จากหัวใจที่ช้ำซ้ำรอยเก่า ตามเหมือนเงาฟาดฟันหั่นใจเลือน รักครั้งใดต้องโศรกวิโยคเตือน น้ำตาเกลื่อนกลบนุชสุดทนทาน ใครจะรู้ใจเราหรือเข้าจิต อยากมีมิตรปลอบใจไว้ซักคน ใครจะซับน้ำตามาปลอบตน ใครสักคนเท่านั้นฉันต้องการ อยากมีมิตรที่ช้ำน้ำตาร่วง สิ่งทั้งปวงย่อมซึ้งตรึงสมาน ย่อมรู้รสความขมตรมดวงมาน มาช่วยสานความรักจากใจจริง แม้เป็นเพียง. . .รอยฝันก็พลันปลื้ม แล้วก็ลืมมธุรสหมดทุกสิ่ง ฝากลมแว่วจากแดนไกลสู่ไพรพิง จากน้องหญิงบ้านนา. . .มาอยู่กรุง
หน้าส่วนตัว
679
