12 กุมภาพันธ์ 2547 21:00 น.
LUNA SEA
ทำไมนะ. . . เธอถึงไม่เข้าใจฉัน
เรารักกันด้วยจิตใจมิใช่หรือ
เพียงแค่กับคำว่าข่าวลือ
เธอก็ถือเป็นเรื่องที่จริงจัง
ทำไมนะ. . .เธอถึงไม่ถาม
ทำวู่วามตัดสินใจไปแบบนี้
ความสัมพันธ์ที่ร่วมสร้างมานานปี
ก็ถึงที่อวสานลงคงเศร้าใจ. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:55 น.
LUNA SEA
เฝ้าคิดถึงวันและคืนเก่าๆ
เคยมีเราสองคนเคียงสุขสันต์
แต่วันนี้และเดี๋ยวนี้ไม่มีมัน
วันนั้นเคยมีเธออยู่คู่กาย. . .
มาวันนี้เธอจากไปใจประหม่า
มิรู้ว่าป่านนี้อยู่แห่งไหน
คิดถึงบ้างหรือเปล่าคนอยู่ไกล
นอนร้องไห้ทุกคืนที่ผ่านมา . . .
ในอุราร้อนรุ่มคิดถึงเธอ
นอนละเมอ. . .เฝ้าเพ้อ. . .เหม่อมองหา
คอยสักวันเธอคงกลับ. . .กลับคืนมา
ตามสัญญาที่มีไว้ให้ต่อกัน. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:43 น.
LUNA SEA
ความรู้สึกเหล่านี้. . . ที่ห่วงหา
ความรู้สึก. . .เย็นชา. . . เธอมอบให้
ฉันไม่เคย. . .รับรู้สิ่งใด. . . ใด
นอกจากความ. . . แฟ้พ่าย. . . ในบางครา
อาจจะเจ็บ . . .แต่ก็ไม่ลึกนัก
เพราะว่าเตรียมใจรับไว้เต็มที่. . .
กับความรู้สึก. . .ที่เสียใจ . . . เหล่านี้
เป็นสิ่งที่. . . ธรรมดา. . . ถ้าคิดดู. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:38 น.
LUNA SEA
แรกผลิดอกไม้สวยสด
หมดจดสดสวยสดใส
พอวันพอคืนผ่านไป
ที่สดใสสดสวยก็โรยรา. . .
ชีวิตที่แท้ของเรานั้น
จะเอาอะไรกันนักหนา
หันมองดูสิที่ผ่านมา
มีอะไรไม่โรยราดั่งดอกไม้. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:35 น.
LUNA SEA
เติมสีให้ฟากฟ้า
เติมน้ำตาให้เศษฝัน
เติมรักทุกคืนวัน
เติมเศษฝันที่ผ่านมา
เติมใจให้เปี่ยมรัก
เก็บไว้ให้คนรู้ค่า
ขอเพียงเธอคืนมา
เก็บรักษา. . .และเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
892
