเรมิ คนเค้ามีใจจะช่วยทำหยิ่งอีก) ก็จะทำไงล่ะ ปากมันพูดไปเองนี่!!!
งั้นเหรอ...ก็ดี โอซึมิ โคจิ พูดเสร็จก็หันหลังแล้วเดินไปทันที
เดี๋ยว! ฉันตะโกนเรียกนายโอซึมิเอาไว้
..... นายโอซึมิไม่พูดอะไรแค่หันมาแล้วมองฉันประมานว่า มีอะไรก็พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่
คะ..คือ...ขอบใจนายนะที่เป็นห่วง ก็ฉันรู้สึกว่าถ้าไม่ขอบคุณคนที่มีน้ำใจให้ฉัน มันจะรู้สึกผิดยังไงไม่รู้สิ
อืม.... แต่ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอกนะ ฉันแค่เป็นห่วงคะแนนของฉันมากกว่าเพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปมันก็จะถ่วงคะแนนฉันไปด้วยน่ะสิ เขาพูดแค่นั้นแล้วก็เดินลงจากรถไป
เจ็บใจๆๆๆๆเจ็บใจจริงๆเลย ฉันไม่น่าคิดผิดไปชั่วขณะเลยว่าหมอนี่เป็นคนดีทั้งๆที่ก็รู้ว่าหมอนี่น่ะแย่แค่ไหน คราวหลังฉันจะไม่หลงกลนายแล้ว โอซึมิ โคจิ llllllll
**************************************************
ตอนนี้นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายนำของเข้าไปเก็บในที่พักของตนเอง โดยแบ่งที่พักเป็นหญิง-ชายแยกกัน แต่ละห้องจะพักได้แค่ 3 คน และก็ยังถือว่าฉันยังมีความโชคดีหลงเหลืออยู่ที่ได้นอนห้องเดียวกับยูโกะ และก็เพื่อนหญิงอีกคนหนึ่งจากห้อง1-Aน่ะแหละ หวังว่าเธอคนนี้คงจะไม่มีพิษภัยอะไรน๊ะและหวังว่าจะนิสัยดี-_^
นี่ยูโกะ พวกเด็กห้อง1-A จะนิสัยแย่กันหมดมั๊ยอ่ะเธอว่า???
อืม....ฉันว่าไม่หรอก...เธอคิดไรของเธออีกล่ะ
ก็ป่าวหรอก ฉันแค่กลัว...เพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งของพวกเราอ่ะ
กลัว???เธอจะกลัวทำไม...บ้าจริงเลยเธอนี่
เฮ้อ!จะมีมั๊ยที่ยายยูโกะเข้าใจฉันคนนี้ ฉันรู้สึกกังวลอะไรบางอย่างจังแต่มันอาจจะไม่มีไรก็ได้ ฉันคงคิดมากไปเอง+++
เมื่อพวกเราเดินมาถึงหน้าห้องก็ได้รู้ว่ามีคนมาถึงก่อนแล้วนั่นคงจะเป็นเด็กห้อง1-Aนั่นแหละ
หวัดดีจ่ะ ยูโกะพูดขณะที่เปิดประตูเข้าไปแล้วพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ดีจ่ะ... เด็กผู้หญิงคนนั้นหันมายิ้มอย่างสวยงามแล้วกล่าวทักทาย พวกเธอ2คนอยู่ห้อง1-Cใช่มั๊ย
ใช่แล้วล่ะ....ฉันมิมูระ ยูโกะนะ เธอเรียกยูโกะก็ได้ ส่วนนี่ ฮิโรยูกิ เรมิ เรียกยายนี่ว่าเรมิก็ได้เหมือนกัน ยูโกะพูดแนะนำตัวเองและยายนี่ก็ชี้มือมาแนะนำฉันเสร็จสัพ ฉันก็ได้แต่ยืนยิ้ม
อ๋อจ่ะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูโกะ เรมิ ส่วนฉันชื่อ อันบาระ ฮานะ แต่เพื่อนๆมักเรียกฉันว่า ฮันจัง พวกเธอจะเรียกแบบนี้ก็ได้นะ ฮันจังพูดกับพวกเราอย่างเป็นมิตร ฮันจังดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยทีเดียว
