12 กุมภาพันธ์ 2547 21:38 น.
LUNA SEA
เวิ้งว้างจึงไขว่ขว้า
ได้มาก็เพียงฝัน
ความรักผ่านมานั้น
มันแค่วันที่เลยผ่าน
วัน. . .วันก็เท่านั้น
ผ่านเลยก็วันใหม่
แต่รักที่ตราไว้
มันฝังใจไม่ลืมเลือน
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:33 น.
LUNA SEA
รู้สึกเศร้าเมื่อเขาไปไกลลับ
สุดจะหักห้ามดวงใจที่ใฝ่หา
สุดจะคิดบอกเขาว่าฉันสัญญา
จะรอวันเวลาที่เขามาพร้อมดวงใจ
แต่ที่คิดฝันเป็นเพียงความนึก
ที่จารึกลงในใจฉันนั้น
แต่คิดว่าเขาคงไม่ลืมกัน
ไม่ลืมความสำคัญฉันสัญญา. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:15 น.
LUNA SEA
เห็นเธอครั้งแรกให้นึกรัก
สุดจะหักห้ามใจให้ใฝ่หา
เห็นเธอทุกครั้งทุกเวลา. . .
แม้วันไหนไม่เห็นหน้าพาเศร้าใจ
นี่คงเป็นความรักครั้งแรกแน่
คงจริงแท้แม้ยามอยู่ใกล้ชิด
ฉันรักเธอนี้ด้วยดวงใจ
แม้จะตายก็ไม่คลายรักเธอ. . .
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:09 น.
LUNA SEA
ก็นึกว่าเธอเป็นคนเก่า
ก็นึกว่าเขายังเฝ้าห่วงถึง
ก็นึกว่าเธอยขังคอยคะนึง
ก็นึกว่าเขาคิดถึงเรื่อยมา
มารู้ว่าเธอไม่เหมือนเมื่อก่อน
แหละรู้ว่าเธอไม่ย้อนมาหา
ถึงแม้ว่าเธอไม่เอ่ยคำลา
แต่จากสายตาเธอบอกว่า. . . ขอลาไกล
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:06 น.
LUNA SEA
ฉันรักเธอเพียงใด. . .เธอคงรู้
เธอเจ้าชู้เพียงใด. . .ฉันก็เห็น
เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าไม่จำเป็น
ที่จะเห็นหน้าเธอ. . .มาอำลา
ไปสิ. . .ไปหาเธอคนนั้น
คนที่ให้ความรักอันล้ำค่า
ให้ได้หมดทั้งร่างกายและวาจา
สำหรับฉันไม่มี. . .น้ำตาสำหรับใคร
หน้าส่วนตัว
748
