15 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น.
LUNA SEA
จำให้มั่นวันนี้. . .นะที่รัก
ก่อนที่รักจากไกลไม่เห็นหน้า
เธอจะอยู่หนใดไม่นำพา
ก็เพราะว่าฉันรักภักดีเธอ
แม้ถึงไกลแสนไกลรู้ไว้นะ
ใจฉันจะรักเธอนั้นมั่นเสมอ
เป็นความจริงจากใจใช่ละเมอ
ด้วยรักเอ่อท่วมท้นล้นดวงมาลย์
เธออาจพบคนที่ดีกว่าฉัน
เมื่อวันผันเวยนเปลี่ยนสถาน
ความอ้างว้างหมองหม่นสุดทนทาน
ก็อ่จผลาญดวงจิตให้คิดเลือน
แต่ความรักจากใจใครคนนั้น
เทียบกับฉันเท่าไหร่ก็ไม่เหมือน
รักจะด้อยน้อยค่าน่าบิดเบือน
อย่าลืมเลือนเพื่อนคนหนึ่งเคยซึ้งกัน
จำให้มั่นวันนี้. . .นะที่รัก
โปรดประจักษ์ความจริงอันยิ่งใหญ่
เธอจะอยู่ที่นี่หรือที่ใด
ขอจำไว้ให้มั่น. . .ฉันรักเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:48 น.
LUNA SEA
เธอจะรู้บ้างไหมใครโศกเศร้า
ทุกค่ำเช้ายังคิดถึงคะนึงหา
ทุกชั่วโมงทุกนาที่ผ่านมา
รู้ไหมว่าตัวเราเฝ้าห่วงใย
เธอมีสุขทุกข์ฉันใด. . .หรือตายแล้ว
ไร้วี่แววเงียบหายให้สงสัย
เคยหยิบยื่นไมตรีมีน้ำใจ
แล้วไฉนจึงลืมเลือนเหมือนไม่เคย
หรือว่าเธอเบื่อคนจนคนไร้ค่า
จึงหลบหน้าห่างเหินแสร้งเมินเฉย
ลืมสัจจะลืมสัญญาไม่น่าเลย
เพียงแต่เอ่ย. . .บอกเราก็เข้าใจ
จึงขอคืนไมตรีอันมีค่า
ที่อุตส่าห์อดออมถนอมไว้
ขอให้เราหมดภาระพันธะใจ
สิ้นอาลัยผูกพันธ์. . .แต่วันนี้
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:42 น.
LUNA SEA
ซึ้งเสียแล้วรักเอ๋ยที่เคยหวาน
หวานแล้วผ่านพ้นไปกลายเป็นขม
ขมสุดขื่นคืนวันฉันซานซม
ซมสุดตรมตอมใจใครหนอแล
แลทำไมไปเถิดเมื่อเลิศล้น
ล้นท่วมท้นทุกข์ใจคล้ายถูกแส้
แส้สวาทฟาดใจใครเล่าแปร
แปรหรือแบมือรับเมื่อกลับคืน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:38 น.
LUNA SEA
น้องถูกรักหักอกจนฟกช้ำ
ถูกร้องทำให้หมองร้องร่ำไห้
ถูกเขาเมินทิ้งให้ช้ำร่ำอาลัย
น้องยากไร้คนอาทรอ่อนวิญญา
น้องรู้ว่า . . . ไม่มีใครเข้าใจน้อง
รักจึงต้องจากไกลให้ขื่นขม
ไร้แม่คำร่ำลาน่าตรอมตรม
น้องขื่นขมแทบว่าชีวาวาย
พี่ชายขา . . .
น้องรับว่ารักเขาเศร้าไม่หาย
แต่ก็จะตัดใจห่างทั้งร่างกาย
เพื่อพี่ชาย. . .คนดีที่หมายปอง
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:29 น.
LUNA SEA
ในโลกนี้ไม่มีอะไรไหนเที่ยงแท้
ย่มเปลี่ยนแปรตามกาลที่ผ่านผัน
ชีวิตต้องต่อสู้อยู่ทุกวัน
เพื่อสิ่งอันมุ่งหวังสมดั่งใจ
ทุกชีวิตดิ้นรนบนโลกสร้าง
โลกที่สร้างความสุขและทุกข์ให้
มีผู้แพ้ผู้ชนะคละเคล้าไป
จุดจบในเปลวเพลิงเชิงตะกอน
หน้าส่วนตัว
669
