27 กรกฎาคม 2547 19:54 น.
LUNA SEA
น้ำตารินใจสลายไร้เรี่ยวแรง
เหมือนมีดแทงใจสลายยากรักษา
คนรักกันทำร้ายใจเกินคนา
สุดเหว่ว้าเธอทำได้เหมือนลืมกัน
ดอกไม้นั้นเปรียบเหมือนหัวใจฉัน
เธอทำกันได้ไงบอกว่าหาย
เมื่อฉันรู้หัวใจแทบมลาย
อยากให้ตายจริงจริงคนหลอกหลวง
เหมือนกับเธอปั้นเรื่องมาเสริมแต่ง
ดอกสีแดงดอกนั้นจะไปไหน
ถ้าตัวเธอไม่นำไปมอบให้ใคร
มันจะหายไปไหนอยากรู้จริง
วาเลนไทน์ปีเดียวมีหนหนึ่ง
เธอรู้ซึ้งถึงความรักบ้างหรือไม่
ดอกไม้นั้นฉันมอบให้ด้วยใจ
ไม่เคยให้ใครเลยนอกจากเธอ
ถ้าฉันรู้ว่าสาเหตุที่หายนั้น
เธอนำมันไปให้ใครคนอื่น
ฉันก็คงจะไม่บังอาจฝืน
ฉันจะยืนดูเธอจากฉันไป
รั้งทำไมถ้าใจเธอไม่มีฉัน
ไม่รักกันก็บอกได้จะได้หนี
เธออย่ามาโกหกกันอย่างนี้
โปรดเถอะพี่อย่าทำร้ายกันอีกเลย
คนคนนี้รักเธอมากมายนัก
เธอน่ะรักฉันบ้างไหมอยากจะรู้
เธอมีใครอีกคนหลบซ่อนอยู่
ฉันไม่รู้หรอกเธอขอโทษที
เคยบอกไว้เธอเที่ยวฉันไม่ว่า
แต่อย่ามาทำอย่างนี้จะได้ไหม
ของทุกอย่างที่มอบให้เธอไป
มาจากใจฉันทั้งนั้นรู้ไหมเธอ
ถ้าเธอเห็นว่ามันไร้ค่านัก
โปรดอย่ากักเก็บความรู้สึกไว้
บอกออกมาพูดออกมาด้วยหัวใจ
ว่าไม่ใคร่จะชอบมันมากมากเลย
เธอจะรักษาความรักของเราไหม
เธอมีใจให้รักเราบ้างหรือเปล่า
ฉันไม่อยากให้รักเราเป็นรักร้าว
เหมือนกับคราวรักแรกของตัวเธอ
พยายามรักษารักนี้ไว้
ด้วยหัวใจที่เปี่ยมรักอยู่เสมอ
แต่ถ้าเธอไม่ชอบไม่ยากเจอ
โปรดเถอะเธอบอกมาเลยว่าอยากลา
อยากมีรักสองรักก็ไม่ว่า
แต่อย่ามาทำกับฉันจะได้ไหม
เพราะฉันนั้นไม่อยากจะปวดใจ
รู้จักไหมกับคำว่าสร้างครอบครัว