22 กุมภาพันธ์ 2547 15:16 น.
LUNA SEA
มันสมองปัญญาชนคนยกย่อง
เฝ้าคอยมองด้วยศรัทธาน่าเลื่อมใส
หวังเขาเป็นโคมทองส่องเมืองไทย
เพื่อก้าวไปสู่นิยาม. . .ความเจริญ
อนิจจาความฝันอันบรรเจิด
เริ่มบังเกิดจุดด่างความห่างเหิน
เขาเพลิดเพลินมัวเมา. . .หลงตัวเอง
22 กุมภาพันธ์ 2547 15:14 น.
LUNA SEA
ไม่ต้องมาพาทีอย่างนี้หลอก
ฉันขอบอกว่าใจฉันไม่หลง
รู้แล้วว่าถ้าฉันรักภักดิ์อนงค์
ฉันก็คงชอกช้ำระกำใจ
เธอเป็นคนไม่จริงทิ้งรักง่าย
ฉันคงตายเพราะอกหักเธอจากไกล
หากเธอยังเป็นเช่นนี้ทุกทีไป
หญิงที่ไหนเขาจัก. . .รักกับเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 15:08 น.
LUNA SEA
หยาดน้ำค้างเริ่มค้างกลางดอกหญ้า
หยาดน้ำตาหยาดหยดบดทางผ่าน
ในชีวิตปลิดสิ้นเมื่อวันวาน
นานเนิ่นนานจวบลับกับวันตาย
ชั่วชีวิตติดปมคมคุณค่า
ถุกโลกพาพัดผ่านทางทุกข์เข็ญ
สิ้นความคิดหมดหวังทางที่เป็น
จะหลบเร้นหรือจะอยู่สู้ต่อไป
22 กุมภาพันธ์ 2547 15:04 น.
LUNA SEA
คำโบราณบอกเล่าคนเจ้าชู้
มือคลำดูใช้ได้. . .ไม่มีหาง
เพียงสามวันอกแตกขอแยกทาง
หญิงหมดยางเชื่อคำแล้วช้ำใจ
จึบงมุ่งมีชีวิต. . .อิสระ
ลืมเถิดนะเนื้อคู่ว่าอยู่ไหน
ขออยู่ตัวคนเดียวท่องเที่ยวไป
ดีกว่าให้ชายเจนจัด. . .มัดเท้ามือ
15 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น.
LUNA SEA
จำให้มั่นวันนี้. . .นะที่รัก
ก่อนที่รักจากไกลไม่เห็นหน้า
เธอจะอยู่หนใดไม่นำพา
ก็เพราะว่าฉันรักภักดีเธอ
แม้ถึงไกลแสนไกลรู้ไว้นะ
ใจฉันจะรักเธอนั้นมั่นเสมอ
เป็นความจริงจากใจใช่ละเมอ
ด้วยรักเอ่อท่วมท้นล้นดวงมาลย์
เธออาจพบคนที่ดีกว่าฉัน
เมื่อวันผันเวยนเปลี่ยนสถาน
ความอ้างว้างหมองหม่นสุดทนทาน
ก็อ่จผลาญดวงจิตให้คิดเลือน
แต่ความรักจากใจใครคนนั้น
เทียบกับฉันเท่าไหร่ก็ไม่เหมือน
รักจะด้อยน้อยค่าน่าบิดเบือน
อย่าลืมเลือนเพื่อนคนหนึ่งเคยซึ้งกัน
จำให้มั่นวันนี้. . .นะที่รัก
โปรดประจักษ์ความจริงอันยิ่งใหญ่
เธอจะอยู่ที่นี่หรือที่ใด
ขอจำไว้ให้มั่น. . .ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1016
