27 กุมภาพันธ์ 2547 16:39 น.
LUNA SEA
ถ้าเธอคิดถึงฉันวันละนิด
หรือจะคิดถึงฉันวันละหน
ความคิดถึงของคนอื่นนับหมื่นคน
ก็ไม่ซึ้งเท่ากมลเธอคนเดียว
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:36 น.
LUNA SEA
เธอก้มรับน้ำสังข์หลั่งรินร่วง
ฉันปวดทรวงซ้ำฤทัยสุดถ่ายถอน
ดั่งน้ำกรดรินรดใจให้ขาดรอน
สิ้นอาวรณ์อาลัยในใจ
คนที่เราเคยรักมาผลักไส
หนีจากไปเหลือไว้แต่ความหม่น
เขาไปโอบกอดใครไหนอีกคน
สุดจะทนดูได้ใจจาบัลย์
เธอตายจากฉันไปจะไม่เศร้า
แต่นี่เว้าหลงคนอื่นชื่นสุขสันต์
อยู่ในอ้อมแขนหญิงอื่นชื่นชีวัน
จะให้ฉันทนได้อย่างไรกัน
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:28 น.
LUNA SEA
ถ้าไม่รักจักไม่มาให้เห็น
แต่เพราะเป็นคนที่ฉันเฝ้าฝันหา
เพราะใจรักใจหึงจึงตามมา
ซบใบหน้ากับคนนี้สุดที่รัก
หากฉันถอดดวงใจให้เธอได้
จะถอดให้เธอได้เห็นเป็นประจักษ์
ใจคนจนเช่นฉันนั้นแน่นัก
มีความภักดิ์ต่อกมลคุณคนเดียว
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:24 น.
LUNA SEA
ใครคนนั้นที่ฉันฝันถึงเขา
ใครคนนั้นยิ้มเศร้า. . .เศร้า. . .เขาอยู่ไหน
ใครคนนั้นที่ฉันรักปักดวงใจ
เขาอยู่ไหนนะจันทร์. . . ฉันเฝ้าคอย
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:21 น.
LUNA SEA
โศรกทำไม. . .เขาไม่รักซ้ำผลักไส
สิ้นเยื่อใยไมตรีที่เสนอ
ฉันทนได้ชีวิตนี้. . .ไม่มีเธอ
แน่นะเหรอว่าสลัดตัดฉันลง
คิดหรือว่าฉันจะเศร้าเมื่อเขาหน่าย
ไม่เสียดายเรื่องนี้เหมือนขี้ผง
ถึงเคบชอบ. . .คิดว่ารักจักยืนยง
วันหนึ่งคง. . .ลืมเธอได้สบายมาก
หน้าส่วนตัว
712