อากาศสดชื่นจังเลย ฉันพูดแล้วก็ทำท่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ระเบียงห้องพัก บ้านพักของที่นี่อยู่ติดภูเขา ด้านหลังจะเป็นป่า ถึงจะดูน่ากลัวแต่มันก็น่าอยู่มากเลยนะ แล้วฉันก็ชอบบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติๆแบบนี้ซะด้วยสิ
เรมิ! ทำไมไม่รีบมาจัดของเข้าที่ให้เรียบร้อยก่อนเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก อีก15 นาทีจะถึงเวลาที่อาจารย์นัดรวมกันแล้วนะ ยูโกะตะโกนเรียกฉันขณะที่ตัวเองก็ง่วนอยู่กับการจัดของที่ดูเยอะมาก
จ้าๆ....รู้แล้ว เมื่อฉันตอบรับยูโกะแล้วฉันก็เดินเข้ามาในห้องเพื่อจัดของให้เรียบร้อย
ฮันจัง...แล้วเธอได้คู่กับใครหรอฉันถามฮันจังขณะที่ฉันกำลังจัดของอยู่
ฉันคู่กับซันตะหนะ ฮันจังตอบฉันแล้วยิ้ม ยิ้มของฮันจังนี่สวยจริงๆ ~.~
ซันตะที่อยู่ห้องเดียวกับพวกเราอะหรอ ยายยูโกะถามแทรกขึ้นมา ตอนนี้ยายนี่จัดของเสร็จเรียบร้อยแล้ว
จ่ะใช่แล้ว ฮันจังพูดแล้วยิ้ม ฮันจังนี่จะยิ้มหลังที่พูดทุกครั้งเลยรึไงเนี่ย แต่ก็ดูสวยดีนะ
แล้วนี่ฮันจังจัดของเสร็จแล้วหรอ ฉันถามฮันจังเพราะเห็นฮันจังนั้นนั่งพักผ่อนอยู่บนเตียงสบายแล้ว
ใครจะเหมือนเธอล่ะเรมิ ยูโกะแขวะฉันอีกแล้ว ฉันก็เลยหันไปมองค้อนๆแล้วฉันก็รีบจัดของให้เสร็จไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนว่าอีก
*******************************************************
ตอนนี้นักเรียนทุกคนได้มารวมกันที่หอประชุมเพื่อฟังคำอธิบายจากอาจารย์เรื่องเกี่ยวกับการมาทัศนศึกษาในครั้งนี้ ฉันไม่เข้าใจจริงๆเลยนะ ว่าจะจัดทำไม ก็ถ้าแค่อยากให้นักเรียนปี1ทุกคนเชื่อมสัมพันธ์กัน อยู่ที่โรงเรียนก็เชื่อมได้เหมือนกันนั่นแหละ แต่ยังมีข้อดีแค่ข้อเดียวก็คือได้มาเที่ยวที่สวยๆแค่นั้นเอง
นักเรียนที่มาถึงแล้วให้นั่งที่ให้เรียบร้อยโดยทุกคนต้องนั่งอยู่กับคู่ของตนเองเพื่อที่จะสะดวกในการฟังอธิบายในครั้งนี้ หา....?อะไรกัน ทำไมต้องนั่งกับคู่ของตัวเองด้วยหละ ถ้าเป็นอย่างงั้น ฉันก็ต้องนั่งกับโอซึมิ โคจิล่ะสิ แล้วนั่งกับคู่ของตัวเองมันจะมีประโยชน์ยังไง ไม่เห็นเข้าใจเลย-_-"
ฉันแยกกับยูโกะและฮันจังแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเดินหาที่นั่งอยู่แล้วก็มองหาโอซึมิ โคจิไปด้วย
ว้าย! มีใครดึงฉันนั่งลงไปที่เก้าอี้ขณะที่ฉันเดินอยู่
