19 มกราคม 2547 16:50 น.
LUNA SEA
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มยามใกล้กัน
เหมือนกับฝันที่ฉันเคยวาดไว้
แต่แล้ว...ฝันของฉันต้องมลาย
ใจฉันหายเมื่อเขาก้าวเข้ามา
ที่ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา
ไม่มีแล้วหน้ายิ้มแย้มที่สดใส
เธอขอร้องให้ฉันเดินจากไป
เพื่อให้เขาคนเก่าก้าวเข้ามา
ที่ใบหน้ามีแต่ความโกรธแค้น
คอยทิ่มแทงให้เธอสองรับไม่ไหว
จนเขาเธอต้องเดินจากกันไป
ฉันสะใจ...เพราะฉันจะฆ่าเธอ...
19 มกราคม 2547 16:27 น.
LUNA SEA
บนทางรักของเรานั้นมีอุปสรรค
มีมากมายหลายหลากจนฉันท้อ
แต่ดวงใจของฉันยังเฝ้ารอ
เพียงแค่ขอให้เธอรักฉันดังเดิม
บนทางรักของเรามีแต่เศร้า...
ในเมื่อเขาต้องการเธอเหมือนดั่งก่อน
เพราะดวงใจของเขายังอ้อนวอน
และเรียกร้องให้เธอเขาอยู่ด้วยกัน
19 มกราคม 2547 16:17 น.
LUNA SEA
ขอบคุณสำหรับความรักที่ลึกซึ้ง
ฉันคนหนึ่งที่รักเธอมากหนักหนา
เขาคนหนึ่งที่รักเธอทุกเวลา
ฉันซินะที่ควรจะลาไป...
ขอบคุณกับความรักที่อบอุ่น
อ่อนละมุนจนฉันยังอ่อนไหว
อยากจะเก็บรักครั้งนี้ไว้ไม่ให้ใคร
แต่เสียใจ...เพราะรักนี้มันจอมปลอม...
19 มกราคม 2547 15:24 น.
LUNA SEA
เมื่อไหร่นะฉันจะตายจากโลกนี้
ไปอยู่ที่สุขสงบและสดใส
เพราะว่าฉันไม่อยากจะเจอใคร
แม้แต่เธอคนนั้นที่หลอกลวง
เมื่อก่อนรักครั้งแรกช่างอ่อนหวาน
เธอทำตามทุกอย่างที่ร้องขอ
เธอบอกว่าจะไม่ยอมให้เฝ้ารอ
แต่ใจคอเธอตอนนี้มันเปลี่ยนไป...
19 มกราคม 2547 12:20 น.
LUNA SEA
เธอมีแต่ความเฉยเมยให้กับฉัน
ทุกคืนวันใจฉันต้องปวดร้าว
ต้องทนอยู่ต้องรับฟังทุกเรื่องราว
รู้ไหมว่ามันหนาวถึงหัวใจ
เมื่อก่อนกอดเดี๋ยวนี้ไม่ใจอ่อนล้า
เมื่อก่อนว่ามีอะไรต้องปรึกษา
แต่ตอนนี้เธอเป็นอะไรช่างเย็นชา
ไม่พูดจาหยอกล้อกันอย่างเคยเป็น...