5 กันยายน 2555 21:49 น.
Lunatic
กระแสสินธุ์น้ำอุ่นวุ่นเปลี่ยนทิศ
เกิดควันพิษสุมาตราป่าถูกเผา
ความร้อนเพิ่มอุณหภูมิดั่งสุมเตา
อีกภูเขาหิมะก็ละลาย
เกิดโรคซาร์หวัดนกตระหนกตื่น
ปลาเกยตื้นดูไปน่าใจหาย
เดี๋ยวฝนแล้งเดี๋ยวน้ำท่วมอ่วมวอดวาย
ซ้ำลมร้ายเฮอริเคนเข่นหน้ากลอง
ภัยพิบัติโกรธาโลกาวุ่น
เพราะสมดุลย์เสียสูญซ้ำคูณสอง
จากมือคนทุจริตคิดครอบครอง
โลกมัวหมองยับแย่แก่เกินวัย
ลักลอบตัดต้นไม้ขายของป่า
สัตว์สิงสาไม่รู้จะอยู่ไหน
ปล่อยควันเสียมลพิษผิดที่ใคร
ก่อนเคยใสกลับหมองคล้ำลำสายชล
แค่ผีเสือกระพือพัดสะบัดปีก
เพียงกระผีกละอองล่องล่องเวหน
ยังเกิดเรื่องเลวร้ายดั่งร่ายมนต์
ไปไกลจนครึ่งโลกโศกนาฏกรรม
27 สิงหาคม 2555 22:38 น.
Lunatic
สิ่งที่ฉันแปลกใจในมนุษย์
มากที่สุดเลยนั้นฉันตอบว่า
เขายอมเสียสุขภาพอาบเหงื่อมา
เพื่อยอมเสียเงินตรารักษาตัว
เฝ้ากังวลห่วงหาอนาคต
ลืมเสียหมดความชื่นบานสำราญหัว
ทำงานหนักเหนื่อยนับเหมือนกับวัว
ฤๅเขากลัวความเป็นอยู่ปัจจุบัน
แท้แล้วนั้นเขานี้อยู่ที่ไหน
"อนาคต" ก็มิใช่ไกลเกินฝัน
"ปัจจุบัน" ก็ไม่ใช่อยู่ไหนกัน
สารพันในมนุษย์สุดจะเปรย
เหมือนเขาตรองครวญคิดชีวิตนี้
จะไม่มีวันตายหรือไรเหวย
เขาต้องสิ้นชีพวายตายเปล่าเลย
อย่างไม่เคยมีชีพชูอยู่แท้จริง
22 สิงหาคม 2555 23:44 น.
Lunatic
สิ่งนั้นตรวนข้าขังยังคุกลับ
สิ่งนั้นจับข้าปลิดอิสระ
สิ่งนั้นช่างร่ำรวยด้วยราคะ
โภชนะชั้นดีของปีศาจ
รยางค์โยงแน่นตรึงถูกรึงรัด
ศตวรรษบ่วงกรรมกระหน่ำสาด
กรรมปางใดทวงมาขุ่นอาฆาต
วิปลาตงันงงในวงกต
ลมหายใจเลี้ยงซากกากชีวิต
เสียจริตใบ้บ้าน่าสลด
แผดเสียงร้องโหยหวนชวนระทด
โพล่งสบถถ่อยต่ำคำอุบาทว์
อันความหวังไร้สิ้นดินแดนดิบ
เขี้ยวคมกริบตรงหน้าดารดาษ
พร้อมเข้ากัดคอเค้นเข่นพิฆาต
ยุรยาตรเยื้องกรายหมายโลหิต
จมดิ่งดำมืดมนต้องทนทุกข์
ใครช่วยปลุกจากฝันอันเบือนบิด
สิ่งนั้นมีแสนยามหาฤทธิ์
ผลาญพิชิตตัวตนข้าป่นดับ
ทรมานหนาวเหน็บแลเจ็บปวด
เกร็งขมวดมัดกล้ามยามขยับ
จำเนียรกาลผ่านมาข้าซึมซับ
ก้มหัวรับทุกข์ท้อมรคา
สิ่งนั้นตรวนข้าขังยังคุกลับ
สิ่งนั้นจับข้าพันกับตัณหา
สิ่งนั้นช่างมากพิษอวิชชา
อนิจจาสิ่งนั้นเป็นฉันเอง
หน้าส่วนตัว
1185