โอซึมิ โคจิ ฉันเรียกชื่อเขาออกมาเมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนดึง แล้วฉันก็ทำหน้าแบบไม่พอใจเต็มที่
มีอะไร เรียกชื่อฉันทำไม หมอนี่ยังทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตาบ้า!นายทำให้ฉันเจ็บนะ อืม...แต่ถ้าตานี่ไม่ดึงไว้ฉันก็คงจะมองไม่เห็นว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้อ่ะนะ แหะๆ-_-;;
ก็ป่าว ไม่มีอะไรT^T ฉันตอบแล้วฉันก็นั่งเงียบ ส่วนอาจารย์ก็ยังคงพูดไปเรื่อยๆเหมือนกับว่าการพูดครั้งนี้จะไม่มีวันสิ้นสุดลง เหอะๆ
นี่เธอ! จะไม่คุยอะไรกับฉันซะหน่อยหรอ อยู่ดีๆโอซึมิ โคจิก็พูดขึ้นมา แล้วนายจะให้ฉันคุยอะไรกับนายหละตาบ้านี่
ก็แล้วจะให้คุยอะไร ก็มันไม่มีอะไรจะคุย
ก็ทำความรู้จักกันไง เราต้องทำกิจกรรมร่วมกันถึง4วันเชียวนะ
ทำความรู้จักหรอ...ชื่อนายฉันก็รู้แล้วนี่ นอกนั้นก็ไม่จำเป็นเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับการมาทัศนศึกษาครั้งนี้เลย
อ๋อหรอ...ก็คงงั้น ฉันคิดมากไปเองรึป่าวนะที่ฉันเห็นตานี่ทำหน้าจ๋อยๆไปหลังจากที่ฉันพูดจบ ชิ!มันคงไม่มีทางหรอก
แล้วเมื่อไหร่อาจารย์จะพูดจบล่ะเนี่ย ฉันจะได้กลับที่พักไปอาบน้ำแล้วนอนเก็บแรงไว้ใช้ในวันพรุ่งนี้ได้
จะขอย้ำเป็นครั้งสุดท้าย....พวกเธอต้องมารวมตัวกันที่หอประชุมให้ตรงเวลาทุกคน เพื่อที่จะได้ทำกิจกรรม ถ้าคู่ใดมาสายจะต้องถูกทำโทษ ขอให้นักเรียนทุกคนมีความรับผิดชอบด้วย.แยกย้ายกันเข้าที่พักได้ เย้ๆ...อาจารย์พูดจบแล้ว
ในที่สุดก็พูดจบซักที
พรุ่งนี้ห้ามเธอตื่นสาย โอซึมิ โคจิพูดแกมสั่งฉันเลยก็เดินไป ฉันรู้แล้วย่ะ เชอะ!ทำมาเป็นสั่ง
แล้วฉันก็เดินกลับห้องเพื่อที่จะอาบน้ำแล้วก็นอนเอาแรง
**********************************************************
16 เมษายน 2548 17:54 น.
>LuV
ตอนนี้ก็เปิดเรียนมาได้ 2 อาทิตย์แล้ว โรงเรียนได้จัดให้ไปทัศนศึกษา ในระดับชั้นมัธยมปลายปี 1 มีทั้งหมด 6 ห้องเรียน โดยให้ 6 ห้องนี้แบ่งจับคู่กันเป็น 3 คู่ ในแต่ละคู่ห้อง นักเรียนก็ต้องมาจับคู่กันด้วย (งงๆมั๊ย-_-") เพื่อทำกิจกรรม เท่านี้ยังน่าเบื่อไม่พอน๊ะ! ยังมีเรื่องที่แย่กว่านั้นอีก อะไรรู้ม๊ะ!! ก็ห้องของฉันหนะสิโดนให้จับคู่กับห้อง 1-A และพอดีที่ห้องนี้เป็นห้องของโอซึมิ โคจิ แย่ๆๆๆ แย่ที่สุดเลย เฮ้อ!
ทำไมกัน ทำไมห้องของพวกเราต้องไปจับคู่กับห้องของตานั่นด้วย ฉันบ่นอย่างโอดครวญให้ยูโกะกับเนกิฟัง
จับคู่กับห้องนั้นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิ ยูโกะนี่ช่างไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ แกล้งโง่รึเธอ !_!
