14 กุมภาพันธ์ 2547 19:19 น.
LUNA SEA
ความหนักแน่นเท่านั้นมั่นใจได้
ไม่ว่าใครต่อใครสุดหล้า
แม้ต้องพรากจากไปไกลสุดตา
คิดเสียว่าเป็นช่วงเพียงห้วงใจ
บทบาทชีพไม่สุดจุดหยุดยั้ง
ทุกข์ความหลังชีพนี้ย่อมพลีได้
อาจเป็นเรา. . .เขาหรือ. . .คือใครใคร
ไม่ต้องกลัวว่าใจใครจะห่าง
ใครจะร้างไม่ชวนให้ครวญหา
เมื่อรู้ว่าสิ้นสุดหยุดศรัทธา
ชั่วชีวาเขายังเพลินเดินอีกไกล
อย่าส่ายหน้า. . .ว่ารัก. . .สุดจักห้าม
ทุกคำถาม. . .สมหวัง. . .มีบ้างไหม
เมื่อมีสุข. . .ย่อมมีทุกข์. . .คลุกเคล้าไป
แคร์อะไร. . .ห่วงอะไร. . .ในชีวิน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:13 น.
LUNA SEA
อนาคตมืดมนคนรักหนี
ตัวเรานี้ยากไร้ใครจะเหมือน
หมดทุกอย่างทางรักก็ชักเลือน
มีแต่ความเงียบคอยเตือนเป็นเพื่อนใจ
ทางเส้นนั้นยาวไกลสุดสายเนตร
เกินสังเกตุเหตุร้ายจะกลายใกล้
ทางเส้นนั้นทุกคนที่พ้นไป
ก็คือชัยชนะ. . .อนิจจา
หวนคิดถึงตัวเราที่เศร้าสร้อย
แล้วก็ปล่อยจิตใจไม่ขายหน้า
วูบหนึ่งของอารมณ์ตรมน้ำตา
ก็กลับกล้าเผชิญกรรมตามลำพัง
ปฏิญานไว้ว่าค่ามนุษย์
จะถึงจุดโชติช่วงดวงความหวัง
เสมือนตั้งควันบุหรี่ที่ประดัง
ลอยขึ้นยัง. . .อ้อมอกฟ้า. . .เมินค่าดิน
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:49 น.
LUNA SEA
เธอมีความจริงใจให้เสมอ
จึงเลศเลอล้ำค่ายิ่งกว่าแก้ว
แต่ฉันเหมือนคนที่ไม่มีแวว
มิคงแนวแก้วจึงพรากหลุดจากมือ
วันเก่าเก่าจึงเหมือนเพื่อนสนิท
แต่เกินจิตจักประพฤติเข้ายึดถือ
ยับยั้งไว้ไม่ให้ใครเขาลือ
จึงไม่ยื้อไม่แย่งแข่งกับใคร
คิดถึงวัน. . .เก่าเก่าก็. . .พอเป็นสุข
แม้จักทุกข์ท่วมกมลก็ทนได้
แม้กายเราห่างเหินไกลเกินไกล
หากแต่ใจฉันอยู่เป็นคู่เธอ
ถึงมีสิทธิ์ก็เหมือนเลือนจากสิทธิ์
แต่มีจิตอิสระอยู่เสมอ
จึงทูนค่ารักเทิดไว้เลิศเลอ
และเสนอเศร้าไว้มอบใจตน
รักคงค่าของมันจนวันดับ
ให้ทุกข์ทับถมครองจนหมองหม่น
คน. . .คนนี้ยอมสิ้นไม่ดิ้นรน
ขอเป็นคนคงค่าราคารัก
ต่อให้อยู่แห่งไหนจนไกลแสบ
ใจหนักแน่นน้อมนำรักจำหลักใส
เทิดรักนอบมอบให้ด้วยใจภักดิ์
หากจะหัก . . . รักฉันลง. . .ก็จงทำ
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:32 น.
LUNA SEA
ใจเอ๋ยใจใยอ่อนแอยอมแพ้พ่าย
เพียงสบสายตาเมินก็เกินหมอง
ความเหว่ว้ามาเป็นเพื่อนปลอมเตือนตรอง
น้ำตานองนั่นคือมิตรอนิจจัง
หลับตาฝันถึงวันเก่าเราแรกรัก
สายตาทักผสานซึ้งคะนึงหา
โอ้ไออุ่นยังกรุ่นสุขทุกเวลา
เธอกลับมาทำลืมเลือนเหมือนไม่เคย
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:28 น.
LUNA SEA
อนิจจาความรักประจักษ์แล้ว
ไม่มีแววว่าจะชื่นเหมือนอย่างเขา
มีแต่ความช้ำชอกหลอกหลอนเรา
ทุกข์ระทมตรมเศร้าอยู่เดียวดาย
รักครั้งแรกนี้ยังฝังดวงจิต
ยังไม่คิดเลยว่าจะหาใหม่
เพราะว่าใจฉันช้ำเพราะคำชาย
ช่วยมิได้อยากไปรักให้เขาหลอก
หน้าส่วนตัว
772