โธ่! ก็ห้องนั้นเป็นห้องของโอซึมิ โคจินี่ หวังว่าเธอคงเข้าใจฉันน๊ะ-.-
แล้วทำไมหละ! เธอก็ไม่เห็นต้องไปสนใจอะไรเลย ยูโกะก็ยังยืนยันว่าไม่เป็นไร เธอนี่มันไม่เข้าใจฉันเลยจริงๆ
อืมใช่เรมิ เธอก็ทำตัวปกติแบบของเธอไป ไม่เห็นต้องใส่ใจ เนกิ ทำไมนายต้องอยู่ข้างยูโกะด้วย ฮือๆ-_-
ไม่ให้ใส่ใจได้ไงหละ ห้องเราต้องทำกิจกรรมร่วมกันกับห้องนั้นนะ ฉันก็ยังคงยืนยันว่ามันต้องเป็น (แล้วเป็นไรหละ ...ซักอย่างอ่าน๊า)
กิจกรรม???เหรอ ถ้าเธอไม่ได้คู่กับหมอนั่น ก็แยกกันทำกิจกรรมอยู่แล้ว คิดอะไรก็ไม่รู้เธอนี่ เลิกไร้สาระได้แล้ว! ยูโกะเธอนี่ไม่เข้าใจอะไรเล้ยย. หัดเข้าใจเพื่อนบ้างสิเธอ!
ก็แล้วถ้าฉันได้คู่กับหมอนั่นหละ ~~~~~
แล้วเธอนึกว่าจะได้คู่กับเค้ารึไง!! ยูโกะพูดแค่นี้แล้วก็ไม่ฟังฉันโอดครวญแล้ว ยายนี่หันไปคุยกับเนกิหน้าตาเฉย
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่มีใครเข้าใจฉันก็ไม่เป็นไร ฉันนึกน้อยใจเพื่อนฉัน 2 คนจังเลย -.-
แต่อืม.......ก็จริงอย่างที่ยูโกะบอกน๊ะ ถ้าไม่ได้คู่กับหมอนั่น ก็ไม่เป็นไรนี่ พอนึกอย่างที่ยูโกะพูดแล้วฉันสบายใจขึ้นเยอะจัง
ฉันนี่ต้องบ้าของแท้แน่เลย โวยวายอยู่คนเดียว ถามเองตอบเอง พูดเองเออเอง 555+ นึกแล้วตลกตัวเองจัง (ยังดีนะที่รู้ตัว-_-")
***********************************************
วันนี้ห้องฉันกับห้องของโอซึมิ โคจิ ต้องมาจับฉลากเพื่อจับคู่กันทำกิจกรรมในการไปทัศนศึกษา
วันนี้เป็นวันระทึกใจของฉันวันนึงเลยนะเนี่ย+++
วิธีการก็คือ ในกล่องนั้นจะมีสัญลักษณ์อยู่อย่างละ 2 รูป ถ้าใครได้สัญลักษณ์เหมือนกันก็จะต้องคู่กัน
เพี่ยง!ขออย่าให้จับได้คู่กับโอซึมิ โคจิเลย ฉันพูดพร้อมกับทำท่าทางภาวานาไปด้วย
เธอเสียสติไปแล้วรึไง ถึงได้ทำท่าทางแบบนั้น ยายยูโกะว่าฉันอีกแล้ว จะมีซักวันมั๊ยน๊ะ ที่ฉันไม่โดนยูโกะว่าเนี่ย ฉันคิดอย่างเหนื่อยๆ
ฉันไม่ตอบอะไรกับยูโกะทั้งนั้น แต่ก็เลิกทำท่างทางที่ยูโกะบอกว่ามันเหมือนคนเสียสติ แล้วฉันก็รอคอยการจับฉลากต่อไป
มันจะถึงคิวฉันจับแล้ว ทำไงดีทำไงดี*** ดูเว่อร์ไปมั๊ยไม่รู้อ่ะแต่มันตื่นเต้นนี่ให้ทำไง -o-
แต่...........ก่อนจะถึงคิวฉัน 3 คิว ฉันก็เห็นโอซึมิ โคจิ เดินออกไปจับฉลาก วางมาดจังนะนาย เชอะ! ฉันคิดหมั่นไส้ตานี่จังดูทำท่าเข้าสิ เก๊กสุดๆ
ฮิโรยูกิ ! เสียงอาจารย์ตะโกนเรียกชื่อ
อ๊ะ! ค่า... ฉันสะดุ้งแล้วก็รีบออกไปจับฉลาก !อายจัง! แหะๆ o-o ฉันควานมือเลือกไปมาอยู่นานจนอาจารย์บอกให้รีบๆจับขึ้นมาได้แล้ว ก็แหม! ขอเลือกหน่อยสิ อันที่ดีที่สุดมันต้องใช้เวลานะ อยากรู้จริงๆ จะไม่มีใครยอมเข้าใจฉันเลยใช่มั๊ยเนี่ย
พอฉันหยิบได้แล้ว ฉันยังไม่อยากเปิดดู ฉันว่าจะรอจนกว่าทุกคนจับครบกันหมดแล้ว และอาจารย์สั่งให้ไปหาคู่ของตัวเอง
เรมิ ได้รูปอะไรหนะ ลืมไปเลยยูโกะจับไปแล้วนี่ ยายนี่คู่กับใครน๊ะ
ไม่รู้สิ ....ฉันยังไม่เปิดอ่ะ ~~~~~~
อ้าว!..ทำไมไม่เปิดหละ ยูโกะทำหน้าตาว่าฉันสงสัยเธอจัง???
ก็ยังไม่อยากเปิดนี่ ฉันตอบไปแบบห้วนๆ
อะไรของเธอ! ยูโกะพูดแล้วก็สบัดหน้าหนีทันที แล้วฉันพูดอะไรผิดไปหละย่ะ
แล้วเธออ่ะ ได้รูปอะไร ฉันสะกิดถามยูโกะบ้าง
ฉันได้รูปวงกลมมีดอกจันทร์ตรงกลาง ยูโกะหันมาตอบฉัน ฉันคู่กับเนกิ
อะไรน๊ะ???!!! ฉันย้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอ 2 คนจะดวงคู่กันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ไม่อยากเชื่อ ฉันบ่นปนอิจฉาเธอ 2 คนที่ไม่ต้องไปคู่กับคนที่ไม่รู้จัก
โชคดีจริงๆ ฉันบอกกับยูโกะ
หรอ! โชค ดีแล้วหรอ ไม่เห็นจะดีเลย ฉันน่าจะได้คู่กับหนุ่มหล่อๆห้อง1-A มากกว่าน๊ะ ยูโกะพูดแล้วทำหน้าเบ้ๆ
คู่กับฉันแล้วมันทำไมหรอยูโกะ....แล้วฉันไม่หล่อรึไง เนกิท่าจะเริ่มฉุนยูโกะแล้ว แต่ก็ยังแอบแฝงความหลงตัวเองอีกด้วย
ป๊าว! ไม่ทำไมจ่ะ ^_^ ยูโกะพูดแล้วก็หัวเราะแหะๆ แหม!ทำเป็นพูดเพราะเชียวน๊ะเธอ พูดเพราะๆกับฉันแบบนี้บ้างสิยะ
ทุกคนได้จับฉลากครบหมดแล้วน๊ะ ฟูจังเริ่มสาธยายอีกแล้ว (ความจริง เธอชื่อ ฟูยุ เป็นอาจารย์ที่ดุ นักเรียนไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นัก ทุกคนจึงพากันเรียกเธอว่า ฟูจัง ^-^)
ให้นักเรียนทุกคนจับคู่ของตัวเอง ดูจากสัญลักษณ์ แล้วก็ไปหาคู่ของตัวเอง .... ด้วยความเงียบสงบที่สุดน๊ะ! ฟูจังย้ำตอนสุดท้ายเสียงดังมาก
นักเรียนทุกคนต่างพากันเดินหาคู่ของตัวเอง ส่วนฉันก็ลุ้นเปิดกระดาษ เพราะฉันยังไม่ได้เปิดเลย ฉันค่อยๆเปิดมันออกมา .... มันเป็นรูปดาวมีวงกลมอยู่ตรงยอดกลาง น่ารักจัง!^_^ ใครน๊ะที่ได้รูปเดียวกับฉัน
หวัดดี เสียงใคร คุ้นจังมายืนพูดอยู่ข้างหลัง และเมื่อฉันหันไปมองก็ต้องตกใจ โอซิมิ โคจิ ฉันร้องออกมาเบาๆ
เธอได้รูปเดียวกับฉัน เขาบอกแล้วก็มานั่งข้างๆฉัน แล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
อะไรมันจะแจ็กพอร์ตขนาดนี้ ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก ก็มันไม่น่าจะเป็นไปได้นี่น๊ะ....ฉันได้แต่เงียบด้วยอาการที่มึนงง แล้วก็หวังว่าเขาคงจะจำฉันไม่ได้นะ ทั้งเรื่องที่เราเดินชนกัน และก็เรื่องที่ตะโกนว่าเขาออกไปในตอนนั้น แต่เขาคงจำไม่ได้หรอก ดูท่าทางเฉยขนาดนั้น-_-"
เอาหละ! ทุกคนคงจะนั่งอยู่กับคู่ของตัวเองแล้วนะ ฟูจังเริ่มพูดและอธิบายรายละเอียด ส่วนฉันยังมึนๆอยู่เลย
จุดประสงค์ในการจับคู่แบบนี้ก็เพื่อให้นักเรียนทุกคนสร้างสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หวังว่านักเรียนทุกคนคงจะเข้าใจ เข้าใจอะไรกัน ฉันคนนึงหละที่ไม่เข้าใจ หึ!
กิจกรรมทุกอย่างที่จะทำในการทัศนศึกษาในครั้งนี้พวกเธอต้องร่วมมือกันทำระหว่างคู่ของพวกเธอ ฟูจังยังพูดไม่จบ
ส่วนเรื่องวันและเวลาเราได้บอกไปหมดแล้วในใบที่แจกให้ ก็ขอให้พวกเธอทำความรู้จักกันไว้ให้ดี ฟูจังพูดแค่นี้แล้วก็เดินออกไป
นักเรียนแต่ละคนก็เริ่มคุยกันจ๊อกแจ๊ก ทำความรู้จักกันอยู่เหรอยะ เสียงดังชะมัด ฉันยิ่งมึนๆอยู่
นักเรียนบางคนก็เดินออกจากห้อง หนึ่งในนั้นก็มีโอซึมิ โคจิ ด้วย รีบๆไปเลยยะ แต่ก่อนที่หมอนี่จะเดินออกไป หมอนี่หันมาสะแหยะยิ้มที่แฝงไปด้วยอะไรซักอย่างกับฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร แต่ดูน่ากลัวจัง!_! หวังว่าคงไม่มีอะไรน๊ะ เพราะเรื่องนั้นเค้าก็จำไม่ได้แล้วนี่
******************************************************
ว่าไง! อะไรของเธออีกหละยูโกะ ยูโกะเดินมาพร้อมกับเนกิ เมื่อกี๊เธอไปในมา ทีตอนนี้ก็มาถามฉันว่า ว่าไง
ว่าไงอะไรยะ ฉันอารมณ์เสียอยู่เลยพูดไปห้วนๆก็มันเซงนี่นา
ก็ได้คู่กับใครหละ ยูโกะถามฉัน เอ๊ะ!แล้วทำไมต้องแอบยิ้มด้วยหละ รู้แล้วสิว่าฉันคู่ใคร เยาะเย้ยหรอ เชอะ!
เธอไม่ได้รู้แล้วเหรอ ว่าฉันคู่กับใคร อย่ามาเยาะเย้ยกันน๊ะ ในที่สุดยูโกะก็หลุดหัวเราะออกมา แล้วฉันก็เห็นเนกิหัวเราะด้วย เธอต้องติดนิสัยยายูโกะมาแน่เลยเนกิ
ป่าวน๊ะ ฉันไม่ได้เยาะเย้ยเธอ ถึงยูโกะจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังหัวเราะอยู่ดี
ก็เธอรู้แล้ว จะมาถามฉันทำไมอีกหละ ฉันพูดแบบงอนๆ
ก็ฉันสมน้ำหน้าเธอหนะสิ ตรงไปรึป่าวเธอ -_-" ก็เธอหนะภาวนาซะเต็มที่ ตั้งอกตั้งใจน่าดู แต่แล้วก็ไม่แคล้วคลาด ทำไมเธอพูดรุนแรงทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้เนี่ย
เคยได้ยินรึป่าว ไม่ชอบอะไรมักได้สิ่งนั้น ฮิฮิ หยุดหัวเราะได้แล้วนะเธอ ยายยูโกะเอ๊ย หัดปลอบเพื่อนบ้างสิ! ฉันชักโมโหแล้วนะ แล้วฉันก็มองค้อนยายยูโกะ
โอเคโอเค ....ฉันขอโทษ ยูโกะรีบขอโทษทันทีที่เห็นฉันมองค้อน เพิ่งรู้สึกตัวเหรอเธอ!
เธอก็อย่าคิดมาก 4 วันเอง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว นี่ปลอบแล้วเหรอเนี่ยยูโกะ
ฉันพูดได้เท่านี้หละนะ เพราะมันอยู่ที่เธอ ยูโกะพูดแค่นี้แล้วก็เงียบไป ไม่พูดอะไรอีกเลย
ก็จริงนะ 4 วันเอง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจตานั่นเลยก็ได้นี่น๊ะ ถึงจะเกลียดแต่มันเป็นเหตุจำเป็นฉันต้องเข้าใจสิ!!++555++O-Oครั้งนี้ฉันไม่เสียสติแล้วก็บ้าแล้วนะ-O- ฉันทำใจกับตัวเองได้แล้วว่าถึงฉันจะไม่ชอบหมอนั่นแต่ก็แค่นั้นหละน่า และหมอนั่นก็คงไม่รู้ด้วยว่าฉันไม่ชอบ *หวังว่าฉันคงจะไปทัศนศึกษาครั้งนี้อย่างสนุกสนานและหวังว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ* +o+
**************************************************
13 เมษายน 2548 16:42 น.
>LuV
วันนี้เป็นวันที่สดใสจัง วันนี้เป็นวันที่สดใสจัง ทำไมนะเหรอ ก็วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของการใช้ชีวิตม.ปลายปี1 ในโรงเรียนมัธยมปลาย k ซึ่งเป็นโรงเรียนใหม่ของฉันนะสิ และก็เป็นครั้งแรกด้วยที่จะต้องไปเรียนรวมกับผู้ชาย!!ก็ที่ผ่านมาฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดเลยนะสิ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นจัง มากด้วย แต่เอ๊ะ!!! อีก10นาที โรงเรียนจะเข้าแล้วนี่นา ฉันดูที่นาฬิกาแล้วนึกขึ้นได้ แล้วนี่ ยูโกะ เพื่อนรักของฉันยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย จากอาการตื่นเต้น ฉันเริ่มฉุนแล้วนะ!!!!!
เรมิ! ยูโกะวิ่งมาพร้อมกับเรียกฉันด้วยอาการที่ดูหอบมาก
มาแล้วเหรอ...ทำไมมาช้าจัง ฉันถามยูโกะอย่างสงสัยด้วยน้ำเสียงที่เคืองนิดๆแต่ความจริงก็ไม่ได้โกรธอะไรมากนักหรอก
ฉันตื่นสายอ่ะ...โทษทีนะ ยูโกะพูดพร้อมกับหัวเราะ แหะๆ
อืมๆไม่เป็นไร แต่ตอนนี้รีบไปก่อนเถอะ โรงเรียนจะเข้าแล้ว ไปสายตั้งแต่วันแรกมันจะไม่ดีนะ ฉันพูดพร้อมกับจูงมือยูโกะแล้วรีบวิ่งไปโรงเรียน (น่าสงสารยูโกะเหมือนกันนะเนี่ย ยังไม่หายเหนื่อยเลยo_O)
*************************************************
ขอโทษค่ะ ฉันกับยูโกะพูดพร้อมกันเมื่อเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้องเรียน (ในที่สุดพวกเราก็มาสาย)
บรรยากาศในห้องเรียนดูน่ากลัวจัง! ทุกคนนั่งนิ่งเงียบกันหมด(คงเพราะยังไม่รู้จักกันอ่ะนะ)
ฉันกับยูโกะเลยได้แต่ยืนหน้าซีดอยู่หน้าห้องเรียน
พวกเธอมาสายนะ อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุ อะ...มาแนะนำตัวกับเพื่อนๆแล้วเข้าไปนั่งที่ ตรงริมหน้าต่างด้านหลังห้องเหลืออยู่ 2 ที่พอดี
ค่ะ ฉ....ฉันชื่อ ฮิโรยูกิ เรมิ ฝากตัวกับเพื่อนๆด้วยค่ะ ฉันพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตกใจและตื่นเต้นพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ -_-
ฉัน....มิมูระ ยูโกะค่ะ มาจากโรงเรียนสตรี S เป็นเพื่อนกับ เรมิ ฝากตัวด้วยค่ะ ยูโกะพูดด้วยท่าทางที่มั่นมาก แหม!มั่นเชียวนะเธอ ฉันคิดหมั่นไส้ยูโกะในใจหน่อยๆ ฮิฮิ แต่ฉันก็อยากมั่นแบบยูโกะบ้างนะ
เมื่อเรา 2 คนแนะนำตัวเสร็จก็เดินไปนั่งที่ ว้า.....ว!O_O ผู้ชายที่นั่งข้างหน้าฉันหล่อจัง อิอิ โรงเรียนชาย - หญิง แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะนี่ ฉันคิดในใจ แต่ก็ได้แค่คิดไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละนะ
นี่นายเสียงยูโกะเรียกใครซักคนขณะที่ฉันนั่งเหม่อนาย....ชื่อไรอ่ะ อ๊ะ!นี่ยูโกะเธอไวกว่าฉันอีกแล้วนะเนี่ย ยูโกะกำลังทำความรู้จักกับหนุ่มหล่อคนนั้น
เซมูระ เนกิครับ เสียงหนุ่มหล่อคนนั้นตอบกลับมาพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตร ว้าย.....ย!น่ารั๊กจัง ^_^
เอ้านี่ เงียบหน่อยสิ เสียงอาจารย์ตะโกนบอกให้เงียบเหมือนกับว่ามีเรื่องอะไรจะบอกกับพวกเรา ขัดจังหวะฉันอีกแล้วฉันคิดอย่างเบื่อๆ
ให้ทุกคนช่วยกันเลือกหัวหน้าห้อง1คนและกรรมการห้อง2คน ส่งรายชื่อภายในวันพรุ่งนี้ ส่วนวันนี้ก็ทำความรู้จักกันไปก่อนยังไม่มีการเรียนการสอนใดๆทั้งสิ้น อาจารย์พูดจบแล้วก็เดินออกจากห้องไปทันที
อะไรกันเนี่ย มาสั่งๆแล้วไปเลย ยูโกะบ่นออกมาแล้วทำหน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
55+ เธอ มิมูระใช่มั๊ย ตลกดีนะ ดูหน้าเธอสิ บึ้งเชียว เซมูระ เนกิ หนุ่มหล่อหันมาเห็นยูโกะทำหน้าบูดพอดี
เรียกชั้นว่า ยูโกะก็ได้ ดูสนิทดีอ่ะ ยายยูโกะบอกกับหนุ่มหล่อเซมูระ
อื้ม ยูโกะ...เธอรู้มั๊ย ห้องพวกเราได้รับเกียรติเลยนะ ที่อาจารย์ ทานากะ ฟูยุ คนนั้นมาประจำชั้นอ่ะ เซมูระ นากิ พูดปนหัวเราะกับยูโกะ
ไม่เห็นจะมีเกียรติตรงไหน เห็นหน้าก็เบื่อแระ!_! ยูโกะพูดใส่อารมณ์ ยายนี่หน้าบูดอีกแล้ว
555+ เธอนี่เป็นคนตรงจัง เซมูระ นากิ หัวเราะยูโกะอีกแล้ว จะสนิทกันมากไปแล้วนะเนี่ย...คุยกันลืมเพื่อนเลยนะยูโกะ ฉันนึกแบบหมั่นไส้อีกแล้ว (ฉันนี่หมั่นไส้เพื่อนบ่อยจัง o_O ก็มันช่วยไม่ได้นี่!!!)
นี่นาย..เมื่อไหร่จะเลิกหัวเราะซักทีน๊ะ บ้ารึป่าว ยูโกะพูดว่าเนกิแล้วเอาหน้าฟุบโต๊ะ ยายคนนี้ไม่สนใจใครทั้งสิ้น เป็นแบบนี้ประจำ ส่วนตาเนกินั่นก็ยังหัวเราะยูโกะไม่เลิก หล่อแต่บ้าๆแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ ฉันคิดแบบหน่ายๆและเริ่มเข้าใจว่าคนเรานี่ก็มีหลายรูปแบบเหมือนกันนะ!-!ฉันคิดว่าฉันจะคิดกับเนกิเป็นแค่เพื่อนก็พอนะ ^_^
หน้าส่วนตัว
429
